Gemis

[Lorain Landwaart]

Hey ladies,
5 dagen geleden ben ik bevallen van een prachtig meisje waar we enorm trots en blij mee zijn!
Nu zit ik wel met iets waar ik graag jullie gevoel ook bij wil hebben en hoe jullie daarmee omgingen.
Sinds een aantal dagen heb ik als ik wakker word en laat in de avond dat ik heel erg verdrietig word...omdat ik beweging en geschop mis in mijn buik, maar echt extreem veel mis. Niet dat ik niet gelukkig ben dat mijn kindje geboren is! Maar ik mis het gevoel dat mijn buik beweegt, schopjes, hokjes, etc. Ik praat erover met mijn vriend en dat lucht op, maar het haalt niet weg dat ik er stond echt beest wel hard om huil. Ik betrap me 's ochtends zelfs op het feit dat ik met mijn handen op mijn buik lig, precies hoe ik ze had toen ik zwanger was.
Hoe gaan jullie hiermee om? En herkent iemand dit?

 

[Esrada]

Na de bevalling zul je om de gekste dingen huilen, dat hoort er bij! Ik heb het ook vaker gehoord dat je de baby in je buik kan missen, heel normaal! Ik had dat gevoel af en toe ook, niet zo extreem, maar ik huilde dan wel weer om andere dingen haha

 

[Yima]

Ja herkenbaar. 
Ik heb veel kraamtranen gehad. Mijn bevalling was te vroeg en plotseling. Kwam er gehavend uit. Mijn dochter was een huilbaby. Dus er speelde meer. Mijn kraamtranen duurden ook wat langer. 
Maar na een paar dagen begon ik te huilen en de kraan stond echt open. Bizar. Ik miste mijn kindje in mn buik ook heel erg. Vond het lastig om het uit te leggen. Want als mijn man me dan de baby gaf en zei: ze is gewoon hier... Hij was zo lief. Maar dat bedoelde ik niet. Natuurlijk was ze daar en ik ben gek op haar! Maar dat lege buik syndroom ja. Ik vond mn zwangere lijf fantastisch, en die band met dat kindje dat schopt, duwt, hikt enzo in je buik, het knuffelen. Het voelde ook zo anders. Als een grote lege zak, heel raar. Het was zo plotseling helemaal anders. Het was echt wel even schakelen naar die lege buik en een kindje, de nieuwe routine, een heel nieuw leven. Maar het gevoel sleet langzaam. Na een paar weken was het al een heel stuk minder. Gek he? Want ik was echt wel klaar met zwanger zijn hoor, het was zwaar die laatste weken!
Na 2 weken kramen heb ik mezelf wel getrakteerd op wat mooie nieuwe kleding, die evengoed lekker rekbaar zat. Want van mijn zwangerschapskleding die de lege buik alleen maar benadrukte en herinneringen vers hield, werd ik vooral verdrietig. 
En lekker veel praten, huid op huid met je kindje, accepteren dat het nieuwe moet wennen, tranen laten lopen. 
 

 

[Gebruiker10359780]

Ohh herkenbaar! Was het alweer vergeten maar miste inderdaad ook mijn kindje in mijn buik. Het voelde zo leeg ineens ook al lag mijn kereltje op dat moment naast me. Denk omdat je kindje nooit meer zo dichtbij zal komen als in mijn buik. Dat hij nog even helemaal alleen van mij was. Ik hem voelde als ik naar zijn geboorte verlangde of gewoon die schopjes tijdens het eten of in bed. 


Ik zou het zelf eerst ook niet begrepen hebben. Vooral omdat je je kindje er fysiek voor terug krijgt. Maar toen het zo ver was heb ik er toch wel om moeten huilen.

 

[Gebruiker10132945]

Dat zijn waarschijnlijk kraamtranen! Ik herken het wel, je bent veel emotioneler dan voorheen. Zwanger zijn is ook heel bijzonder dus ik snap je gemis. Tegelijkertijd heb je nu iets heel moois voor terug gekregen. Na een week ofzo kijk je waarschijnlijk weer anders tegen tegen je verdriet nu aan