Haai Allemaal
Afgelopen vrijdag moest ik voor de 3e keer naar de gyn om te kijken of de clomid aanslaat. De maandag ervoor was het nog steeds een groot kralensnoer op de echo. En helaas helaas ook vrijdag was het niet veel soeps.
De gyn was echter heel verbaasd toen hij zag dat er abnormaal veel slijm aanwezig was in de baarmoeder. Dit gebeurt normaal gesproken pas na een eisprong.
Dus heeft hij meteen bloed afgenomen. Het is nl een optie dat de clomid wel heeft geholpen, maar al in de eerste week na het slikken een eisprong heeft opgeleverd.
Dit hoopt hij uit mijn progesterongehalte af te leiden.
Als dit zo is, dan is dit heel positief want dan reageer ik dus heel fel op clomid. Zo niet dan heb ik dus geen enkele reactie op clomid.
Ben al een hele dag depri. Gewoon van de spanning en de zenuwen. Ik weet het misschien is het juist heel positief, maar kan de gedachte niet van me af zetten dat het ook negatief kan zijn. Ik vind tot nu toe de onderzoeken en medicijnen allemaal wel meevallen, maar mentaal vind ik heel dit proces heel zwaar. En dan ben ik eigenlijk pas bezig. Als ik zo jullie verhalen hoor over hormoonprikken en iui, dan weet ik dat ik nog niet mag klagen. Maar toch..
Woensdag mag ik bellen voor de uitslag van het bloedonderzoek.
Duimen jullie?
Liefs Tamara24
Afgelopen vrijdag moest ik voor de 3e keer naar de gyn om te kijken of de clomid aanslaat. De maandag ervoor was het nog steeds een groot kralensnoer op de echo. En helaas helaas ook vrijdag was het niet veel soeps.
De gyn was echter heel verbaasd toen hij zag dat er abnormaal veel slijm aanwezig was in de baarmoeder. Dit gebeurt normaal gesproken pas na een eisprong.
Dus heeft hij meteen bloed afgenomen. Het is nl een optie dat de clomid wel heeft geholpen, maar al in de eerste week na het slikken een eisprong heeft opgeleverd.
Dit hoopt hij uit mijn progesterongehalte af te leiden.
Als dit zo is, dan is dit heel positief want dan reageer ik dus heel fel op clomid. Zo niet dan heb ik dus geen enkele reactie op clomid.
Ben al een hele dag depri. Gewoon van de spanning en de zenuwen. Ik weet het misschien is het juist heel positief, maar kan de gedachte niet van me af zetten dat het ook negatief kan zijn. Ik vind tot nu toe de onderzoeken en medicijnen allemaal wel meevallen, maar mentaal vind ik heel dit proces heel zwaar. En dan ben ik eigenlijk pas bezig. Als ik zo jullie verhalen hoor over hormoonprikken en iui, dan weet ik dat ik nog niet mag klagen. Maar toch..
Woensdag mag ik bellen voor de uitslag van het bloedonderzoek.
Duimen jullie?
Liefs Tamara24