Gelijk zwanger worden naar zwangerschapsafbreking

A

ANONYMOUS_USERNAME

<p>Hallo, </p><p>Voor het eerst in mijn leven plaats ik iets op een forum. </p><p>Ik heb een gezonde dochter van ruim 15 maanden. </p><p>Op 19 december is mijn 2de kindje geboren een Zoontje genaamd Tijmen. Hij is met 23+4 geboren (Maar was vermoedelijk nog 2 weken ouder). Hij had een zeer zeldzaam syndroom waardoor hij niet met het leven verenigbaar zou zijn. Naar omstandigheden gaat het eigenlijk wel oké met me. Behalve dat ik zo ongelofelijk graag nog een kindje wil. Ik ben echt obsessief bezig met googlen over zwanger worden, eerste symptomen, innesteling etc.</p><p>Van de gynocoloog kregen we het advies mijn cyclus af te wachten voor we voor een 3de kindje zouden gaan. Echter in the heat of the moment hebben we natuurlijk onveilig lopen klussen. Ik ben rond 9 januari gestopt met bloeden na de bevalling en ik had het gevoel toen gelijk mn ovulatie te hebben. Echter weet ik dit natuurlijk niet zeker. Gisteren had ik wat roze afscheiding en zeer licht bloed bij het afvegen (innesteling??). Ik wordt helemaal gek van de onzekerheid en wil gewoon zo graag nog een kindje. </p><p>In mijn omgeving lijkt iedereen zwanger te zijn of te worden. Ik vroeg me af of hier meer mensen zijn die deze situatie en gevoelens herkennen?</p><p>Groetjes mama van een mooie dochter en een sterretje.</p>
 
Hallo Mamavansterretje,
Wat vreselijk dat je dit hebt moeten meemaken.
Ik herken jouw gevoelens helemaal. Mijn dochtertje is afgelopen september levenloos geboren met 35 weken zwangerschap.
Ook ik wil heel graag weer zwanger worden. En had net als jij op een gegeven moment roze afscheiding. Ik wil je niet ontmoedigen, maar bij mij was dat geen teken van een volgende zwangerschap. Mijn cyclus was ook nog onregelmatig en de eerste menstruatie na de bevalling was heel weinig. Nu is geen mens gelijk, en kan het bij jou wel zo zijn natuurlijk. Ik wil er zo graag niet teveel mee bezig zijn maar ben het dus wel. Mede omdat bij de eerste ik niet zwanger werd toen ik er zoveel mee bezig was, en zwanger werd op het moment dat ik het heel druk had met andere dingen en er dus niet mee bezig was. Bij de tweede was ik er nog niet mee bezig, het was onze eerste ronde, en dacht dat het wel even kon duren en toen dus meteen zwanger. Helaas is die zwangerschap dus met 35 weken niet goed afgelopen.
Ik kan wel tegen je zeggen: probeer er niet teveel mee bezig te zijn, maar dat is zo moeilijk. Ik kan het ook niet zo goed, maar denk wel dat ik daar het meeste baat mee heb. Ik probeer vooral nu ook de alledaagse dingen weer op te pakken, zodat ik er minder mee bezig kan zijn. Werken doe ik nog niet maar ga ik wel binnenkort weer rustig oppakken (ik werk met kinderen, waaronder pasgeboren baby's). Maar probeer verder dingen te doen waar ik blij van word.
Ik hoop voor je dat het je gegund is om weer zwanger te mogen zijn.
 
Ik herken je verhaal echt helemaal. Wij hebben precies hetzelfde meegemaakt, maar dan in september. Daarna direct weer voor een kindje gegaan en 1jan een positieve test gehad. Vorige week een echo gehad met kloppend hartje maar helaas vandaag geen kloppend hartje meer.
Hier lijkt ook iedereen zwanger, overal hoor ik huilende baby's en soms is het gewoon even te veel. Ik ben er zo ontzettend druk mee in mijn hoofd en maak mezelf echt helemaal gek. Eerst wanneer m'n ovulatie was, daarna of ik al kon testen, toen toegeleefd naar de eerste echo en daarna nog steeds onzekerheid in mijn hoofd. 
 
Ik ben zo blij dat jullie hebben gereageerd. Het is heel fijn om te lezen dat jullie mijn gevoelens begrijpen. Ik kan er in mijn omgeving goed over praten maar vriendinnen snappen het natuurlijk niet echt. Sommige hebben nog geen kinderen, andere zijn hoogzwanger er druk met alles klaarmaken voor hun eigen kids. 
Ik doe ook echt mijn best om het los te laten maar het lukt me gewoon niet. Zelfs als ik mijn hele dag vol plan zit ik in de avond alsnog druk op Google en forums te lezen. 
Ik werk zelf op het moment ook nog niet, begin volgende week met een halve dag in de week op therapeutische basis. Ik werk in het onderwijs en geef ironisch genoeg les over anatomie en fysiologie, dus ook van alles over afwijkingen en laat onze zoon nou zo'n beetje elke mogelijke afwijking die mogelijk was hebben gehad. 
@maaikeM wat verschrikkelijk dat je na het eerste verlies ook dit nog moet meemaken. 
 
Heel herkenbaar. Ik kan er ook met weinig mensen echt over praten, want niemand begrijpt echt hoe het is. Mijn schoonfamilie kan er ook nog eens niet mee om gaat dat we een zwangerschap hebben afgebroken (ivm geloofsovertuiging), dus we durven er ook slecht over te praten.
Ik ben ook bij huis, had vlak voor m'n zwangerschap deze zomer een whiplash opgelopen. Werken lijkt me nu heerlijk, even de zinnen verzetten en wat anders aan het hoofd! 


Bedankt. Gistermorgen de medicijnen genomen en vanmiddag de eerste bloedingen. Vanavond en morgenavond tabletten vaginaal inbrengen. Ik ben benieuwd. Tot nu toe super ziek van die ene tablet.
 
Hoi Mamavansterretje,
Afschuwelijk wat jullie hebben meegemaakt. Ik ken het. Soms helpt het tegenover gestelde beter: niet vinden dat je er niet mee bezig mag zijn. Ben er maar obsessief mee bezig. Je wil het gewoon heel graag. Dus Google heel de dag, lees alle forums die je kunt vinden, enz. Het is nu gewoon even zo dat je aan niks anders kunt denken. Gaat echt over hoor. Als je straks weer zwanger bent, of mocht het toch nog even duren, omdat je er wat rustiger onder wordt. Maar dat is nu gewoon even niet en dat mag toch? Het kan juist rust geven om zo te denken.
Veel sterkte!
 
Vandaag een test geprobeerd. Helaas OMO wit. Maar nog steeds niet ongesteld dus ik snap er helemaal niks meer van. 
Bedankt voor al jullie berichtjes, het lijkt soms alweer zo lang geleden terwijl het pas een ruime maand geleden allemaal is gebeurd. 
Vanmorgen bij de negatieve test sloeg het er weer in. Ik had eigenlijk nog zwanger moeten zijn.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan