<p>Hallo,</p><p>In juni heb ik een mk gehad. Al met al heeft het 4 maanden geduurd voordat alles 'schoon' was.</p><p>Na deze gebeurtenis sta ik er op dit moment zo in het leven dat ik geen kinderen wil. Ik heb ook geen behoefte aan intimiteit. Zij er meer dames die dit herkennen? En hoe gaat jullie partner hier mee om? </p><p> </p><p> </p>
Geen kw na mk
- Onderwerp starter Twirre
- Startdatum
Hi, vraagje...
Hoe kan het zo zijn dat je nu op dit moment geen kinderen wilt? Waar komt het vandaan dat je geen behoefte heb aan intimiteit? Voel je niks meer of zit het puur in je hoofd?
Hoe gaat jouw partner hiermee om?
Een miskraam komt vaak voor bij vrouwen, ik heb het zelf ook meegemaakt, mijn lichaam was wel steeds snel schoon. Ik heb in dec 2019 een miskraam gehad met 11 weken. In september met 3+5 en in oktober met 3+3. Nu 5+3 zwanger en het verloopt eindelijk goed. De innesteling heb ik eindelijk gevoeld en dat vond ik al fijn. De testen liepen heel goed op en dat was ook fijn. Een miskraam is ook vrij natuurlijk, ik praat makkelijk maar geloof mij, ik heb het er zeer moeilijk mee gehad. Mijn man en ik waren er ook heel erg voor elkaar.
Was jou kindje "perongeluk"? Of heel gewenst? Als het heel gewenst was, snap ik niet dat ineens jou kinderwens weg is nu... Ik vraag mij af wat er in jou koppie omgaat...
Sterkte,
X
Hoe kan het zo zijn dat je nu op dit moment geen kinderen wilt? Waar komt het vandaan dat je geen behoefte heb aan intimiteit? Voel je niks meer of zit het puur in je hoofd?
Hoe gaat jouw partner hiermee om?
Een miskraam komt vaak voor bij vrouwen, ik heb het zelf ook meegemaakt, mijn lichaam was wel steeds snel schoon. Ik heb in dec 2019 een miskraam gehad met 11 weken. In september met 3+5 en in oktober met 3+3. Nu 5+3 zwanger en het verloopt eindelijk goed. De innesteling heb ik eindelijk gevoeld en dat vond ik al fijn. De testen liepen heel goed op en dat was ook fijn. Een miskraam is ook vrij natuurlijk, ik praat makkelijk maar geloof mij, ik heb het er zeer moeilijk mee gehad. Mijn man en ik waren er ook heel erg voor elkaar.
Was jou kindje "perongeluk"? Of heel gewenst? Als het heel gewenst was, snap ik niet dat ineens jou kinderwens weg is nu... Ik vraag mij af wat er in jou koppie omgaat...
Sterkte,
X
Hey,
Door alle onderzoeken enz. Wil ik niet meer aangeraakt worden. Ik voel me niet prettig meer met mijn eigen lichaam. Mijn partner vind het erg moeilijk, dat begrijp ik. Hij heeft wel behoefte aan intimiteit.
Het was een geplande zwangerschap. Maar het idee dat ik dit nog een keer moet meemaken maakt dat ik zeg ik wil het niet meer.
Door alle onderzoeken enz. Wil ik niet meer aangeraakt worden. Ik voel me niet prettig meer met mijn eigen lichaam. Mijn partner vind het erg moeilijk, dat begrijp ik. Hij heeft wel behoefte aan intimiteit.
Het was een geplande zwangerschap. Maar het idee dat ik dit nog een keer moet meemaken maakt dat ik zeg ik wil het niet meer.
Ik zou hier echt hulp voor zoeken. Het klinkt namelijk alsof je een soort trauma hebt
Hoi Twirre!
Bedankt voor je eerlijkheid en openheid. Ook ik was zwanger (heel bewust!)maar er is helaas iets mis gegaan (te lang verhaal voor hier) dus heb ik een curettage gehad vorige maand.
