hoi,hoi,
voor de meeste mensen ben ik een gelukkkige moeder van 2 knappe, lieve jongentjes (3jr,en 2,5maand)
iedereen zegt me ook dat ik er goed uitzie, maar zo voel ik me niet.
ik ga over 2 wkn weer werken, maar zie daar zo tegenop! niet eens omdat ik dan ook de jongste naar de opvang ga brengen, maar omdat ik het daar helemaal niet naar mijn zin heb. ook vond ik het na de geboorte van een eerste kindje veel bijzonderder, iedereen geeft daar meer aandacht aan, je hebt zelf ook minder tijd voor een 2e kindje, ik denk soms wel eens dat ik van mijn oudste veel meer hou, maar dit kan je niet zomaar zeggen, want wie berijpt dit nou!!!
ook vind ik het moeilijk om te accepteren dat ik 2 jongens heb,het lijkt in mijn omgeving bij iedereen om meisjes te gaan, hoewel jongens echt heel lief, en makkelijk zijn! wij hebben in ieder geval een voorbeeldig peutertje! terwijl een derde helemaal niet uitgesloten is,het is daarintegen ook niet zeker dat we daar ooit voor gaan, al zal dat niet aan mij liggen.
misschien ligt het ook wel aan mijn bevalling, die was zeker niet makkelijk,een sppoedkeizersnede, of het sombere weer, we komen tenslotte weinig buiten nu, en wandelen alleen met 2 kinderen zit er nu ook niet in. herkennen jullie dit,of is er echt wat mis met me?
ben overigens niet elke dag zo deprimerent hoor, kan ook nog om heel veel dingen lol hebben!!!
voor de meeste mensen ben ik een gelukkkige moeder van 2 knappe, lieve jongentjes (3jr,en 2,5maand)
iedereen zegt me ook dat ik er goed uitzie, maar zo voel ik me niet.
ik ga over 2 wkn weer werken, maar zie daar zo tegenop! niet eens omdat ik dan ook de jongste naar de opvang ga brengen, maar omdat ik het daar helemaal niet naar mijn zin heb. ook vond ik het na de geboorte van een eerste kindje veel bijzonderder, iedereen geeft daar meer aandacht aan, je hebt zelf ook minder tijd voor een 2e kindje, ik denk soms wel eens dat ik van mijn oudste veel meer hou, maar dit kan je niet zomaar zeggen, want wie berijpt dit nou!!!
ook vind ik het moeilijk om te accepteren dat ik 2 jongens heb,het lijkt in mijn omgeving bij iedereen om meisjes te gaan, hoewel jongens echt heel lief, en makkelijk zijn! wij hebben in ieder geval een voorbeeldig peutertje! terwijl een derde helemaal niet uitgesloten is,het is daarintegen ook niet zeker dat we daar ooit voor gaan, al zal dat niet aan mij liggen.
misschien ligt het ook wel aan mijn bevalling, die was zeker niet makkelijk,een sppoedkeizersnede, of het sombere weer, we komen tenslotte weinig buiten nu, en wandelen alleen met 2 kinderen zit er nu ook niet in. herkennen jullie dit,of is er echt wat mis met me?
ben overigens niet elke dag zo deprimerent hoor, kan ook nog om heel veel dingen lol hebben!!!
.