Hallo allemaal!
Ik ben 32 jaar, moeder van een prachtige zoon en inmiddels 17 weken en 3 dagen in verwachting van mijn tweede kindje.
Ik keek ontzettend uit naar het moment waarop mij verteld zou worden dat ik een zoon of dochter in mij meedraag.
Jawel, als een klein kind stond ik te popelen om naar de echoscopist te gaan. Ik was gewoon zo nieuwsgierig! En laten we wel wezen, de uitverkoop begint en als je, je als vrouw in de stad begeeft op zoek naar kerstcadeautjes en de prenatal passeert je pad, dan werp je toch even een blik op de vele leuke en lieve kleertjes die in de schappen hangen. Maar het kopen van neutrale babykleding bleef uit, in de veronderstelling dat ik snel zou weten welk geslacht mijn baby zou hebben en ik binnenkort met een gevuld mandje kon gaan aansluiten in de rij bij de kassa.
Eergisteren was het zover! Mijn vriend vond nog even een momentje om vlak voordat de echo plaatsvond de volgende opmerking te maken: 'Ik ga wel lachen als ze niks zien liefje.' Ik vond hier totaal niks grappigs aan en negeerde zijn opmerking.
De echo werd gemaakt. De vrouw die dit deed wist mij te vertellen dat ze een uitstulpseltje zag (de baby lag er goed bij) op de echo en dat we ouders zouden worden van een zoon. 10 minuten lag ik daar te glunderen naar mijn 'zoon' en in verbeelding had ik de babykamer al ingericht. Omdat mijn vriend nog even trots bevestigd wou krijgen vader te worden van een zoon zocht de echoscopiste wederom naar het uitstulpseltje dat eerder te zien was op de echo. Het uitstulpseltje verscheen weer in beeld,dit keer van een andere positie en samen met drie streepjes! De echoscopiste vertelde me direct dat ze twijfelde of het wel echt een jongen betrof. Na lang kijken, zoeken en twijfelen, stonden we 20 minuten later buiten met het advies me nog even op 'de neutrale afdeling' van de prenatal te bevinden tot aan de 20 weken echo.
Mij vriend vond het allemaal erg grappig. Ik voelde diepe teleurstelling en bedacht me dat dit 3 lange weken zouden worden. Ik was zo nieuwsgierig naar het geslacht van ons hummeltje.
Toch hoor ik van heel veel vrouwen dat ze het geslacht van hun kindje al wisten met 15 weken (soms zelfs eerder). Ik ben toch wel erg nieuwsgierig of hier moeders zijn waarbij het geslacht van hun kindje ook nog niet goed zichtbaar was met 17 weken. Mochten er vrouwen zijn met deze ervaring, dan de vraag: wanneer was het geslacht van je kindje wel goed zichtbaar?
Ik ben benieuwd naar de reacties.
Ik ben 32 jaar, moeder van een prachtige zoon en inmiddels 17 weken en 3 dagen in verwachting van mijn tweede kindje.
Ik keek ontzettend uit naar het moment waarop mij verteld zou worden dat ik een zoon of dochter in mij meedraag.
Jawel, als een klein kind stond ik te popelen om naar de echoscopist te gaan. Ik was gewoon zo nieuwsgierig! En laten we wel wezen, de uitverkoop begint en als je, je als vrouw in de stad begeeft op zoek naar kerstcadeautjes en de prenatal passeert je pad, dan werp je toch even een blik op de vele leuke en lieve kleertjes die in de schappen hangen. Maar het kopen van neutrale babykleding bleef uit, in de veronderstelling dat ik snel zou weten welk geslacht mijn baby zou hebben en ik binnenkort met een gevuld mandje kon gaan aansluiten in de rij bij de kassa.
Eergisteren was het zover! Mijn vriend vond nog even een momentje om vlak voordat de echo plaatsvond de volgende opmerking te maken: 'Ik ga wel lachen als ze niks zien liefje.' Ik vond hier totaal niks grappigs aan en negeerde zijn opmerking.
De echo werd gemaakt. De vrouw die dit deed wist mij te vertellen dat ze een uitstulpseltje zag (de baby lag er goed bij) op de echo en dat we ouders zouden worden van een zoon. 10 minuten lag ik daar te glunderen naar mijn 'zoon' en in verbeelding had ik de babykamer al ingericht. Omdat mijn vriend nog even trots bevestigd wou krijgen vader te worden van een zoon zocht de echoscopiste wederom naar het uitstulpseltje dat eerder te zien was op de echo. Het uitstulpseltje verscheen weer in beeld,dit keer van een andere positie en samen met drie streepjes! De echoscopiste vertelde me direct dat ze twijfelde of het wel echt een jongen betrof. Na lang kijken, zoeken en twijfelen, stonden we 20 minuten later buiten met het advies me nog even op 'de neutrale afdeling' van de prenatal te bevinden tot aan de 20 weken echo.
Mij vriend vond het allemaal erg grappig. Ik voelde diepe teleurstelling en bedacht me dat dit 3 lange weken zouden worden. Ik was zo nieuwsgierig naar het geslacht van ons hummeltje.
Toch hoor ik van heel veel vrouwen dat ze het geslacht van hun kindje al wisten met 15 weken (soms zelfs eerder). Ik ben toch wel erg nieuwsgierig of hier moeders zijn waarbij het geslacht van hun kindje ook nog niet goed zichtbaar was met 17 weken. Mochten er vrouwen zijn met deze ervaring, dan de vraag: wanneer was het geslacht van je kindje wel goed zichtbaar?
Ik ben benieuwd naar de reacties.
, altijd goed!