Geslacht - Nog een knul

J

Jongensmamma

Hoi lieve mede mama’s/zwangeren,

Hier een trotse mama van een knul van 20 maanden en in verwachting, nog een knul!
Aller eerst wil ik zeggen dat ik mij gezegend voel al een gezond mannetje te hebben en gewoon weer een kindje mag krijgen. En het aller belangrijkste, als het maar gezond is!

Een compleet andere zwangerschap dan bij mijn zoontje, stiekem ‘hoopte’ ik steeds meer dat het een meisje zou zijn, maar een broertje voor mijn zoontje leek mij ook wel weer te leuk! Mijn man zei “echte mannen maken mannen, wij krijgen nog een knul”

De geslacht bepalende echo was daar, wij krijgen nog een knul!! Mijn man compleet in de Gloria en ik alleen maar trots, straks nog zo’n leuk ventje erbij want wat hou ik veel van mijn zoontje. Hij is een echt mama’s mannetje hihi.

Om mij heen allemaal zwangere vriendinnetjes, super leuk straks allemaal leeftijdgenootjes! De ene na de andere bekendmaking van het geslacht en allemaal meisjes!

Mijn zwangerschap gaat niet van harte, heb helaas een hoop klachten en zit een beetje in een dipje. Ineens het besef? Dat ik misschien wel nooit een dochter krijgen mag.. nooit een meisje die misschien wel op mij lijkt. En maakt het uit? Nee helemaal niet.. voel ik me stom dat ik dit denk? Jaaa ontzettend, zo ontzettend trots op mijn mannen, maar oh wat zit ik mezelf even in de weg.. Wellicht komen hier nog wel meer kindjes, dan misschien wel nog meer jongens. Ik zou alleen maar een hele trotse jongensmama zijn, maar nu even heel veel tranen..

Nog meer mama’s met dit gevoel? Heb soms het idee dat dit niet gedeeld mag worden, maar ik merk dat het mij alleen maar heel veel verdriet doet dit niet uit te spreken. Ik wil niet ondankbaar over komen, juist heel blij, maar toch ook weer dit gevoel..

Liefs..
 
Wij weten hier ook sinds kort dat ons zoontje nog een broertje krijgt. Ik zag mezelf altijd als een meisjesmoeder en kon uren dromen over een band als moeder en dochter in de serie Girlmore girls. Zelf ben ik echt heel close met mijn moeder en zag dit zelf altijd met een dochter voor mij.

Ik was dan ook oprecht een avondje verdrietig toen het weer een knul was. Niet omdat deze baby een jongen is. Maar het idee dat ik afscheid moet nemen van het idee ooit een dochter te hebben. Dit komt ook omdat door klachten deze zwangerschap ik het hierna niet meer opnieuw aandurf om opnieuw zwanger te raken. Mede doordat ik met 16 weken nog niks kan en alleen kan liggen.
Dus begrijp ik je ja. En vele met ons hoor. Er heerst een taboe op dit onderwerp. Omdat het helaas zoveel mensen niet lukt om een kindje te krijgen en het aller belangrijkste is dat het kindje gezond is. Ja klopt helemaal. En dit nieuwe mannetje in mijn buik zou ik voor geen goud willen missen. Zou ik nu ook niet meer inruilen voor een meid. Zijn gezondheid is het allerbelangrijkste.

Maar ja, had ik stiekem gehoopt op een meid? ja. Was ik even teleurgesteld en traan gelaten? ja. Is er voor meiden veel meer leuke kleding als voor jongens? Mijn mening maar ja. Hou ik door dit alles minder van het babytje in mijn buik? zeker niet. Ik zal altijd alles voor mijn kinderen doen en van ze houden om wie ze zijn. En hun geluk en gezondheid staat boven alles.
 
Hier precies zelfde. 1e hoopte ik op een zoon en dit is zo. Eerste 14 weken nergens last van. Met de 2e vanaf de 1e week allemaal kwaaltjes en was ik er echt van overtuigd dat meisje zou zijn. Het is toch echt een jongen. Moest ook ff eraan wennen dat het een jongen is had ook erg gehoopt op een meisje maar we hebben het niet voor het zeggen en wst geniet ik van me mannetjes!! Was er niet teleurgesteld over dat jongen is maar meer omdat me gevoel iets totaal anders zei. Geniet ervan
 
Tsja ik vind t niet gek, je moet even afscheid nemen van een idee, droom, wens.. mijn man had dat hier andersom: we hebben een dochter en nu komt er weer een meisje. Superleuk voor de oudste denk ik, en handig qua speelgoed enzo, maar mn man baalde echt even en dat vind ik heel logisch. Tuurlijk is ie blij met een meisje, maarja hij droomde van een zoon voor 'boystuff'. Ik vind het dus heel normaal dat mensen even teleurgesteld zijn, naast dat ze gewoon blij zijn met een 2e kindje. Voel je niet schuldig, uiteindelijk zie je vast hoe fijn t is met 2 van hetzelfde geslacht, maar nu mag je ook gewoon eventjes balen hoor!
 
Ik herken wat je zegt, maar ik heb juist 2 meiden! Heerlijk vind ik het, ze zijn ondertussen 3.5 jaar en 20 maanden. Ik moest ook even slikken bij de tweede omdat we dachten dat ze een jongetje was, maar toen ze geboren werd, vond ik het alleen maar zooooo leuk, 2 van hetzelfde geslacht! En zooooo makkelijk met kleding, speelgoed etc! Echt ideaal. Ik zou nu niet meer anders willen.

Neemt niet weg dat ik idd ook denk: Hoe zou een jongetje geweest zijn/eruit gezien hebben/etc... Maar wij willen graag nog een 3e kindje, dus wie weet dan wel een jongen! En anders zou ik 3 meiden toch óók wel heel bijzonder vinden en misschien maar beter ook voor het kind als het weer een meisje is haha.

Dus ja, ik snap je. Maar zeker weten dat je er écht van geniet en niet meer anders wilt zodra je kindje geboren is!!
 
Ik denk dat dit voor veel mensen geldt. Ik wilde ook altijd graag een dochter om de reden die jij geeft en moest even slikken toen onze eerste een jongen bleek. Wij kregen daarna nog een meisje dus de wens is toch in vervulling gegaan. Ik denk dat mijn vriend hetzelfde gevoel zou hebben als hij alleen dochters zou hebben.
Maar een dochter hebben betekent niet per se een goede band. Deze kun je ook hebben met een zoon, hoewel ik wel snap dat dit anders is.
Als jullie het bij deze twee kindjes houden dan is het toch even een afscheid van een dochter. Dat mag er zijn en is ook heel logisch. En dat kan prima naast een geluksgevoel van een gezond jongetje.
 
Wat goed dat je van je af schrijft. Als ik eerlijk ben, ben ik al teleurgesteld als ik denk ‘s avonds pizza te gaan eten en mijn man pasta blijkt te hebben gekookt. Maakt me niet minder dankbaar voor zijn inzet of het feit dat ik überhaupt eten heb, het is wel even anders dan ik had bedacht. En met eten weet je dat er gewoon een morgen komt, bij een kind is dat een ander verhaal. Schaam je er dus vooral niet voor!

Ik ben zelf nooit een meisje-meisje geweest en moest even kort wennen toen kind 1 meisje werd. Is nu 1,5 en echt weinig meisje-meisje aan, maar toch zag ik het al voor me; een meiden gezin! Helemaal leuk, een zusje voor mijn meisje. ik heb zelf alleen maar broers, dus het leek me een mooie ervaring. Met twintig weken echo was het toch echt een jongetje. Heel blij mee, maar heeft zeker een week nodig gehad voor ik er ook maar iets mee kon. Ook ik had erg de behoefte om het uit te spreken en gelukkig herkende mijn moeder het gevoel, maar het is een gevoelig onderwerp. Besef je dat het feit dat je een beetje rouwt om de dochter die er wellicht nooit is niets af doet aan de vreugde om een zoon! Wat anderen daar ook van vinden...

 
Lieve mama’s,

Wat onwijs fijn om te lezen dat jullie mij begrijpen! Het voelt echt heel fijn dat ik niet de enige ben.. Ik wilde jullie eerder bedanken voor jullie reacties, maar helaas gaat deze zwangerschap niet zo soepeltjes. Een eigenwijs boefje in mijn buik die al flink zorgt voor voorweeën en heel veel harde buiken.. rust rust rust, maar oh wat is dat lastig!

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan