<p>Geniet ervan werd de gehele zwangerschap gezegd… uiteindelijk kwam de uitspraak “ zou ik dat verdorie zelf eens gaan bepalen of ik wel of niet geniet” </p><p>helaas hadden we een jaar geleden twee keer een miskraam gehad. De miskramen waren ons, vooral mij zwaar gevallen.. na een periode van verdriet werd ik uiteindelijk weer zwanger.. de voortekenen, pijnlijke borsten en maagzuur tijdens mijn nachtdienst. “O nee het zou toch niet!” Na een paar dagen ontkenning toch maar een test! Samen met mijn partner heb ik de test gedaan. Ja hoor positief, mijn partner dol gelukkig. Ik was blij maar ook direct onzeker, elk toilet bezoek was een angstige handeling. Nee geen bloed, oké het zit dus nog goed! Elke keer als ik naar de wc moest was ik bang dat de miskraam begonnen was, elke keer bij het afvegen de angst of er sporen van bloed te zien waren. Dit ging weken door. De verloskundige liet ons met 8 weken een echo zien met een kloppend hartje! Vanaf 15 weken hebben wij pas verteld dat ik zwanger was! Gewoon omdat ik bang was dat we mensen moesten vertellen dat ik mijn wonder verloren was. Na 15 weken kreeg ik een enorme bloeding! Huilen met de gedachten, zie je wel ik had het niemand moeten vertellen! Uiteindelijk had ik een blaasontsteking die de bloeding veroorzaakt had! Bij de 20 weken echo was ook niks bijzonders te zien maar toch bleef elk toilet bezoek een spannende handeling! Mensen zeiden tegen mij, laat het los en geniet van je zwangerschap! Maar dat lukte mij niet, angst en onzekerheid waren de gevoelens die bleven. Pas bij 25weken kon ik wat meer genieten maar de angst bleef de gehele zwangerschap! <br />mij werd boos op de mensen die zeiden dat ik “moest” genieten. Ik kon moeilijk mijn gevoelens negeren, waarom wordt er zo druk opgelegd om te genieten?</p><p>uiteindelijk heb ik een goede zwangerschap gehad, op het einde kreeg ik alle kwaaltjes nog even. <br />zwangerschaps jeuk (ja dat is een ding), bloedingen, obstipatie en met klap op de vuurpijl ook nog met 39 weken Corona! <br />na anderhalf week ziek op bed en een baby die bijna niet meer bewoog werd de onzekerheid weer aangewakkerd! Uiteindelijk werd de vraag met 41 weken gesteld of ik ingeleid wilde worden! JA natuurlijk.. maar nog voor de dat konden doen kreeg ik “rugpijn” jahoor rugweeen, wat een pijn wat een ramp! Maar na 9 uur rugweeen op gevangen te hebben toch maar een ruggeprik.. die er helaas voor zorgde dat de weeen stopte! En toen aan de weeopwekkers. Maar daar ging onze kleine jongen niet goed op! Zijn hartslag daalde enorm! Ineens stond er een gynaecoloog in de kamer die vertelde we gaan hem nu direct halen! Een keizersnede, wat een ontlading en wat was ik opgelucht! Mijn kleine jongen kwam er bijna aan! Maar de angst kwam ook, wat nou als ik hem ziek heb gemaakt op het laatste moment, wat nou als die niet gezond is, wat nou als… met tranen in de ogen werd er op de ok gezegd daar is die, het doek ging naar beneden en ja daar was onze zoon! Met een mond en maag vol ontlasting! <br />bij mij zat ondertussen de ruggeprik te hoog en werd ik niet lekker… </p><p>na een onrustige en wat zware start, maakt mijn lieve zoon het goed! Hij doet het geweldig en hij groeit super! <br />nu is het pas echt genieten!! <br />maar de zwangerschap heb ik niet ervaren als genieten… maar dat is voor iedereen anders! <br /><br /></p>
Geniet ervan!!
- Onderwerp starter Ess
- Startdatum
Van harte gefeliciteerd met jullie zoon! Wat een verhaal.. wat heb je een hoop zorg en angst gehad. Ik kan me zo goed voorstellen dat genieten niet echt aan de orde was!
. En wat een geluk dat jullie nu zo'n kleine knapperd hebben. GENIET van jullie mooie wondertje. ?
. En wat een geluk dat jullie nu zo'n kleine knapperd hebben. GENIET van jullie mooie wondertje. ?
Dan wens ik jullie toe dat het genieten eindeloos mag blijven duren!