Geen 5e kindje?

Ik heb 24 oktober een miskraam gehad.... 22 oktober verloor ik loed en wist meteen; dit is niet goed. Ik heb 4 fantastische zwangerschappen gehad en nooit een drupje bloed verloren, dus ik wist genoeg. De volgende dag hebben we een echo gehad, op dat moment 10,4 weken zwanger en het de groei is gestopt met 9 weken...
De dag daarna heb ik een natuurlijke miskraam gehad, alles ging dus vrij snel.
Ik merk dat het veel meer met me doet dan verwacht. We kunnen het goed relativeren; we hebben 4 prachtige zoons en een heel fijn huwelijk en weten van de verhalen om ons heen dat het allemaal nog veel heftiger kan.
Maar ons verdriet moet natuurlijk ook een plekje vinden en dat kost tijd. Ik merk gelukkig wel dat het nu steeds beter gaat :)
Maar telkens gaat de vraag nu door mijn hoofd: zijn we nu dan compleet of nog niet?
Ik vind het zo moeilijk... Aan de ene kant lijkt het me heerlijk om nog een kindje te krijgen en een zwangerchap mee te maken. En aan de andere kant denk ik door de miskraam; misschien is het wel goed zo en mogen we dankbaar zijn met wat we hebben...
Heeft iemand hier ervaring mee? Wat denken jullie na mijn verhaal?
 
Ik denk dat je oerinstinct het juiste besluit neemt.
Niemand kan bepalen of jullie gezin compleet is, alleen jullie zelf.
Na 5 miskramen nen tussendoor een gezonde dochter dacht ik ook, hoeveel miskramen ga ik nog krijgen voordat er een mensje echt gaat groeien.
Nu 26 weken zwanger en helemaal blij dat we gewoon stug vol hebben gehouden, ondanks het verdriet. Maar ons gezin was dan ook echt nog niet compleet. En straks wel ( denk ik) het verdriet is me het nu niet meer waard.
 
Hoi,
Je kunt natuurlijk alleen samen met je man die beslissing nemen. Maar als ik het zo lees wil je wel graag een 5e kindje. Ik zou er voor gaan, ik zit een beetje in een soortgelijke situatie. Wij hebben 3 prachtige dochters en willen heel graag een vierde kindje. Nu heb ik de afgelopen 15 maanden 3 miskramen gehad, 1 spontane met 6,5 weken en twee missed abortions, 1 met 15 weken en 1 met 11 weken. Maar wij willen dus nog steeds erg graag een vierde kindje. Voor en tussen mijn andere zwangerschappen heb ik nooit een miskraam gehad.
Mijn situatie is gelukkig uitzonderlijk en de kans dat een volgende zwangerschap goed gaat is voor jullie echt het grootst. Het lijkt mij ook dat je het dan op een goede manier kunt afsluiten en anders eindigt het zo verdrietig.
Sterkte!
 
Elke miskraam is verschrikkelijk verdrietig vind ik. Ongeacht of je al kinderen hebt of niet. Het enige voordeel is dat we dan in ieder geval niet de angst hebben om kinderloos te hoeven blijven. Maar verder is het echt heel naar en emotioneel. Ik heb een dag voor jou een miskraam gehad. Mijn tweede miskraam. Ik ben er helemaal stuk van. Ik heb heel sterk het gevoel dat mijn gezin nog niet compleet is met één dochter. Als jij dat gevoel nu ook hebt, dan zou ik het zeker nog een keer proberen. Dat neemt niet weg dat je best dankbaar mag zijn voor wat je nu al hebt. Ik denk dat je kansen nog prima liggen. 1 miskraam op 5 zwangerschappen is niet heel gek. Ik wens je heel veel geluk en hoop dat het uitpakt zoals jij dat zou willen. Sterkte met het verwerken van dit verlies.
 
Dag meiden, dank jullie voor het meedenken en delen van jullie verhalen.
Inderdaad Moniekkie, 1 miskraam op 5 zwangerschappen is niet heel gek. Door deze ervaring ben ik me nog bewuster van de dankbaarheid van onze 4 zoons! Een zwangerschap is zo kwetsbaar.....
Nu 2,5 weken later voel ik me alweer veel stabieler emotioneel, maar we hebben nog steeds geen duidelijkheid over een eventuele nieuwe zwangerschap. Soms voel ik me ook ineens weer heel compleet met mijn mannen-gezin.
De tijd zal het leren en voor nu praat en typ ik alles gewoon van me af, want dat doet me heel erg goed merk ik.
Ik wens jullie alle goeds. Dora-84 met je zwangerschap! Dat je een fijne zwangerschap zal hebben verder en straks mag gaan genieten van een heerlijk mensje!
En Neeltje Anne en Moniekkie, ik hoop dat jullie wens voor een volgend kindje beantwoord mag worden. Sterkte met het verwerken van jullie verdriet.
Liefs Anita!
 
Terug
Bovenaan