Beste allemaal,
Ik hoop dat ik met mijn verhaal jullie een beetje hoop kan geven. 2,5 jaar geleden ben ik gestopt met de pil. Een half jaar later was ik nog niet ong. en ben ik door mijn huisarts doorverwezen naar het ziekenhuis. Hier heb ik verschillende, door jullie vast bekende, onderzoeken gehad en clomid gekregen. Ik gebruikte 2 tabletten per dag. Uit de samenlevingstest kwam dat mijn slijm te stuk, zoiets, was en voor zijn zaadcellen. Ook het sperma van mijn partner was onder het gemiddelde. Volgens de dokter was het niet onmogelijk maar wel erg moeilijk. We hadden afgesproken dat we het een half jaar zouden proberen en mocht het nog niet lukken dan zouden we een stap verder gaan, inseminatie.
Aangezien ik nu 25 ben en mijn partner 29 hebben wij in augustus besloten even helemaal te stoppen. We waren er nog niet aan toe. Ik wou weer solliciteren en had het even helemaal gehad.
Tot mijn grote verbazing heb ik in september, dus gelijk de eerste maand, toch een eisprong gehad en ben ik zwanger.
Ik belde het ziekenhuis en zij vertelde dat dit echt heel vaak voor komt. Je kunt er dus echt te veel mee bezig zijn. Maar ja, hoe zet je het uit je hoofd als het je grootste wens is. Bij ons is dat moment dus gekomen en het is dus echt waar. Wij waren er absoluut niet meer mee bezig, ik dacht er zelfs niet meer aan.
Het enige wat ik hiermee wil zeggen is dat het gewoon niet te plannen is en dat niets onmogelijk is. Ik hoop dat jullie iets aan mijn verhaal hebben.
Groeten Yvon
Ik hoop dat ik met mijn verhaal jullie een beetje hoop kan geven. 2,5 jaar geleden ben ik gestopt met de pil. Een half jaar later was ik nog niet ong. en ben ik door mijn huisarts doorverwezen naar het ziekenhuis. Hier heb ik verschillende, door jullie vast bekende, onderzoeken gehad en clomid gekregen. Ik gebruikte 2 tabletten per dag. Uit de samenlevingstest kwam dat mijn slijm te stuk, zoiets, was en voor zijn zaadcellen. Ook het sperma van mijn partner was onder het gemiddelde. Volgens de dokter was het niet onmogelijk maar wel erg moeilijk. We hadden afgesproken dat we het een half jaar zouden proberen en mocht het nog niet lukken dan zouden we een stap verder gaan, inseminatie.
Aangezien ik nu 25 ben en mijn partner 29 hebben wij in augustus besloten even helemaal te stoppen. We waren er nog niet aan toe. Ik wou weer solliciteren en had het even helemaal gehad.
Tot mijn grote verbazing heb ik in september, dus gelijk de eerste maand, toch een eisprong gehad en ben ik zwanger.
Ik belde het ziekenhuis en zij vertelde dat dit echt heel vaak voor komt. Je kunt er dus echt te veel mee bezig zijn. Maar ja, hoe zet je het uit je hoofd als het je grootste wens is. Bij ons is dat moment dus gekomen en het is dus echt waar. Wij waren er absoluut niet meer mee bezig, ik dacht er zelfs niet meer aan.
Het enige wat ik hiermee wil zeggen is dat het gewoon niet te plannen is en dat niets onmogelijk is. Ik hoop dat jullie iets aan mijn verhaal hebben.
Groeten Yvon