Ik herken je gevoel even niet meer zwanger te willen zijn, ook al willen wij heel graag een kindje. Voor mij zit dat hem in de emotionele verwerking van wat is gebeurd, namelijk verlies van een zwangerschap. Ik mag nu om medische reden voorlopig ook niet zwanger worden, wat ik ergens wel fijn vind. Dan kan ik dit een plekje geven en hoef ik niet na te denken of en wanneer ik weer zwanger wil worden. Wij gebruiken nu ook dubbele anticonceptie, haha! Ik geloof ook dat het normaal is om jezelf tijd te geven om dit een plekje te geven en dan komt de kinderwens vast en zeker weer terug!
Maar het geen behoefte hebben aan intimiteit herken ik niet. En ik denk idd net als mijn voorganger dat het goed is om hier hulp voor te zoeken want het klinkt idd alsof je een trauma hebt opgelopen. Ik wil geen dingen voor je invullen, maar zeker als je vroeger te maken hebt gehad met (seksueel) misbruik, huiselijk geweld, onveilige (thuis)situatie, kan dat in deze gevallen ineens weer heel sterk naar boven komen. Maar ook zonder dit meegemaakt te hebben kan dit ontstaat. En het zou zonde zijn als dit je leven zo gaat beïnvloeden dat je daarom geen kinderen meer wil.
heel veel sterkte!
Bedankt voor je eerlijkheid en openheid. Ook ik was zwanger (heel bewust!)maar er is helaas iets mis gegaan (te lang verhaal voor hier) dus heb ik een curettage gehad vorige maand.
Ik herken je gevoel even niet meer zwanger te willen zijn, ook al willen wij heel graag een kindje. Voor mij zit dat hem in de emotionele verwerking van wat is gebeurd, namelijk verlies van een zwangerschap. Ik mag nu om medische reden voorlopig ook niet zwanger worden, wat ik ergens wel fijn vind. Dan kan ik dit een plekje geven en hoef ik niet na te denken of en wanneer ik weer zwanger wil worden. Wij gebruiken nu ook dubbele anticonceptie, haha! Ik geloof ook dat het normaal is om jezelf tijd te geven om dit een plekje te geven en dan komt de kinderwens vast en zeker weer terug!
Maar het geen behoefte hebben aan intimiteit herken ik niet. En ik denk idd net als mijn voorganger dat het goed is om hier hulp voor te zoeken want het klinkt idd alsof je een trauma hebt opgelopen. Ik wil geen dingen voor je invullen, maar zeker als je vroeger te maken hebt gehad met (seksueel) misbruik, huiselijk geweld, onveilige (thuis)situatie, kan dat in deze gevallen ineens weer heel sterk naar boven komen. Maar ook zonder dit meegemaakt te hebben kan dit ontstaat. En het zou zonde zijn als dit je leven zo gaat beïnvloeden dat je daarom geen kinderen meer wil.
heel veel sterkte!
Volgens mij is het helemaal niet gek om eerst de boel te moeten verwerken na een miskraam. Ik zelf ben ooit ongepland zwanger geweest, en dat bleek een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, die weliswaar natuurlijk afbrak, maar waar het wel ruim 3 maanden duurde vanaf dat het duidelijk mis was voordat de hormonen helemaal mijn lijf uit waren en de zwangerschap definitief 'voorbij' was. Dat ik ooit graag wel nog een kindje wou, dat was niet veranderd. Maar op dat moment was ik er zo niet klaar voor. Alle angsten voor wat er allemaal mis kon gaan was gewoon allemaal even te veel. Niet helemaal vergelijkbaar omdat mijn zwangerschap ongepland was, maar ik zag na alle onderzoeken en gewoon het feit dat het mis gegaan was in mijn lijf en ik een stukje vertrouwen kwijt was daardoor echt wel een paar beren op de weg. Ik zou je kinderwens gewoon lekker op pauze laten en de miskraam verwerken. Eerst weer zorgen dat je je prettig voelt bij intimiteit met je partner enzo. Kinderwens kan later waarschijnlijk ook nog wel aan gewerkt worden. 