Gonal F

A

Anoniem

Guest
<p>Ik weet het even niet meer. ik ben onwijs opstandig de laatste paar dagen naar mn man en kind. hun kunnen er ook niets aan doen ,maar ik merk dat ik erg gefrustreerd ben, dat we weer een traject in moeten terwijl om ons heen iedereen ''makkelijk'' zwanger word. Ons dochtertje is nu 17 maanden.Na haar hebben we eigenlijk nooit voorbehoedsmiddel gebruikt omdat we wisten dat de kans nihil was dat ik spontaan zwanger zou worden. Ik heb PCOS.. mijn dochtertje heb ik door Clomid te slikken. dat was gelukkig niet heel ernstig alleen 3x in de week naar het ziekenhuis was een hele opgave vond ik zelf.. Liegen tegen familie aangezien ik niet wilde dat zij het wisten. van iemand die op de natuurlijke weg zwanger wist je toch ook niet dat ze bezig waren vond ik.. Toen ik eindelijk zwanger was kreeg ik met de 6de week een zwangerschap depressie. Ik wilde niets meer toen ik de 8 weken echo kreeg hoopte ik dat het vruchtje niet zou leven.. wat ben ik daar van geschrokken. na heel veel bezoeken aan de dokter plus het speciale team van de POP-poli in het OLVG mocht ik starten met sertraline. wat was dat na 15 weken een verademing, ik kwam weer tot leven en kon uit eindelijke genieten.</p><p>Ja nu zouden we zo graag een 2e kindje willen. We hikken er eigenlijk al tegen aan toen mn dochter 1 werd. nou ja ik hikte er vooral tegen aan.. mn man kan niet wachten. hij heeft me geen ogenblik onder druk gezet gelukkig. maar dat doe ik zelf. ik vind dat er niet te lang tussen kinderen moet zitten maar wat kijk ik op tegen weer zn traject. Aangezien Clomid mij veel bijwerkingen geeft,ben ik begonnen met Gonal F. Het spuiten opzich valt wel mee. De folikelmeting vind ik het ergst. Ik heb nog aan de arts gevraagd of ik zelf iets tegen PCOS kan doen maar volgens hem is het enige dat kan helpen afvallen maar dat geld voor mij niet aangezien ik een goed gewicht heb.</p><p>Hebben jullie af en toe ook zn gefrustreerd gevoel? Hoe gaan jullie daar mee om? Stel ik me nu aan??</p><p> </p><p> </p>
 
Wat vervelend voor je zeg! Je gevoelens mogen er gewoon zijn hoor! Je bent een mens en geen robot. Dat je depressief raakte tijdens je zwangerschap moet enorm zwaar zijn geweest voor je. Ik heb daar zelf ook ervaring mee gehad tijdens mijn 1e zwangerschap. Idd het is echt geen pretje.
Ik heb zelf geen ervaring in een medisch traject, maar kan me goed voorstellen dat het heel vermoeiend (ook emotioneel) kan zijn. Ik ben wel altijd medisch tijdens mijn zwangerschap, dus qua ziekenhuisbezoeken continu kan ik je wel begrijpen.. 
Momenteel ben ik ook niet helemaal te genieten!  In 1 jaar tijd 2x bevallen, dus herinner mij niet eens meer hoe ik was voor mijn beide zwangerschappen. Moet enorm wennen aan mijn (verouderde) lichaam. Ben wel weer bijna op mijn oude gewicht, nog 3 kilo te gaan, maar mijn lichaam ziet er totaal anders uit. Heb maat 36 maar een G bh cupmaat. Ik vind het geen gezicht en vooral ik vind die grote dingen heel zwaar! 
Qua het niet lekker in je vel zitten, kibbelen tegen je man herken ik ook. Ik wil meer aandacht geven aan de kids maar ben echt heel moe! Daardoor ook weer een down gevoel. 
En wat je zegt qua het liever niet teveel leefrijdsverschil hebben tussen de kinderen, begrijp ik heel goed. Alleen als het niet gaat, of niet op dat tempo gaat, laat dat gevoel dan heel snel los hoor! Er zijn ook genoeg voordelen van kinderen met bijvoorbeeld 2 of 2.5 of 3 jaar verschil! Maar ik wil daarbij niet zeggen dat je het niet mag hopen of willen he.. het is alleen voor jou heel zwaar en vervelend als je je daar aan vast blijft houden. 
Ik had ook altijd precieze doelen in het leven, en dacht altijd op de manier ;wat als het niet lukt, wat dan wat dan.. en daar bleef ik dan continu mee zitten. Mijn leidinggevende van mijn werk zegt altijd tegen me; kan het zijn dat het niet lukt? Wat zijn de consequenties als het niet lukt? Ga je hier aan dood? Nee toch? Nou hup weer verder! (Klinkt wel heel makkelijk gezegd natuurlijk zo, maar soms kunnen mannen zo super goed simpel zijn). En dat is af en toe ook wat we nodig hebben. Dingen loslaten en jezelf overgeven aan de overmacht op dat moment.. 
Ik hoop dat jullie snel zwanger mogen zijn en dat het allemaal mee zal vallen voor je! Hopelijk voel je je snel wat beter! Weet in iedergeval dat meerdere moeders kibbelen :)
 
Wel herkenbaar, het is toch allemaal veel en iedereen om je heen lijkt zomaar zwanger te raken! 
Bij mij gaf clomid ook teveel bijwerkingen en werkte na 2 rondes niet meer. Daarna nog tamoxifen geprobeerd, maar werkte ook niet. Toen moest ik ook gonal f gaan injecteren. Ik had nauwelijks bijwerkingen, maar vond het toch wel heftig allemaal. Maar, ik ben wel meteen na de eerste ronde zwanger! En dat maakt het dan allemaal weer goed! Nu hopen dat ook alles in orde is, moet helaas nog even wachten op eerste echo. 
Praat vooral over je gevoelens! Want dat is allemaal niet zo gek! En hopelijk werkt de gonal f bij jou ook snel! 
 
