Hoi,
Een helemaal met bovenstaande eens, alleen 1 ding. Ik geef geen toetje als hij niet eet.
Als hij een paar happen probeert te eten van iets wat hij niet lust, dan krijgt hij wel een toetje want ikzie dat hij zijn best heeft gedaan. Maar als hij pertinent niet wil eten, dan geen toetje.
Wij nemen dan wel, en hij krijgt niets. Een toetje vind ik iets extra's, en niet vanzelfsprekend.
Heb er ook absoluut geen problemen mee als hij niet wil eten. In het begin wel, en dan wordt het inderdaad een machtsstrijd. Hij moet wel aan tafel blijven zitten tot wij klaar zijn. Als hij daarna nog wijst naar het bord dat hij wil eten, terwijl we aan het afruimen zijn, dan heeft hij pech. het gaat zo voor zijn ogen de vuilnisbak in. Er is tijd om te eten, en tijd voor spelletjes, maar niet zulke spelletjes, dat accepteer ik gewoon niet. Mijn gedachte is gewoon: je wil niet eten, nou danlekker niet, wacht je maar tot morgenochtend. De strijd is wat dat betreft allang voorbij. Voel me niet machteloos meer, had dat ook toen hij anderhalf jaar was. Nu eet hij veel beter, het komt zelden voor dat hij niet wil eten, hij maalt dan niet om het toetje dat hij niet krijgt. Ik respecteer het ook gewoon als hij niet wil eten, net zoals wij kan hij minder zin hebben of geen honger. Het zijn wel kleine mensjes, maar wel met een eigen willetje.
Succes
Jo