Geen zwangere kennissen !

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal,

ik ben inmiddels bijna 20wk zwanger, alles gaat nog steeds goed en ik voel me dolgelukkig (samen met mijn man natuurlijk). Toch merk ik dat je je geluk schijnbaar moeilijk kan delen als jij tot nu toe zowat de enige bent in je vriendenkring waarbij gezinsuitbreiding op komst is. Daar komt nog bij dat, als ze notie krijgen van het feit dat jij straks lekker fulltime wilt gaan moederen, je er in deze maatschappij helemaal niet meer bij hoort. Ik vind dit erg jammer.

Meeste van die paar vriendinnen die ik heb zijn druk met werken / carrière en weet ik veel waar ze het nog meer druk mee hebben. Ik zie ze, sinds ik zwanger ben, nog maar heel af en toe. En als ik ze zie, dan is mijn verhaal kennelijk niet belangrijk genoeg. Ik ben wel zo'n persoon die echt niet alleen maar over mijn zw.schap gaat lopen kletsen hoor, ik ben juist ook heel geïnteresseerd in hun verhalen en belevenissen. Maar de gespreksstof is weg, sommigen komen echt zo over alsof ze willen zeggen van 'ja...dat is voor jou niet meer van toepassing / jouw leven is toch aan het veranderen, dan interesseren deze dingen je toch niet meer'. Ik merk dus duidelijk verschil eigenlijk sinds ik zwanger ben. Mijn man ziet dat niet zo, tis tenslotte een vent, die zijn doorgaans wat nuchterder ;-), maar soms denk ik wel eens vooruit, zo van 'als ik nou bevallen ben, dan ziet ons leven er wat anders uit, heb je ook andere verantwoordelijkheden .. dadelijk zien ze me dan helemaal nooit meer staan omdat ik kennelijk niet meer in hun kinderloze wereldje pas' => terwijl ik juist wel van MIJN kant interesse (gemeende interesse) in hun blijf tonen, het zijn tenslotte vriendinnen om wie ik veel geef ...

Ik denk dat ik er toch een paar ga kwijtraken en het geeft mij dubbele gevoelens .. aan de ene kant verdriet, aan de andere kant heb ik dan zoiets van 'vriendschap moet wel van 2 kanten komen !!'. Heeft iemand van jullie hier ervaring mee? Of kunnen jullie begrijpen dat ik me zo voel?
 
Hai! Ja, ik heb hier ervaring mee. Al is het met het gros van mijn vriendinnen dat ze juist heel erg geinteresseerd zijn. (de studerenden...) Bij mij kwam het pas na de bevalling en dat nog wel met mijn 2 beste vriendinnen. Een tijdje geleden heb ik samen met die 2 vriendinnen afgesproken, en had ik mijn toen 1 jarige zoontje meegenomen. Ik was toen net zwanger van de 2e en wilde dat graag toen vertellen. Ze wonen allebei inmiddels aan de andere kant van het land ivm werk enzo.
Maar ze hadden het alleen maar over hun eigen baan en dat ze zo blij waren met hun nieuwe appartement. Geen woord over hoe het met mijn zoontje ging, over mijn studie en mijn huis enzo. (ook wij hadden net een nieuwe eengezinswoning).
Ik heb toen ook gedacht, nou, ik vertel gewoon niet dat ik zwanger ben. Ik had zo de pee in.
En tot nu toe heb ik het ze niet verteld. ik ben inmiddels 23 weken zwanger, heb ze daarna niet meer gesproken en denk dat ze het wel via andere kanalen hebben gehoord.

Prima dat ze niet hebben gekozen voor het leven dat ik nu leidt, maar een beetje interesse kan geen kwaad vind ik. Ik vraag tenslotte ook naar hun (nieuwe) baan en bekijk de foto's van hun verre reizen.

Misschien is dit een beetje cru van me. Maar ik heb veel meer aan mensen die het tenminste normaal vinden, en gezellig op de thee komen, met mijn zoontje spelen en aanbieden om op te passen als ik eens een vergadering heb ofzo.

Succes ermee in ieder geval. Ik vind het echt heel jammer dat ik nu geen contact meer heb met die vriendinnen, maar ik heb geen zin om me constant minderwaardig te 'moeten voelen' ofzo, omdat ik nou toevallig nog niet ben afgestudeerd en niet heb gekozen voor een carriere.

