Tja, deze titel laat weinig te raden over. Wij hebben zojuist de uitslag van een semen analyse gekregen. We voelden al aan dat het niet goed zou zijn. Je denkt aan verminderd aantal zaadcellen, of minder beweeglijke. En dan krijg je het nieuws dat er gewoon helemaal geen cellen zijn.
Het nieuws sloeg is als een bom. We zijn een jaar bezig om zwanger te worden en begonnen voorzichtig met een semen analyse. Zoals de huisarts zei "om de man uit te kunnen sluiten". Niets uitsluiten dus.
We hebben de doorverwijzing gekregen om uit te zoeken wat de oorzaak is. Ook is ons verteld dat we rekening moeten houden met het feit dat er een grote kans is dat kinderen krijgen voor ons onmogelijk is en dat we vast na kunnen denken over andere mogelijkheden.
Onze wereld is ingestort. We hadden ingedachten de babykamer al ingericht en waren stiekem al namen aan het verzinnen. Ik durf de gedachte dat het niet gaat gebeuren gewoon niet toe te laten in mijn hoofd.
We hebben ervoor gekozen het tegen een zeer selecte groep mensen om ons heen te vertellen. We hebben afgesproken niet in detail te treden over de oorzaak.
Ik weet gewoon even niet hoe we het leven nu op moeten pakken. Voor de buitenwereld willen we verder gaan of er niets aan de hand is. Intussen kan ik de tranen gewoon niet binnen houden.
Ik weet dat er nog een klein beetje hoop is, en hoop doet leven. Gelukkig kunnen we op korte termijn terecht in het ziekenhuis en weten we hopelijk snel meer over de oorzaak en onze mogelijkheden en kansen.
Ik hoop op het forum wat meer herkenning te vinden en zoo het fijn vinden als jullie reageren.
Groetjes, Repelsteeltje
Het nieuws sloeg is als een bom. We zijn een jaar bezig om zwanger te worden en begonnen voorzichtig met een semen analyse. Zoals de huisarts zei "om de man uit te kunnen sluiten". Niets uitsluiten dus.
We hebben de doorverwijzing gekregen om uit te zoeken wat de oorzaak is. Ook is ons verteld dat we rekening moeten houden met het feit dat er een grote kans is dat kinderen krijgen voor ons onmogelijk is en dat we vast na kunnen denken over andere mogelijkheden.
Onze wereld is ingestort. We hadden ingedachten de babykamer al ingericht en waren stiekem al namen aan het verzinnen. Ik durf de gedachte dat het niet gaat gebeuren gewoon niet toe te laten in mijn hoofd.
We hebben ervoor gekozen het tegen een zeer selecte groep mensen om ons heen te vertellen. We hebben afgesproken niet in detail te treden over de oorzaak.
Ik weet gewoon even niet hoe we het leven nu op moeten pakken. Voor de buitenwereld willen we verder gaan of er niets aan de hand is. Intussen kan ik de tranen gewoon niet binnen houden.
Ik weet dat er nog een klein beetje hoop is, en hoop doet leven. Gelukkig kunnen we op korte termijn terecht in het ziekenhuis en weten we hopelijk snel meer over de oorzaak en onze mogelijkheden en kansen.
Ik hoop op het forum wat meer herkenning te vinden en zoo het fijn vinden als jullie reageren.
Groetjes, Repelsteeltje