<p><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Vandaag zuchtte ik eens diep en zei ik tegen mijn man dat ik wel weer echt uitkijk naar de momenten dat we weer ons normale leventje terug hebben met naar kantoor rijden, de kleine naar de opvang etc. <br /><br /></span></p><div><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Maar niet veel later zei ik ook tegen mijn man dat dit toch eigenlijk wel een heerlijke bonustijd is die we nu ineens met elkaar als gezin hebben. Jeetje wat zie ik mijn mannetje (ruim 22 maanden) groeien in die paar weken en niet alleen in de lengte (de online webshops zijn denk ik leeggekocht door mij inmiddels haha), maar ook in zijn ontwikkeling. Hij praat in deze paar weken ineens veel meer, rent ineens hele stukken, fietst als een raket op zijn driewieler en meneer kan scheetjes laten en lacht er hard om haha ? , hij heeft ineens een vriendje gevonden in zijn knuffel die hij ook echt te drinken en te eten geeft en heel veel kusjes (smelt), maar daarnaast zien we hem zo genieten van de tijd die hij nu heeft met papa en mama. We worden overladen met knuffels en kusjes en de geluksmomentjes op zijn gezichtje als we weer een stukje gaan fietsen of bij de schaapjes gaan kijken. Heel eerlijk ga ik het gewoon missen deze extra tijd die we ineens zo met elkaar hebben. Na alle negatieve berichten in het nieuws, vind ik dit toch ook wel een heel mooi positief iets. Dat wilde ik gewoon even kwijt ? ik realiseer me steeds meer hoe gek ik op mijn zoontje ben en dat dit zo genieten is. Laten we hier ook iets moois uithalen </span></div>