Mijn partner en ik hebben al tijdje geleden iets opgemerkt wat ons beiden verdrietig maakt, niet voor onszelf maar voor onze dochter. Onze kleine meid van 4 jaar oud is een sociaal kind dat een stuk of vijf goede vriendinnetjes heeft op de kinderopvang en sowieso goed overweg kan met alle kinderen daar. Ze speelt behalve met die "goede vriendinnen" ook met verschillende andere kinderen op de opvang. Dit hebben we ook bevestigd gekregen van de mensen die daar werken.
Nu hebben we opgemerkt dat de vriendinnetjes van mijn dochter onderling ook afspreken in het weekend en vakanties. Maar mijn dochter wordt nooit gevraagd. Ze heeft wel een aantal keer gespeeld bij een vriendinnetje dat hier in de straat woont, maar dat is omdat wij dan bij hen aanbelden. Ze komen nooit bij ons aan de deur.
Mijn partner heeft al regelmatig aan verschillende ouders aangegeven open te staan om af te spreken, maar zonder succes. We hebben sterk het gevoel dat het aan ons ligt en niet aan onze dochter. Ondanks dat we tijdens ontmoetingen met de andere ouders toch normaal contact/small talk hebben.
Heeft iemand suggesties of gedachten wat we kunnen doen? Want we gunnen onze lieve meid natuurlijk veel leuke playdates.
Nu hebben we opgemerkt dat de vriendinnetjes van mijn dochter onderling ook afspreken in het weekend en vakanties. Maar mijn dochter wordt nooit gevraagd. Ze heeft wel een aantal keer gespeeld bij een vriendinnetje dat hier in de straat woont, maar dat is omdat wij dan bij hen aanbelden. Ze komen nooit bij ons aan de deur.
Mijn partner heeft al regelmatig aan verschillende ouders aangegeven open te staan om af te spreken, maar zonder succes. We hebben sterk het gevoel dat het aan ons ligt en niet aan onze dochter. Ondanks dat we tijdens ontmoetingen met de andere ouders toch normaal contact/small talk hebben.
Heeft iemand suggesties of gedachten wat we kunnen doen? Want we gunnen onze lieve meid natuurlijk veel leuke playdates.