Gevoelens

<p style="text-align: left;">Hoi hoi vaders en moeders,</p><p>Moet even iets kwijt. Mijn zoontje is 8 maanden en ik ben knettergek op hem. Maar ik vind het af en toe best zwaar. Ik dacht dat ik me na 4 maanden (krampjes en niet in eigen bed willen slapen) daar anders over zou voelen maar blijkbaar niet. Hij zit nu in een fase (denk ik) van weer vroeger wakker zijn (half6) en dan noet meer willen slapen. ‘S avonds naar bed is ineens een drama (huilen, huilen en na een kwartier of langer valt hij eindelijk in slaap na 10x boven te zijn geweest). Ik vind het gewoon af en toe nog best pittig. Is dat gek om dat na 8 maanden nog steeds te hebben? Hij hoeft echt niet perfect te zijn, maar merk dat ik zelf ook minder geniet in de avonden en weekenden omdat ik weet dat hij s ochtends zo vroeg komt. Ik ga dan toch op tijd naar bed, maar dat wil ik ook niet de komende maanden steeds maar blijven doen. Mijn vriend moet binnenkort voor een week weg voor zijn werk en daar zie ik dan echt wel tegenop om het allemaal alleen te moeten doen. Stom he. Pfff zijn het nog de hormonen of is dit gevoel wel normaal? </p>
 
Een kleintje hebben is gewoon pittig, hoeveel je ook van hem/haar houdt. Mijn zoontje is vandaag 12 weken. Hij deed het de afgelopen weken fantastisch: slapen tussen 12 en 6, als ik dsn tussen 9 en 11 nog wat slaap pakte had ik een goede nacht gehad.  Een ideaal schema voor als ik weer ga werken morgen. Helaas heeft meneer sinds vorige week besloten toch weer nachtvoeding te willen, en in de vroege avond weer last te hebben van darmkrampjes . Dus slaap ik nu 2x3 uur en ben erg moe overdag(dat wordt wat morgen...). Ik baal er ontzettend van maar heb het gewoon geaccepteerd . Ik merk dat ik het dan makkelijker voor mezelf maak ipv erover te balen en te piekeren en de hele avond denk "als hij maar niet...en als hij maar.....". 
Ik lees hier op het forum hele verhalen over sprongetjes en zag er soms heel erg tegenop...nu al terwijl er nog niets aan de hand is . Nu denk ik, gewoon over me heen laten komen , het is maar een tijdelijke fase. Ze zijn zo klein en kunnen er niets aan doen.
 
Mijn man is volgende week ook weg dusja vervelend als ik dan de enige ben die hem in de avond kan troosten maar wederom heb ik me erbij neergelegd en we zien volgende week wel hoe het gaat.  
Overigens geen idee of ik er over 5 maanden nog zo positief in sta haha .
 
Ons zoontje heeft vanaf 8 maanden ook ineens heel slecht geslapen! Met ups en downs tot z’n eerste verjaardag.. Dan kan genieten soms erg lastig zijn. Wij gingen ook altijd heel vroeg naar bed, waardoor je niks meer aan je avond had..
vanaf z’n eerste verjaardag sloeg dat helemaal om en heeft hij een super goed ritme! Hele nacht slapen en uitslapen tot half 8/8 uur. Het zijn dus allemaal fases en het komt echt goed ?
 
Het zijn fases.  Zo slapen ze door en zo komen ze weer snachts.
Tuurlijk  is dit pittig. Maar dit hoort gewoon bij een kindje. En dit zal ook echt  niet na een jaar over zijn.
Beste wat je kan doen  is ook optijd na bed  dat je aan je rust  komt.  En je hart luchten  soms bij iemand en niet alles opkroppen.
Misschien een keertje oppas regelen? Voor  een middag of misschien een nachtje  dat je zelf even kan bijslapen en opgeladen  bent. 
Succes 
 
Terug
Bovenaan