geen derde, goede beslissing, maar toch verdrietig

Hoi allen,

Wij hebben rationeel al een tijd geleden de beslissing genomen om geen derde kind te nemen. Daar sta ik ook achter, want ik ben na een jaar revalidatie van ernstige bekkeninstabiliteit eindelijk zover dat ik weer mijn oudste kan tillen en mijn sport en hobby klimmen een klein beetje kan oppakken. Daarbij komt dat een derde niet in de auto past en planmatig onhandig is en mijn man twee kids wel genoeg vindt. Ook zou ik bij een derde toch wel bang zijn dat het kindje gehandicapt is (of ik dat wordt) en wat voor wissel het trekt op het gezin.

Niettemin blijf ik verdrietig en heb ik het telkens moeilijk als ik een jonge baby of zwangere vrouw zie. En dat terwijl ik al twee prachtige kids (ook nog eens jongen-meisje) heb en ik ook vrouwen ken die helemaal geen kinderen kunnen krijgen! Maar hoe ik ook mijn gevoel probeer weg te redeneren het wil me maar niet lukken om me niet rot te voelen! Nu Olivia net een jaar is geworden is het gevoel extra sterk, waarschijnlijk omdat we toen Joey een jaar was al probeerden voor een tweede. Hebben meer vrouwen zo'n rot gevoel bij de beslissing om geen tweede, derde, vierde, etc. kind te nemen  dat en hoe gaan/gingen jullie er mee om? En heeft iemand nog tips om van het gevoel af te komen, of heelt de tijd dit soort gevoelens?

Groetjes,
Eefje
 
Hoi, hoi,

Wat is het toch moeilijk he.. Bij mij een beetje een ander verhaal, maar wil het toch ff kwijt..
Ik heb altijd gezegd WIL er maar 1.. Totdat ik er eentje had..(Micah 15-05)..5 dagen na mijn bevalling heb ik gezegd..ik zou het (bevallen) niet laten voor een 2e (deze bevalling heeft 41 uur geduurd). Mijn vriend (nu mijn man) zijn haren stonden tot aan het plafond..

Toen dacht ik ook dat het aan mijn verliefde gevoel lag..want als er iets is wat je je niet kunt voorstellen is wel het gevoel wat je krijgt als je een kindje krijgt..GEWELDIG! Helemaal verliefd!

Maar we zijn nu een jaar verder..en ik wil er echt nog wel eentje. Voor mijn vriend hoeft het niet perse, hij vindt eentje genoeg, maar heeft er geen problemen mee.

Dus geen probleem zou je denken..maar ja..pff..die crisis enzo he..
Het houdt mij toch  wel bezig.. Wij werken allebei op hetzelfde bedrijf..Dus als bv het bedrijf failliet zou gaan moeten we allebei in de WW. Op dit moment is er een hier bij ons een groot bedrijf failliet gegaan..
Nu hebben we het goed, maar dan moeten we het met ontzettend veeeeeeeeeel minder doen. En dan een 2e kindje.. We willen onze kinderen toch alles kunnen geven.. Vind het zo moeilijk..want ja..mijn pillenstrip is weer bijna  op en zit er toch over te denken om te stoppen..  

En wat jouw "probleem" betreft..ik kan jouw gevoel gewoon heel goed voorstellen. Je verstand zegt..2 kinderen is prima..past overal makkelijk in..enzo..
Ik moet wel zeggen dat ik het van veel mensen hoor hoor.. Een collegaatje van mij heeft ook een jongen en een meisje (2,5 jaar en 10 maanden) en haar verstand zegt ook dat het zo goed is..maar als ze een baby ziet wordt ze helemaal emotioneel.
Ze zegt ook vaak dat wanneer  ze gaat winkelen nog steeds naar de zwangerschapskleding kijkt enzo.

Mijn man zegt nu ook al ... eerst wil je er  1, dan wil je er 2..straks wil je zeker ook nog een derde.. Hahahaha.. Maar mijn verstand zegt nu al..2 en zeker geen 3..

Heel veel succes toegewenst! Je bent echt niet alleen en ik denk dat je er ook heel weinig aan kunt doen!

Groetjes,
Jorhoromo (Cindy)
 
Dank voor je reactie! Jouw situatie lijkt me heel rot, samen op een bedrijf werken en twijfelen aan de kredietwaardigheid. In jouw situatie zou ik denk ik dan ook even wachten alvorens zwanger te worden.  Hopelijk blijkt het bedrijf binnenkort wel stabiel en kunnen jullie toch jullie wens voor een tweede in vervulling laten gaan. Toch wel grappig dat je van tevoren zo iets hebt van1 kindje is genoeg en uiteindelijk wil je er graag 2. Je eigen reactie na het krijgen van een kind is volgens mij voor heel veel vrouwen moeilijk te voorspellen. Zo dacht ik dat ik het eerste jaar van mijn kinderen niet leuk zou vinden en nu ben ik erg verdrietig dat Olivia al 1 is en die leuke babytijd over is.

Het is wel goed om te horen dat er meer vrouwen zijn die -ondanks dat ze rationeel vinden dat het aantal kinderen goed is zo- wel moeite hebben met het idee om nooit meer zwanger te zijn en geen kids meer te krijgen.

Groetjes,
Eefje.
 
@ cindy, Ik moet erg lachen om jou reactie. Ik riep altijd IK WIL ER 2 dat is genoeg, was ik altijd heel stellig in, al jaren. Ik wilde er ook perse een aantal jaren tussen (dus een tweede als de eerste een jaar op 3 is)
Ik heb 20-09-2008 m'n eerste gekregen en kreeg meteen de kriebels voor een tweede. Echt al de maand na de bevalling (terwijl ik toch een hele hefitge bevalling heb gehad), maar de kriebels overwonnen en   ben nu zwanger van de tweede (schelen straks 15 maanden)
En nu begon mn man van de week... , je sluit een derde toch nog niet helemaal uit he, lijkt me toch wel leuk een derde, als jasper naar school gaat ofzo. En ik was het nog met hem eens ook. Dus wie weet, eerst 1 dan toch maar een tweede en hup daar komt de derde er ook nog achteraan ;)

Liefs Jen
 
Hoi Eefje,

Wat een naar gevoel voor je.........
Ik herken het hoor, Maudy is 9 maanden en wij willen absoluut wel een tweede, maar ik wordt al jaloers als ik mijn zwangere vriendin zie..........ik wil ook weer, maar het is beter om nog even te wachten tot het najaar/winter........en als de ratio tegen ons zou zeggen dat een tweede niet verstandig is zou ik me daar ook niet zo makkelijk bij neer kunnen leggen, dat kan ik al niet bij het feit dat ik nog even moet wachten.
Dat heeft niets te maken met het wel of niet van je kinderen genieten, of dat andere vrouwen geen kinderen kunnen krijgen! Je kunt niet al jouw problemen af doen met het feit dat het nog veel erger kan...........dan neem je jezelf niet serieus, het is gewoon een rot gevoel en ik hoop dat het gaat slijten voor je, tips heb ik niet voor je. Denk wel dat blijven praten erover goed is...........dan lucht je in ieder geval je hart en snappen mensen sommige reacties van jou ook beter..........

Sterkte met alles,

Dikke knuffel Rimke
 
Terug
Bovenaan