Tja daar zit ik dan verlof te hebben en dus veel tijd om na te denken. En dan bedenk ik me dat ik MOEDER ga worden. Het lijkt me zo bijzonder, haast onwerkelijk! Ik ben druk bezig met de laatste dingen regelen voor onze buikbewoner en dan relaiseer ik me ineens dat ik nog maar een paar weekjes alleen ben (nou ja en met manlief dan) en gewoon "Maartje" ben en nog lekker alles kan doen waar ik zelf zin in heb. En de baby is echt hartstikke gewenst en ik kijk ook erg naar haar uit. Maar ik probeer nu ook echt te genieten van het alleen zijn en hierdoor voel ik me een stuk rustiger. Niet mee zo gestresst dat er nog van alles moet.Maar gewoon genieten van de rust die er nu nog is. En van de vrijheid en de tijd die ik nu nog met mijn man heb, maar vooral die ik nog alleen heb.
Is dit herkenbaar bij anderen? Ben eigenlijk wel benieuwd.
Is dit herkenbaar bij anderen? Ben eigenlijk wel benieuwd.