Gillen, krijsen en smijten

A

Anoniem

Guest
Hoi allemaal,

Ik ben Jo en sinds kort ben ik aan het meeschrijven op het september 2009 forum. Nu heb ik ook een zoontje van augustus 2007 en ik heb een vraag. Dus hoop dat jullie me willen helpen ondanks dat ik niet op dit forum meeschrijf...Heb al verschillende mensen in m'n omgeving gevraagd en ook bij het cb maar daar schiet ik niets mee op.

M'n zoontje wil 's middags niet gaan slapen als ik hem op bed leg. Hij is wel moe en als mijn man hem op bed legt gaat hij liggen en slaapt hij. Als ik hem op bed leg dan is het huilen, schreeuwen, gillen, krijsen en alles wordt uit bed gesmeten. Ik heb hem een paar keer uit bed gehaald en dan naar beneden en op schoot viel hij dan in 3 minuten in slaap. Dit wil ik eigenlijk helemaal niet maar eerst dacht ik dat hij het deed omdat hij niet zo lekker was ofzo. Hij heeft het al een keer eerder gehad een periode en daarna ging hij wel weer gewoon in z'n bed slapen. Nu dus niet meer. Ik heb op het cb gevraagd wat ik moest doen laten huilen of steeds even teruggaan etc.etc. Maar daar werd me verteld dat ik hem gerust uit bed mag halen omdat hij graag bij me wil zijn en als hij dan als ik hem terugleg maar doorslaapt is er niets aan de hand. Nu merk ik alleen dat hij het 's avonds als ik alleen thuis ben omdat m'n man er nog niet is ook gaat doen. Dan wil hij ook niet in bed... En dat wil ik dus niet!

Nu is hij al een half uur aan het huilen en gillen. Hij is echt heel erg boos! Ga nu iedere keer terug naar zijn kamertje om hem in bed te leggen, z'n knuffel en speen te geven en onder te stoppen en dan ga ik weer. Kan niet echt zeggen dat het huilen en schreeuwen minder wordt.

Wie herkent dit en wie weet wat ik er aan moet doen? Toch gewoon laten huilen ook als het tot kotsen toe gaat? Of bij me nemen en hopen dat het ooit weer over gaat? Naast zijn bedje zitten heb ik ook al geprobeerd het heeft geen enkele zin

Groetjes,
Jo
 
Hoi Jo,

Ik wil je in ieder geval even een hart onder de riem steken, want wat zijn deze situaties toch lastig!
En waarschijnlijk heb je aan mijn tip ook helemaal niks, maar ik zou zeggen: Doe wat je gevoel je ingeeft en zorg dat je daar voor 100% achter staat!
Als jij hem vol ovetuiging in bed legt, pikt hij het miosschien wel. Heb jij al een voorgevoel van: Nu gaat het mis... Volgens mij voelt hij dat aan en zal het dus ook mis gaan.
Bas krijgt altijd een beker drinken mee in zijn bedje. Favoriete knuffels erbij, aai over zijn bol en klaar.
Ik hoop voor jou dat de rust weer snel wederkeert.

Groetjes, Karin
 
Hoi Jo,

Wat leuk dat je hier ook even komt chatten. Ik ben sinds kort ook aan het chatten op het september 2009 forum en ik heb een zoontje van juli 2007.

Tja, het blijft lastig, de situatie die je omschrijft. Ik vind het ook lastig om je tips te geven. Ik kan je wel een ietwat soortgelijke situatie geven tussen mij en Sven.
Sven is helemaal lyrisch van eten. Zodra ik naar de keuken ga om iets te pakken, rent hij achter me aan en begint ETEN te schreeuwen. Als ik een boterham voor hem smeer, begint hij ook heel hard te krijsen, het kan hem niet snel genoeg gaan. Ik werd daar op een gegeven moment ook helemaal gek van. Ik ben sinds kort begonnen om tegen hem te zeggen: Sven, mama gaat een boterham smeren, maar we gaan er niet om huilen he?
Gek genoeg zegt hij nu: Ja......
Alsof hij het begrijpt. Als hij netjes blijft wachten, prijs ik hem helemaal de hemel in en staat hij gewoon te stralen omdat mama zo trots op hem is.

