...het eerste pakje in maatje 50 alweer gekocht!
Hoewel we mijn zwangerschap deze keer geheim wilden houden tot na de termijnecho, moest ik het aan één vriendin die tevens ook collega is vertellen. En ja, we gingen toch shoppen...
En als ik dat tegen Esthers buik leg, dan denk ik....jeeeeeeeee, wat klein! Kan me bijna niet voorstellen dat er nog een keer zo'n klein meisje uit mijn buik kan komen!
Verder nog geen last van kwaaltjes, alleen een beetje moe. Wat gisterenavond wel een hilarische situatie opleverde: Ik was moe en mijn man wilde nog werken. De computer staat op onze slaapkamer, maar daar had ik geen last van. Ik viel uitgeput in slaap en op een gegeven moment gaat de telefoon. Hij houdt op. De telefoon gaat weer. Houdt op. Gaat weer, enz. Ik roep naar mijn man of hij niet even op kan nemen, omdat ik net zo lekker sliep. Hoop getik van het toetsenbord, geen antwoord. Dus ik roep nog een keer boos, weer geen antwoord. Ik boos mijn bedje uit om hem te vertellen dat ik het er niet mee eens ben, zie ik dat hij er niet is. Het getik komt van de regen. En dan...gaat weer de telefoon. Plots gaat mij een lichtje branden. Ik snel naar beneden naar de voordeur: deur even open en weer dicht. En ja hoor, even later gaat de deurbel. Daar staat manlief, in de stortregen. Hij was de hond uit gaan laten en de sleutels vergeten en ik lag, om 22.30 uur, al supervast te slapen. Hij was al een half uur aan het bellen met de telefoon en op de deurbel! Hahahahaha!
Groetjes,
Eveline
Hoewel we mijn zwangerschap deze keer geheim wilden houden tot na de termijnecho, moest ik het aan één vriendin die tevens ook collega is vertellen. En ja, we gingen toch shoppen...
En als ik dat tegen Esthers buik leg, dan denk ik....jeeeeeeeee, wat klein! Kan me bijna niet voorstellen dat er nog een keer zo'n klein meisje uit mijn buik kan komen!
Verder nog geen last van kwaaltjes, alleen een beetje moe. Wat gisterenavond wel een hilarische situatie opleverde: Ik was moe en mijn man wilde nog werken. De computer staat op onze slaapkamer, maar daar had ik geen last van. Ik viel uitgeput in slaap en op een gegeven moment gaat de telefoon. Hij houdt op. De telefoon gaat weer. Houdt op. Gaat weer, enz. Ik roep naar mijn man of hij niet even op kan nemen, omdat ik net zo lekker sliep. Hoop getik van het toetsenbord, geen antwoord. Dus ik roep nog een keer boos, weer geen antwoord. Ik boos mijn bedje uit om hem te vertellen dat ik het er niet mee eens ben, zie ik dat hij er niet is. Het getik komt van de regen. En dan...gaat weer de telefoon. Plots gaat mij een lichtje branden. Ik snel naar beneden naar de voordeur: deur even open en weer dicht. En ja hoor, even later gaat de deurbel. Daar staat manlief, in de stortregen. Hij was de hond uit gaan laten en de sleutels vergeten en ik lag, om 22.30 uur, al supervast te slapen. Hij was al een half uur aan het bellen met de telefoon en op de deurbel! Hahahahaha!
Groetjes,
Eveline