Groetjes, Gabrielle
 
HOI, Ook ik kan hier in mee voelen, je krijgt goed bedoelde adviezen, zo van nou dat is toch niks voor jou om alleen maar thuis te zitten en je wereldje wordt zo klein, nou ik denk dat mijn wereld juist breeder wordt en dat ik meer levenservaring krijg, juist door een kindje! Sommige van mijn vrienden zeggen dat je je op je werk meer kan ontplooien maar waarin dan?, echt carriere maken zit er toch niet in(bij de top horen van zakenvrouwen?), zou ik ook niet willen, maar daar zit je toch ook de gehele dag met je collega's (in mijn geval dan) Ik laat verder iedereen in zijn waarde hoor als je carriere wil maken vooral doen, maar er voor mij hoeft dat niet. Enne Elleke maak je geen zorgen je vind vanzelf nieuwe vriendinnen, denk maar aan zwangerschapscursussen en consultatieburo, waar je allemaal nieuwe meiden ontmoet.
 
Hoi

ik begrijp ook wel een beetje hoe je je voelt ja.
ik zelf ben net 24geworden en net klaar met een studie, en mijn vriendinnen (van die studie) daar gaan de meeste nog van verder studeren...
ik heb een beetje het gevoel dat ze me ontwijken ofzo. ze wonen ook verder weg, en ik sprak ze vaak op msn over van alles en nog wat, maar nu als ze me op de msn zien inloggen, reageren ze helemaal niet meer. ik pas ook niet in hun wereldje (feesten,zuipen,enz.)

ik merk ook dat ik andere vriendinnen minder zie, ik heb bv. geen zin meer om nu nog mee uit te gaan, vindt het echt jammer en wil dat weer gauw gaan oppakken volgend jaar.
en een vriendin van mij heeft nu net een nieuwe vriend...ik heb ook het idee dat we geheel langs elkaar afleven, zij is helemaal verliefd en ik heb weer heel anderen dingen aan mijn hoofd. (het zal waarschijnlijk ook bij mij zelf liggen hoor). ik wil allemaal wel weg enzo. maar heb er gewoon de fut niet voor.
en de vriendinnen die ik heb, die een kleine hebben, zijn daar ook weer te druk mee bezig, zodat we elkaar ook vrijwel nooit zien.
pff rare wereld he? tja zo zullen die dingen wel gaan. ik heb ook nooit het vertrouwen in een vriendschap...het is slechts een illusie.
liefs van sandy
 
Bedankt voor jullie reacties, dus ik ben inderdaad niet de enige. Je toont inderdaad interesse ook in hun leven, net zoals ik dat ook altijd al deed voordat ik zwanger werd. Maar je bent schijnbaar ineens 'anders' lijkt het wel. Zeker omdat ik ook fulltime wil gaan moederen, nou dan kijken ze je tegenwoordig toch raar aan joh?? Alsof je dan je hele carrière ineens helemaal aan gort gooit. Het respect dat zij lekker carrière willen maken is er van mijn kant wel, maar van hun kant merk ik daar niks van naar mij toe. Vind het jammer en erg vervelend, dus ik denk dat ik eens een flinke bezem door mijn vriendenkring moet gaan halen de komende tijd....
 
Hoi, ik herken het niet, maar kan me voorstellen dat het knap lullig voelt. Bij mij is het anders, omdat veel van mijn vriendinnen kinderen hebben en werken, net als ik straks. Dus wij hebben vooral overeenkomsten.

Al moet ik wel zeggen, dat wij meestal bewust afspreken zonder kids, omdat we het ook over andere zaken willen hebben.
Maar wat jij zegt klopt hooer: echte vriendschap komt van 2 kanten. Ook al kan het dan pijn doen als je erachter komt dat sommige vriendschappen toch niet echt (genoeg) zijn.....
Je echte vrienden zijn blijverdjes!!
 
Ik heb het met mijn zus. Die woont samen met een oudere man die al 'geholpen' is. Ze had ooit een kinderwens, maar ze heeft het er nooit meer over. Alleen maar over haar werk en wat ze nog wil gaan studeren.
Ik heb nog wel eens gebeld om te vertellen hoe het was op een controle. Ben daar nu mee opgehouden. Ze belt zelf nooit en ik heb zelfs het idee dat ze me ontwijkt. Geen vragen of iets wat op interesse lijkt.
Mensen zonder kinderen, of mensen die er (nog?) niet aan toe zijn, leven echt in een andere wereld. Sommigen zijn zich dit bewust en met hen kun je vaak nog prima overweg. De rest verwaterd gewoon, zelfs blijkbaar met familie.

Balen hè, ik hoop dat ik straks ook wat nieuwe contacten opdoe. Ben van plan om te gaan babyzwemmen en misschien ook babymassage. Ik vind dat je een mooie keus hebt gemaakt, volg je hart, niet je zogenaamde vriendinnen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan