Gisteren ben ik gevallen. Er lag hier behoorlijk wat sneeuw en ik ging de kinderen naar school brengen. Onder de sneeuw op de pakeerplaats lag ijs en voordat ik het wist viel ik. Nou dat was wel even schrikken. Complete paniek in de tent. Tranen met tuiten. Een maal thuis gekomen heeft Koert de gynaecoloog gebeld. Koert moest zelf om 10.10uur bij de pijnpolie zijn. We vroegen of ze even naar het hartje van de baby wilden luisteren maar omdat ik al 34 weken zwanger ben moest ik gelijk komen en aan het CTG. Daarna zou ik ook mijn controle krijgen zodat ik donderdag niet nog eens hoefde te komen. De CTG was helemaal goed. De baby lag lekker te slapen en had een mooie regelmatige hartslag. Af en toe bewoog hij en dan zag je ook mooi de hartslag omhoog schieten. Daarna de controle. Ik dacht wat kan mij nu nog gebeuren. Daar kwam ik al snel achter tijdens de echo. Wanneer is dit gebeurt? hoorde ik de gynaecoloog zeggen. Wat blijkt.... meneer ligt in stuit. Nu hebben de andere kindjes dat ook wel gedaan maar dan rond week 24 en niet in week 34. De ruimte wordt nu wel wat beperkter om te draaien. Hij ligt trouwens niet volledig in stuit. Het hangt een klein beetje tussen stuit en dwars in. Het hoofdje ligt rechts boven. Het ruggetje steekt schuin over waardoor het kontje lins onder ligt. De beentjes liggen nu rechts onder. Ik heb een oefeningetje mee gekregen naar huis om te proberen of meneer zich terug wil draaien. Ik hoop dat hij volgende week weer goed ligt en dan ook zo blijft liggen. Ik denk dat ik mij pas echt zorgen ga maken als hij volgende week nog steeds in stuit ligt. Ik ben geen voorstander van baby draaien met grof geweld en ik vind het ook moeilijk om te moeten kiezen tussen een stuitbevalling en een keizersnede. Eerst maar een weekje afwachten.