Gespannen voor 2e bevalling

<p>Hoi, ik zoek ervaringeverhalen van dames met een zware 1e bevalling en fijne 2e bevalling. </p><p>Hoe heb je de 2e bevalling zo ervaren? En hoe heb je je voorbereid? </p><p>1e bevalling: Ik had een inleiding op 42 weken, totaal duurde het 3 dagen. Enorme weeen maar geen progressie, uiteindelijk ruggenprik. 2 uur persen zonder resultaat, daarna vacuümpomp die 3 keer opnieuw moest + knip. Na de bevalling kon ik een dag niet plassen en enkele dagen moeilijk. Achteraf wel goed herstelt van alles. Hele kleine verzakking overgehouden maar zonder klachten. </p><p>Nu 6 maanden zwanger van de 2e en toch wel gespannen voor de komende bevalling. Hopelijk pakt mijn lijf het zelf op, maar heb ook angst dat ik weer overtijd raak en opnieuw een geforceerde bevalling zal meemaken. </p><p>Liefs van een beetje bange mama</p>
 
Ik heb gehuild van blijdschap na de 2e bevalling. Is dat het soort verhaal dat je geruststelt? ;)

Mijn eerste bevalling was ook een lang proces. Met 36+1 kreeg ik voorweeën, die na een volle dag en halve nacht overgingen in echte weeën. Met 36+2 dus in het ziekenhuis beland, want nog net prematuur dus moest een medische bevalling worden. Monitors overal, trage ontsluiting, infuus met weeënopwekkers, toch nog pijnstilling, een uur lang persen, uiteindelijk een knip en bijna de vacuumpomp, en hèhè, daar was mijn baby. Na bijna 2 dagen. Ik was kapot van vermoeidheid, het herstel was ook heel traag. Na 2 weken kreeg ik van onze kraamhulp te horen dat ik "eindelijk wat mobieler leek".... al met al geen drama, dus, maar ook geen leuke ervaring.

Mijn tweede bevalling was compleet anders. Na 4 dagen gerommel (een komen en gaam van voorweeën) zette de boel eindelijk door. Met 38 weken deze keer, dus lekker met mijn eigen verloskundige naar het ziekenhuis om daar te bevallen. Door te strippen voordat we naar het ziekenhuis gingen (de weeën waren nog niet zo heftig) en mijn vliezen te breken bij aankomst, kwam alles vlot op gang. Deze keer niet alle toeters en bellen van de medische bevalling, maar rust en vertrouwen in mijn lichaam. Weeën goed op kunnen vangen, persen was in 15 minuten gedaan. In totaal zo'n 3,5 uur echt bezig geweest. Wauw. Ik was zó opgelucht! Dat was ook pas het moment dat ik besefte wat een nare ervaring de eerste was geweest. Zelfs mijn man zei het: dit was zo veel mooier om mee te maken!

Kortom: wat ze zeggen is waar, elke bevalling is anders =)
 
Ik heb geen ervaring, maar wilde wel Ff zeggen dat jij de regie best mag hebben. Dus als jij het echt niet ziet zitten om tot 42 weken te wachten dan kan je dat wel bespreken. Ik heb dat wel aangegeven (uiteindelijk werd onze dochter met 39.0 geboren dus was het niet relevant). Maar ik wilde je vooral meegeven dat jij degene bent die gaat bevallen dus je mag best duidelijk zijn over wat je wil en voelt en zelfs wel op je strepen staan. 


succes, ik duim voor een hele soepele bevalling .
 
Na mijn 2e bevalling besefte ik pas hoe heftig mijn 1e bevalling was geweest..

Ik heb bij de 2e een badbevalling gehad, precies zoals ik graag wilde. Geen pijnstilling en volledig onder de zorg van mijn verloskundige. De weeën bouwden zich rustig op en ik had tussendoor nog tijd en mogelijkheid tot kletsen, lachen en wat rondscharrelen.
De bevalling startte spontaan met 38+6 weken. Tijdens de bevalling enkel wat zetjes gekregen in de vorm van strippen en vliezen breken.

De eerste bevalling was heftig qua intensiteit van weeën. Vanaf het eerste uur had ik om de twee minuten zware weeën die ik nauwelijks kreeg weggepuft. Pijnstilling gebeurde in de vorm van een morfinepompje (hielp maar gedeeltelijk) en ik moest de gehele bevalling op bed liggen. Deze startte overigens ook spontaan met 40+1.

De 2e bevalling is me echt 100% meegevallen en heeft me laten zien hoe het ook kan :)
Echt..hoe de eerste bevalling is gegaan is absoluut geen garantie voor de tweede. Het kan volledig anders gaan en je juist wel een positieve ervaring opleveren. Bereid je gewoon goed voor qua hoe je het graag zou willen zien, zorg dat je omgeving daar goed van op de hoogte is. Dat scheelt al een hoop.
Sterkte met de laatste loodjes alvast ;)
 
Hier een verschrikkelijke eerste bevalling. Ingeleid, weeënstorm. Er werd een ruggenprik voorgesteld, die zat niet. Ook voelde ik met totaal niet gehoord. Waren ze vergeten om op de holding mijn ontsluiting te controleren. Lag ik gewoon met volledige ontsluiting op de holding. Dus snel naar boven. Maar ik mocht niet persen. De baby was nog onvoldoende ingedaald. Dus iedereen ging weg. Moest ik nog 1,5uur wachten tot de baby ingedaald was en ik mocht gaan persen. Zonder pijnstilling.

Ook mijn 2e bevalling werd ingeleid. Maar was veel beter te doen. Ik werd gehoord, en de pijn was goed te doen. Alleen vanaf 8cm ontsluiting werd het lastig. Mijn bloeddruk werd veel te hoog. En de hartslag van de baby zakte weg. Opnieuw werd er een ruggenprik voorgesteld. Daar zou mijn bloeddruk van dalen, en mocht het nodig zijn zouden ze makkelijk in kunnen grijpen mocht het nodig zijn voor de baby. Maar toen de anesthesist aan mijn bed stond had ik volledige ontsluiting. En mocht ik deze keer gelijk persen.

En inmiddels 3 weken geleden bevallen van de 3e. Ik zag er enorm tegenop. Want ik was inmiddels 41.4 weken zwanger, en moest dus weer ingeleid worden… Toen werd er voorgesteld om vooraf een ruggenprik te nemen. Eerst wilde ik het niet. Want ik wilde we de sensatie voelen van een kind op de wereld zetten. Maar na een gesprek met mijn eigen verloskundige ben ik er toch voor gegaan. Eerst een werkende ruggenprik. Dan pas vliezen breken en de weeënpomp aan. Echt IDEAAL!!! Tijdens de ontsluitingsfase voelde het alsof ik moest plassen, en dat zakte dan weer weg. Vervolgens voelde ik prima dat ik moest persen en heb ik de verloskundige laten komen om te checken. Eerst geloofde ze me niet. Want een uur daarvoor had ik nog maar 4a 5cm ontsluiting. Maar ik had gelijk: volledige ontsluiting!!! De volledige ontsluiting en het persen heb ik wel echt gevoeld, net zo veel als bij de eerste 2. Maar doordat ik nu gewoon ontspannen was, voelde ik na de eerste perswee al dat het hoofdje stond. En daarna nog 2 keer persen en daar was ze. Ook het herstel ging veel beter. Tijdens de kraamweek mooie gelijkmatige hartslag/ bloeddruk en temperatuur. Ik wil dit iedereen aanraden die erg tegen bevallen opziet!
 
Ik kan je nog niet vertellen hoe mijn 2e bevalling is gegaan omdat ik momenteel ruim 39 weken ben.

Wat zou ik je adviseren dit met je verloskundige te bespreken. En wellicht zwangerschapsyoga te gaan doen.
Zelf heb ik dit ook gedaan, omdat ik richting het einde niet meer goed wist hoe ik de buikademhaling ook alweer moest toepassen. Kreeg hier een beetje stress van. Dus meteen een paar lessen gevolgd en had het eigenlijk zo weer onder de knie. Ook maak je gewoon even tijd om je te focussen op de kleine en je word er heel relaxt van! Heeft mij goed geholpen!

Ik wil je verder heel veel succes wensen en weet zeker dat je deze bevalling anders zal gaan ervaren!
 
1e bevalling medisch door laagliggende placenta en na ruim 12 uur weeen ruggenprik. Trok het niet meer. Doordat ik vanaf 24 weken helemaal plat op bed moest door vele malen ruim bloedverlies. Hij is met 35.1 geboren.

2e beetje gerommel hele dag. Niet dat ik er last van had ofzo. Snacht om 0004 braken me vliezen. Om 01.49 is die geboren. Ging gelijk in de persweeen. Hij was ook heel goed ingedaals kon geen kant meer op. Super fijne bevalling gehad. Hij is nu bijna 9 maanden en nu alweer besloten om voor nummer 3 te gaan

Laat je je eerste bevalling niet afschrikken en je hebt toen hele zware bevalling gehad. Het kan nu bijna alleen maar beter gaan. De weg naar buiten is al een x opgerekt zeg maar. Denk dat dat egt wel fijner is
 
Wat een fijn topic. Ik heb een redelijk traumatische eerste bevalling gehad, met zwangerschapsvergiftiging, vroeggeboorte en totaalruptuur. En nu zwanger van nummer 2. Ik werk erg hard aan mijn angsten samen met de verloskundige. Maar ik blijf bang voor weer zo'n bevalling. Ik kan dus ook wel wat goede verhalen gebruiken! ?
 
Terug
Bovenaan