Ik heb afgelopen maart een geplande keizersnede gehad aangezien onze dochter in stuit lag. Zelf had ik graag een stuitbevalling geprobeerd, maar aangezien ik ook met een iets verhoogde bloeddruk liep en er wat weinig vruchtwater zou zijn, wilde mijn gynaecoloog niet te lang wachten. Hij gaf een termijn wanneer hij wilde dat de keizersnede gepland zou worden en in die termijn, was er eigenlijk maar 1 plek, dus ik kon de datum niet kiezen. Dit was op een termijn van 38+2 (iets vroeger dan normaal ivm de bloeddruk). Ik baalde dat ik niet vaginaal kon bevallen en vond het de dag zelf eigenlijk best spannend, maar eigenlijk was het heel gezellig op de OK, gezellig praatjes maken met iedereen en ik kreeg het allemaal ook goed mee. Ik heb mee mogen kijken met de geboorte en mijn vriend heeft zelfs de echte navelstreng door het zeil heen mogen doorknippen (normaal mag dit niet en kun je alleen symbolisch nog achteraf een stukje doorknippen). Riggenprik was wat gevoelig (gevoeliger dan een eerdere keer dat ik hem al eens voor een operatie gehad heb), waarschijnlijk doordat je minder goed voorover kunt buigen, maar opzich goed te doen. Wel vond ik de eerste dag qua pijn heftig, door flinke naweeen icm met de wond. Ook het herstel viel me behoorlijk tegen, omdat het zo langzaam ging, ben nog steeds niet helemaal de oude namelijk. Maar ik kijk er wel echt positief op terug! Al hoop ik dat ik bij een eventueel volgend kindje wel nog vaginaal kan bevallen.
Als je zelf bijvoorbeeld jarig bent precies op die dag kun je dat natuurlijk wel aangeven.