Bedankt meiden, dit doet me erg goed om te lezen dat ik niet alleen ben! m'n man en ik kunnen er overpraten gelukkig. Maar uiteindelijk is en blijft het mijn lijf waarmee het allemaal gebeurt. dus ik zat vanmiddag op te bank en kwam ik hier op het forum, ik ben maar gelijk aan het schrijven geslagen en merk dat het me ook wel erg oplucht dat ik niet de enige ben.
Gefeliciteerd met je zwangerschap Silvia! Hopelijk mag alles goed zijn op de eerste echo! 
 
@marij
ik snap je frustraties goed. Na twee jaar proberen mag ik nu ook IUI traject in gaan voor eerste kindje. Ik heb nu een week geprikt en vandaag mijn eerst FM gehad. Ik heb nu wel een gevoel dat dit mij wat meer hoop geeft dat het gaat lukken (een behandeling, ipv proberen zonder uitzicht) Wel is het iets wat nu al constant, de hele dag door, in mijn hoofd zit. Ik ben nu ook op deze forum terecht gekomen in de hoop wat ervaringen te delen. Dat lucht hopelijk wat op. Het is fijn als iemand het begrijpt. Ik denk dat dat op dit moment erg belangrijk is. Anders ontplof je helemaal. 
Ikzelf heb ook PCOS alhoewel de artsen dat niet letterlijk vertellen. De eerste gynaecoloog die mij heeft onderzochf vertelde me al dat ze meerdere vochtblaasjes zag op de eierstokken, maar zou volgens haar geen reden moeten zijn dat zwanger worden moeilijk is. Verder veel onderzoeken gehad en een hsg. Maar alles was goed. Bij mijn man was ook alles goed. Ik heb maandelijks een eisprong en mijn cyclus is niet regelmatig maar ook niet maandelijks zeer afwijkend. 
Ik doe iui in gestimuleerd cyclus gonal-f 50ie per dag. En voor eisprong moet ik ovritelle zetten.
@silvia: gefeliciteerd!! Fijn dat het jullie gelukt is. 
Heb je ook pcos? Of was er een andere reden dat je hormonen moest injecteren, hoeveel eenheden injecteerde je per dag?
hopelijk zal de eerste echo goed gaan en jullie veel vreugde brengen.
 
 
Ik heb ook pcos! Ik injecteerde 75 eenheden per dag. Na 8 dagen bleek ik 5 eitjes te hebben, wat teveel was. Toen heb ik nog 3 dagen 37,5 eenheden gespoten en uiteindelijk bleven er 2 eitjes over. 
Ik heb ook hsg onderzoek gehad, dat schijnt ook een wat verhoogde kans te geven op zwangerschap, omdat ze je eileiders toch doorspoelen. 
Ben inmiddels 7 weken zwanger. Door wat bloedingen en daardoor onzekerheden, al 4 echo’s gehad ? gelukkig is tot nu toe alles goed!
hopelijk bij jullie ook snel goed nieuws! 
 
hoi silvia,
ik heb altijd een normale eisprong gehad ondanks pcos. Maandelijks een eitje dat groeit. Nu 50gonal en weer 1 eitje. Ik vind het ergens jammer dat het er niet meer zijn, want zonder de hormoon injecties had ik dit ook. Maarja wie weet zorgt de opgewekte eisprong ervoor dat het gaat lukken. Hoop ik.
wat vervelend dat je bloedingen hebt, hopelijk niets ergs? Ik hoop dat alles goed zal gaan voor je, Ik ben in ieder geval erggg blij voor je. En ik word er meteen erg positief van haha. Hopelijk kan ik dat ooit ook zeggen!!
 
xx
 
Hallo,
Wat zijn ondertussen de resultaten bij jullie?
Ik ben na 8 rondes clomid (waarvan wel goed resultaat maar geen zwangerschap) begonnen met Gonal-F deze maand. Na 14 dagen spuiten van 25 geen groei, nu opgehoogd naar 37,5 weer geen groei, toch nog een paar dagen doorgaan met 37,5 en dan as donderdag weer terug en als er dan weer geen groei is dan ophogen. Ben nu dus al 17 dagen aan het spuiten en nog geen goede groei van eitjes gehad. Wie heeft hier ervaring mee? Is dit normaal? 
Ik zie het even niet meer zitten en ben bang dat de eitjes hiermee niet gaan groeien... ik voel wel mijn eierstokken flink actief zijn en heb dus ook steeds het idee dat er iets aan het groeien is maar bij een echo blijkt dit dan toch niet zo te zijn..
Wie kan me goede moed in praten of kan ervaringen/verhalen delen. 
 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan