Onze dochter is op school een ander kind dan thuis. Thuis voert ze het hoogste woord en neemt de leiding als kinderen komen spelen van vrienden. Op school is ze teruggetrokken en verlegen. Steekt haar vinger niet op en de juf moet echt alles uit haar trekken. Nu de groepjes zich in de klas gaan vormen, ben ik bang dat ze over gaat schieten omdat ze zich nergens in mengt. Ze krijgt van mij alle gelegenheid om thuis af te spreken of bij anderen, maar als ik vraag met wie ze af gaat spreken na school, dan krijg ik het antwoord dat ze dat vergeten is te vragen. Dat vind ik een raar antwoord, kinderen zijn daar in de klas mee bezig, dus dan zou ze zelf ook op het idee moeten komen om het af te spreken. Van de andere kant zijn er dus ook geen kinderen die met haar willen afspreken. Ik zie niet in wat er mis met onze dochter zou moeten zijn. Het vriendinnetje dat ze vorig jaar had, wordt nu niet meer genoemd. Het kan zijn dat ze er niet zo'n behoefte aan heeft, maar ik vind het er wel bij horen dat ze iemand thuis uitnodigt en zelf bij een ander gaat spelen. Wat zijn jullie ervaringen en hoe kom ik er achter waarom zij geen andere kinderen aantrekt?
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Geen aansluiting vinden in de klas
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
hoi hoi,
Ik ben leerkracht in groep 3 en zie dit ook vaker bij kinderen in de klas. Het kan best zijn dat jouw dochter het nog een beetje eng vindt in de grote groep en dus haar plekje nog moet zoeken. Het ene kind heeft hier meer tijd voor nodig dan het andere. Maar dat wil niet zeggen dat ze buiten de groep valt.
Misschien is het handig als jij samen met haar de speelafspraakjes maakt. Als jij het voortouw neemt kan zij er al een beetje aan wennen en komt het dadelijk vanzelf wel. Vraag haar met wie ze wil spelen en maak dan samen met haar die afspraak. Laat het haar nog niet alleen doen, maar bouw het wel langzaam af.
Hoop dat je er iets aan hebt.
Groetjes Anninas
Ik ben leerkracht in groep 3 en zie dit ook vaker bij kinderen in de klas. Het kan best zijn dat jouw dochter het nog een beetje eng vindt in de grote groep en dus haar plekje nog moet zoeken. Het ene kind heeft hier meer tijd voor nodig dan het andere. Maar dat wil niet zeggen dat ze buiten de groep valt.
Misschien is het handig als jij samen met haar de speelafspraakjes maakt. Als jij het voortouw neemt kan zij er al een beetje aan wennen en komt het dadelijk vanzelf wel. Vraag haar met wie ze wil spelen en maak dan samen met haar die afspraak. Laat het haar nog niet alleen doen, maar bouw het wel langzaam af.
Hoop dat je er iets aan hebt.
Groetjes Anninas
hoi,
Ik ken je probleem.
Mijn zoontje zit sinds januari in groep 1. Nu heeft ie het reuze naar z'n zin maar idd afsprken wil hij niet. Er wordt wel regelmatig aan hem gevraagd of hij komt spelen maar hij wil het gewoon niet. Ook bij ons spelen hoeft van hem niet.
Ik heb me ook wel eens af gevraagd wat er aan mankeert maar heb me er nu maar bij neergelegd dat hij het gewoon niet wil. Ik geloof niet dat hij daardoor buiten de boot valt want op school speelt hij wel met een paar vaste kindjes.
Misschien veranderd het straks als hij in januari een broertje/zusje krijgt.
Wij wonen in een hele rustige straat waar geen kids in de buurt wonen, dus het hele samen spelen kent hij niet. Wel met neefjes/nichtje natuurlijk maar niet met buurtkindjes of zo.
Ik probeer me er niet te druk om te maken, het is ook wel een hele omschakeling voor hem geweest. Op de psz zat hij in een groep van 10 en nu ineens 26 kids. En het is en blijft nou eenmaal een stil, verlegen jochie
Je bent dus niet de enige die zich zo voelt hoor.
Groetjes Mirel
Ik ken je probleem.
Mijn zoontje zit sinds januari in groep 1. Nu heeft ie het reuze naar z'n zin maar idd afsprken wil hij niet. Er wordt wel regelmatig aan hem gevraagd of hij komt spelen maar hij wil het gewoon niet. Ook bij ons spelen hoeft van hem niet.
Ik heb me ook wel eens af gevraagd wat er aan mankeert maar heb me er nu maar bij neergelegd dat hij het gewoon niet wil. Ik geloof niet dat hij daardoor buiten de boot valt want op school speelt hij wel met een paar vaste kindjes.
Misschien veranderd het straks als hij in januari een broertje/zusje krijgt.
Wij wonen in een hele rustige straat waar geen kids in de buurt wonen, dus het hele samen spelen kent hij niet. Wel met neefjes/nichtje natuurlijk maar niet met buurtkindjes of zo.
Ik probeer me er niet te druk om te maken, het is ook wel een hele omschakeling voor hem geweest. Op de psz zat hij in een groep van 10 en nu ineens 26 kids. En het is en blijft nou eenmaal een stil, verlegen jochie
Je bent dus niet de enige die zich zo voelt hoor.
Groetjes Mirel
Hallo,
Wat je schrijft is heel herkenbaar. Ik ben zelf mama, groepsleerkracht en kindercoach. En het "probleem" zit in een hoek waar je hem niet verwacht.
Ieder kind heeft een eigen manier om informatie te verwerken. Ieder kind doet dit op een unieke wijze en heeft strategieën ontwikkeld om dingen op te nemen, te onthouden en te gebruiken in situaties. Veel kinderen hebben hierbij geen problemen, maar een grote groep kinderen heeft dit wel. Deze kinderen hebben hun “hoofd volâ€, worden druk of juist heel stil van alle informatie die op ze afkomt, ze zijn dromerig of snel afgeleid. Vaak vinden kinderen het moeilijk om te reageren in situaties, omdat ze geen grip hebben op wat er op ze afkomt. Er zijn veel kinderen die non-verbaal denken ook wel beelddenken genoemd. Zij zijn visueel ingesteld. Het onderwijs doet een groot beroep op het horen omdat de juf verteld en de kinderen luisteren. De nadruk wordt gelegd op wat een kind hoort, hoe iets klinkt. Veel kinderen zullen dit niet oppakken omdat zij een andere leeringang gebruiken. Daardoor ontstaan er met de jaren problemen met rekenen, lezen, schrijven maar ook sociaal emotioneel. Groetjes.
Wat je schrijft is heel herkenbaar. Ik ben zelf mama, groepsleerkracht en kindercoach. En het "probleem" zit in een hoek waar je hem niet verwacht.
Ieder kind heeft een eigen manier om informatie te verwerken. Ieder kind doet dit op een unieke wijze en heeft strategieën ontwikkeld om dingen op te nemen, te onthouden en te gebruiken in situaties. Veel kinderen hebben hierbij geen problemen, maar een grote groep kinderen heeft dit wel. Deze kinderen hebben hun “hoofd volâ€, worden druk of juist heel stil van alle informatie die op ze afkomt, ze zijn dromerig of snel afgeleid. Vaak vinden kinderen het moeilijk om te reageren in situaties, omdat ze geen grip hebben op wat er op ze afkomt. Er zijn veel kinderen die non-verbaal denken ook wel beelddenken genoemd. Zij zijn visueel ingesteld. Het onderwijs doet een groot beroep op het horen omdat de juf verteld en de kinderen luisteren. De nadruk wordt gelegd op wat een kind hoort, hoe iets klinkt. Veel kinderen zullen dit niet oppakken omdat zij een andere leeringang gebruiken. Daardoor ontstaan er met de jaren problemen met rekenen, lezen, schrijven maar ook sociaal emotioneel. Groetjes.
sorry hoor Knof, maar dat vind ik nogal een nietszeggend antwoord op dit onderwerp. De beschrijving die je hier uit een boekje, waarschijnlijk geeft, lijkt wel erg op die ook bij kinderen met autisme of aan autisme-verwante stoornissen lijkt. Dat vind ik nogal, als je een kind niet kent, zeker gerelateerd aan de bovenstaande omschrijving.
Dat je adviseert, ok, maar iets tactischer kan ook wel. Zeker als je zo'n beroep hebt, verwacht ik iets meer.
Dat je adviseert, ok, maar iets tactischer kan ook wel. Zeker als je zo'n beroep hebt, verwacht ik iets meer.
Hallo,
Ik ben het helemaal eens met mijn voorgangster.
Ik krijg nu het idee alsof mijn kind iets "mankeert"
Met zijn ontwikkeling is echt helemaal niks mis. Meneertje schreef zijn naam al toen hij 3 was en lezen gaat ook al erg goed voor een kind van 4,5.
Ik geloof echt niet dat wat jij aankaart het "probleem" is bij hem.
Ik geloof wel dta het een goedbedoelt advies van je is, maar idd vind ik het wel erg bot overkomen.
Groetjes Mirel
Ik ben het helemaal eens met mijn voorgangster.
Ik krijg nu het idee alsof mijn kind iets "mankeert"
Met zijn ontwikkeling is echt helemaal niks mis. Meneertje schreef zijn naam al toen hij 3 was en lezen gaat ook al erg goed voor een kind van 4,5.
Ik geloof echt niet dat wat jij aankaart het "probleem" is bij hem.
Ik geloof wel dta het een goedbedoelt advies van je is, maar idd vind ik het wel erg bot overkomen.
Groetjes Mirel
Hoi,
Mijn dochter had er in het begin van groep 1/2 veel last van. Ze wilde niet met en bij anderen spelen.
Ik heb dat gewoon laten gaan en op een gegeven moment (ongeveer 4 maanden later) heb ik gewoon gevraagd of ze niet eens gezellig alleen met mama wilde knutselen, vergeet het maar het werd bijna een agenda bijhouden.
Ik denk dat je het gewoon zijn gang moet laten gaan, het komt (meestal) vanzelf, de kinderen moeten ook nog hun plekje krijgen.
succes
Danielle
Mijn dochter had er in het begin van groep 1/2 veel last van. Ze wilde niet met en bij anderen spelen.
Ik heb dat gewoon laten gaan en op een gegeven moment (ongeveer 4 maanden later) heb ik gewoon gevraagd of ze niet eens gezellig alleen met mama wilde knutselen, vergeet het maar het werd bijna een agenda bijhouden.
Ik denk dat je het gewoon zijn gang moet laten gaan, het komt (meestal) vanzelf, de kinderen moeten ook nog hun plekje krijgen.
succes
Danielle