<p>Nou mijn eerste bericht en meteen geklaag.</p><p>Ik ben inmiddels 9,5 week zwanger en we hebben met 7,5 week en echo gehad met kloppend hartje. Alles lijkt tot nu toe goed, behalve hoe ik mij voel.</p><p>Ik heb al een zoontje van bijna 4 waar ik super gek op ben en vorig jaar een miskraam gehad (niet perse om de miskraam zelf maar de duur van alle ellende) wat voor aardig wat troubles zorgden binnen mijn relatie.</p><p>Ik was sinds mijn miskraam moe, heb veel blaasontstekingen gehad en ook een lintworm. Ik voelde mij al een jaar lang niet helemaal lekker in mijn vel en alles is dmv testen uitgesloten, het is dus echt geestelijk. Mijn vriend en ik zijn samen in therapie gegaan wat erg goed heeft gedaan, maar sinds ik zwanger ben voel ik me echt niet fijn.</p><p>Ik had voordat ik het wist problemen met werk. Ik heb een eigen uitlaatservice en werk daarnaast met probleemhonden maar die hadden blijkbaar de innerlijke veranderingen al door waardoor dat niet lekker ging. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was viel dat op zijn plek en gaat dat inmiddels beter. Vanaf 5 weken ben ik steeds enorm misselijk en heel moe, in mijn vorige zwangerschap helemaal geen last van gehad toen voelde ik me super.</p><p>Inmiddels merk ik echt dat ik buien heb en alles moeite kost. Ik werk gewoon 5 dagen per week, doe leuke dingen met mijn zoontje maar het kost allemaal zoveel moeite. Stapje terug heb ik al gedaan, maar nog meer is nu niet mogelijk en ik denk dat ik daardoor geestelijk alleen maar slechter word. </p><p>Het was vorige week zo erg dat de twijfels voor mijn vriend kwamen en niet weg wilden en ik in ene bang was dat deze zwangerschap een fout was. Ik voel veel twijfels en weinig blijdschap en ik weet dat het komt door de hormonen en niet omdat alles echt zo erg is, maar jeetje wat voel ik me steeds slecht. </p><p>Een laag libido (die normaal juist heel hoog is), altijd veel energie gehad, maar afgelopen jaar al minder en nu helemaal 0 en dat constante negatieve in mijn hoofd. Ik word er gek van. Tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik dit allemaal niet gehad en was ik niet bewust van het krijgen van een kind (niet zoals nu), maar dit is nogal overweldigend en vervelend! </p><p>Lang leven het klagen, ik ben benieuwd of andere zich hierin herkennen. Ik hoop echt dat dat mij een beetje steun kan geven </p>
Gek worden van jezelf, herkenbaar?
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Klagen mag 
Ik heb ook regelmatig mijn dips... Maar niet zoals jij beschrijft. Het is volgens mij heel belangrijk om dit ook bij je verloskundige/gynaecoloog te vertellen. Zij kunnen je doorverwijzen naar de popp-poli. Die is gespecialiseerd in de situatie zoals jij eigenlijk beschrijft. Dus de psychische kant na miskramen, maar verder ook bij alles tijdens de zwangerschap. Zoek het maar eens op, wie weet is het iets voor je. Hopelijk vind je snel een wat betere balans & voel je je lichamelijk ook snel beter!
Ik heb ook regelmatig mijn dips... Maar niet zoals jij beschrijft. Het is volgens mij heel belangrijk om dit ook bij je verloskundige/gynaecoloog te vertellen. Zij kunnen je doorverwijzen naar de popp-poli. Die is gespecialiseerd in de situatie zoals jij eigenlijk beschrijft. Dus de psychische kant na miskramen, maar verder ook bij alles tijdens de zwangerschap. Zoek het maar eens op, wie weet is het iets voor je. Hopelijk vind je snel een wat betere balans & voel je je lichamelijk ook snel beter!