geen woord!!!

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo,
Ook ik hoor op dit moment tot de radeloze moeders op des aarde! Mijn zoontje van 4 zit sinds 2 maanden op de basisschool. Hij heeft het heel erg naar zijn zin, gaat erg graag naar school, zelfs als hij zich niet goed voelt. Het is een erg praatgraag jongentje dat hele verhalen kan vertellen in geuren en kleuren. Nou is er een probleem. Sinds dag 1 dat hij naar school gaat zegt hij op school geen woord. Hij doet met alles mee, spelen, opdrachten etc. maar zegt daar geen woord bij. Hij weigerd gewoon te praten op school. Lange gesprekken gehad waar niets uit kwam, er is niets gebeurt, heeft geen trauma opgelopen en is niet angstig, contact gestoord is hij ook niet. Hij heeft vriendjes uit de straat waar hij heel leuk mee praat en speelt. Ontwikkeld zich verder prima. Maar praten op school, ho maar. Het is nu een paar keer voorgekomen dat hij iemand heeft geslagen, volgens hem sloeg hij terug maar goed dan nog. Doordat hij niet communiceert ontstaan er vele problemen. De leerkracht heeft al aangegeven dat ze dit nog nooit heeft meegemaakt. Ik maak me zorgen. Heeft iemand dit eerder aan de hand gehad, heel graag tips!!!
Gr. Nas

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi, Blijkbaar komt het niet vaak voor dat een kind op school zijn mond niet open doet, dat blijkt wel uit het aantal reacties... Maar goed, de dochter van een straat genootje had het zelfde probleem. Zij is behoorlijk verlegen, maar speelt wel gewoon met kindjes uit de straat en andere vriendjes en vriendinnetjes. Alleen op school kwam er geen woord uit, helemaal niets. Mijn zoon zat bij haar in de klas en inderdaad merk je dat kinderen dan erg hard naar elkaar toe kunnen zijn. Het meisje werd ook geplaagd door de klasgenoten. En ook deze leerkrachten hadden helemaal geen idee wat te doen, voor hen was het ook iets nieuws. Geprek op gesprek volgde maar niets leek te helpen. Uiteindelijk zijn de juffen met een beloningssysteem begonnen. Iedere keer als het meisje iets zei uit zichzelf, dan kreeg ze een stickertje (even aftasten wat interessant is voor jouw zoon) en na een bepaald aantal stickers kreeg ze een kaart die ze zelf mocht uitzoeken. Aan het einde van het schooljaar sprak ze in de klas! In eerste instantie weliswaar alleen als haar wat gevraagd werd, maar na de zomervakantie vertelde ze ook spontaan dingen. Het vergt wat geduld, maar bij dit meisje is het helemaal goed gekomen. Dus er is wel degelijk hoop voor jouw zoon. Succes!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Nou , hier kan ik over meepraten! Mijn zoon was vanaf dag 1 ook de grote zwijger...eerst fluisterde hij nog,maar hij besloot dat zwijgen een beter protest was. Want dat is het: een protest van korte duur tegen het groter worden. Als je zoon verder goed in elkaar steekt, zou ik er juist heel lakoniek over doen, de juf ook, want het komt vanzelf weer goed. Mijn zoon zweeg tot de zomervakantie (4 maanden). Hij gaf zelf thuis aan dat hij wel wilde praten maar nu inmiddels bang was dat dan alle kinderen zouden wijzen naar hem en roepen: Kijk juf....hij praat!!!!
In juni maakte ik een afspraak met hem: ok....jij mag niet meer praten op school, dat spreken we af tot de zomervakantie. Daarna als er al wat oudste kleuters zijn vertrokken en een paar nieuwe kleuters gekomen die niet weten dat hij niet sprak, dan gaan we weer praten. Zes weken zomervakantie hielpen; op de laatste zondag van de vakantie gaf ik hem wat vakantiefoto's mee om te kunnen vertellen over de vakantie. "Vertellen???.....vroeg hij mij." Ok, maar dan wel zachtjes". Ik zei ;"natuurlijk, zachtjes , maar iedereen moet het wel kunnen verstaan..." De juf kwam die ochtend me al huppelend tegemoet; hij was gewoon gaan praten. Het was gedaan met de stilte want onze kwebbel van thuis kwam goed los op school en ging in volle gang even de achterstand inhalen. Nu zit hij in eind groep drie, heeft een g+ voor taalvaardigheid en moet regelmatig gemaand worden tot stilte, ik bedoel maar... Laat het gaan , geen aandacht aan schenken en dan in een vakantie hem helpen over dat moeilijke punt heen te komen...