Hoi,
bij 29 weken ben ik met werken gestopt omdat het niet meer ging (ik was toen al halve dagen gaan werken, maar dat ging dus ook niet meer). Bij 34 weken ben ik opgenomen in het ziekenhuis i.v.m. verhoogde bloeddruk en eiwit in de urine (dat was tijdens de hittegolf; de warmte zal ook zijn parten gespeeld hebben).
Het idee was om te proberen de 37 weken vol te maken, omdat dat eigenlijk de gunstigste vroegste tijd is voor een tweeling, maar inmiddels was de hoge bloeddruk overgegaan in pre-eclampsie en werd besloten tot inleiding die helaas zelfs in een keizersnede is geeindigd is bij 36.2 weken. Het mooie van pre-eclampsie is dat het maximaal 48 uur na de bevalling over is en dat was bij mij ook zo (is in die 48 uur nog wel even heftig geweest).
Maartje is toen nog een weekje in de couveuse geweest en Julia mocht na die 48 uur al bij mij op de kamer.
Naar mijn gevoel heb ik een redelijke zwangerschap gehad (ik denk wel zwaarder dan een eenlingzwangerschap, maar ik heb geen ervaring daarmee), maar het einde is dus wel pittig geweest. Hou daar rekening mee!, maar probeer er ook niet tegenop te zien. Ik heb ook een paar tweelingzwangerschappen gezien waarbij de zwangerschap zelfs pas bij 40 weken eindigde en de betreffende a.s. moeders gewoon tot het verlof alles (nou ja, veel) konden, dus laat je plezier in de zwangerschap (of eigenlijk het resultaat) niet overschaduwen door hoe het mogelijk zou kunnen eindigen, maar laat het gewoon over je heen komen.
Groetjes,
Ze