Gevoel kwijt kunnen

[ANONYMOUS_USERNAME]

Mijn miskraam is nu 5 weken geleden, na anderhalf jaar en een paar maanden medische molen was het ons toch na 7 weken niet gegund. Ik weet dat de mensen om me heen er voor me zijn (wel moeilijk voor mij omdat ze zelf zwanger zijn...) maar waar ik de laatste 2 weken ofzo mee worstel is: hoe lang kan ik nog eerlijk zeggen dat het nog niet helemaal top met me gaat...

Ik heb soms het gevoel dat ze denken: heb je haar weer! Of: het is toch al zoveel weken geleden, zet je er overheen. Of ik krijg als reactie de (goedbedoelde) dooddoener: je moet positief zijn, je wordt echt vast weer snel zwanger!

T zal allemaal wel, maar heb ook nog dagen dat ik er gewoon alleen van baal en verdrietig ben.

Hoe lang is het bij jullie geleden en delen jullie nog eerlijk je verdriet of zeggen jullie maar dat het goed gaat met je?

X

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi cjpt,

Ik kijk al wel weer een hele tijd mee hier maar reageer weinig. Maar wil wel even op jou berichtje reageren.
Ik herken het helemaal. Ik heb inmiddels 3 mk's achter de rug waarvan 1 bbz.
De laatste keer was in aug.
En hoe langer het duurt voordat ik weer zwanger ben, en hoe meer mensen in mijn omgeving zwanger worden, hoe rotter ik me ga voelen. Terwijl mensen in mijn omgeving waarschijnlijk denken dat het beter met me gaat omdat het al wat langer geleden is voel ik me het tegenovergestelde.
Ik weet ook niet zo goed wat ik ermee moet. aan vrienden het dichts in mijn omgeving heb ik vorige week verteld hoe ik me voel. En tevens uitgelegd waarom ik nauwelijks informeer naar zwangerschappen om me heen, simpelweg omdat ik het nu even niet kan opbrengen.
Ze zeggen het te snappen.. mijn man zegt dat als ze het niet snappen, het hun probleem is. Ik weet niet of ik dat zo kan denken maar toch.
Ook die goedbedoelde cliche's komen me af en toe de keel uit.
Ik klink nu heel dramatisch volgens mij maar ik heb ook goede momenten hoor!

Ik kan je eigenlijk niet echt zeggen wat je moet doen. Probeer je in ieder geval niet altijd anders voor te doen dan je je voelt want dat krijg je een keer heel hard terug. Had ik afgelopen weekend. Maar kies je mensen uit waar je je gevoel mee wil delen. En doe dat ook! ook al kunnen hun niet helemaal snappen hoe jij je voelt, je bent het wel even kwijt!


Sterkte!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi meiden,

Ik begrijp jullie best heel goed. Met mij gaat het gelukkig weer. Ik heb 3 januari een miskraam gehad en ik moet zeggen dat ik  niet meer zo veel aan denk. Alleen op sommige momenten komt het even boven drijven.
Ik heb het enorm druk met andere dingen en dat helpt mij heel veel. Het zwanger worden heb ik op een laag pitje gezet op het moment omdat ik vond dat het anders mn leven ging beheersen en dat wilde ik zeer zeker niet. Ook al was het moeilijk die knop om te zetten. Ik heb me vreselijk rottig gevoeld..dat kan je lezen in vorige topics die ikzelf heb geopend. Maar op een gegeven moment dacht ik, nu is het klaar..het kindje komt niet meer terug en ook niet tot leven en ik kan mezelf niet zwanger toveren dus geniet gewoon dat  je leeft peet.
Het hielp mij om mezelf tot de orde te roepen. Verder wil ik wel eventjes kwijt dat het me volkomen normaal lijkt dat je nog wel terug denkt aan wat er is gebeurt en dat je het erg vind dat je je  kindje niet gezond en wel in je armen mocht houden. Lijkt me volkomen menselijk. Maak van je hart geen moordkuil zou ik zeggen en door hier van je af te schrijven  vind je misschien ook enige troost en opluchting.  

En wat anderen verder tegen je zeggen, dat kan je beter naast je neerleggen...ik kreeg ook veel van die goedbedoelde opmerkingen, zoals, je hebt toch 2 gezonde kinderen! Tja alsof dat er toe doet op zo'n moment want je rouwt om dat andere kleintje wat niets met je 2 gezonde kids te maken heeft. Maar goed, anderen kunnen niet weten wat je doormaakt tenzij ze er zelf doorheen zijn gegaan, laten we het daar maar op houden he.  

Ik wens je heel veel sterkte!


Groetjes en liefs Petra

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi meiden, wat is dit (gelukkig voor mij ) herkenbaar. Ik voel precies hetzelfde als jullie.En dan benn ik zo blij dat er een forum is zoals dit.
Ik ben net terug van vakantie. En ik heb heel af en toe aan baby's en aan mijn miskraam gedacht. Maar nu komt het toch weer terug.
Ik wou dat ik er iets meer ontspannen over kon denken.
Liefs, yvette