Misschien helpt het bij jouw zoontje ook om hem voor te bereiden op wat er gaat gebeuren. Zo van: mama gaat jou nu naar bed brengen en je gaat lekker slapen, afgesproken? Als hij gaat huilen: mama had gezegd dat je lekker moest gaan slapen, niet huilen, mama is beneden.

Gelukkig gaat het nu met Sven beter, alleen het avondeten is soms nog moeilijk voor hem want dan wil hij zoooooooo graag eten dat mama niet snel genoeg kan opscheppen.....

Heel veel succes. Ik zou in ieder geval niet blijven doorgaan met hem oppakken. Als je straks nog een kleintje hebt, gaat dat sowieso niet dus dan moet hij daar nu alvast aan wennen. En zeker als hij bij papa wel luistert.....

Groetjes,
Maike
Mama van Sven, 28-7-2007, zwanger van nr. 2
 
Hoi Jo,

Allereerst heel leuk dat je hier ook even komt kijken. Je bent altijd welkom met je vragen en leuke verhalen.
Ik heb zelf een uitgesproken mening over dit soort situaties, maar wil daar wel direct bij zeggen dat het zo werkt bij mijn dochter en dus zeker niet voor iedereen hetzelfde is. Vaak weet je als moeder al snel wat het beste werkt bij je kind.
Wij laten Marissa hier nooit huilen. Als we haar in bed leggen en ze begint hard te huilen dan weet ik dat ze toch niet gaat slapen. Toen ze een baby was heeft ze de eerste maanden 's middags op mijn buik geslapen. Ook nu als ze niet weer slapen mag ze bij mij of in het grote bed in slaap vallen. Als ze dan slaapt dan leg ik haar weer in haar eigen bed. Wij zijn hier dus heel duidelijk in, ze hoeft geen uren te huilen en al helemaal niet tot overgeven aan toe. Tot nu toe is het na zo'n periode van niet zelf slapen altijd weer goed gekomen en ook nu valt ze heerlijk zonder te huilen zelf in slaap. Maar nogmaals, dit is mijn dochter en onze opvoed ideeen. Hier werkt het prima voor ons alledrie maar dat hoeft niet overal te zijn. Ik kan alleen zeggen dat je niets moet doen wat tegen je eigen gevoel in gaat. Succes ermee en laat je nog even weten wat je hebt besloten?

groetjes Linda, mv Marissa bijna 17 maanden
 
Hoihoi,

Het is toch fijn om te weten dat zulke dingen (al dan niet op een andere manier) ook bij anderen gebeuren... Pff, ging bijna aan mezelf twijfelen!

Vanmiddag ben ik iedere keer terug naar zijn kamertje gegaan en gezegd nee, nu gaan we slapen. Tuut erin, knuffel erbij, neerleggen toedekken. Maar ik was de kamer nog niet uit en hij stond alweer. Heb t 3 kwartier volgehouden en op t laatst werd hij zo boos dat hij heel hard met z'n vuistje op de rand van het bed ging timmeren en toen ik over hem heen bukte om z'n tuut te pakken greep hij me helemaal vast. mamamamamama. Heb m toen toch maar mee genomen en hij viel gelijk in slaap. Je hoort toch vaak bij het laten huilen dat het dan op d'n duur wel minder wordt...maar bij hem wordt het alleen maar erger. De vorige keer was het tijdens een sprongetje dat hij dit gedrag had. Dus ik hoop deze keer ook. Alleen duurt t sprongetje nu wel erg lang.....

Ga denk de aanpak maar eens proberen van te voren duidelijk zeggen wat er gaat gebeuren en benadrukken dat ik echt nog wel beneden ben.

Heeft een van jullie je kindje wel eens helemaal laten huilen tot hij/zij sliep?

Groetjes en bedankt!

Jo
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan