Goedemorgen allemaal 
De razende reporter laat weer even van zich horen deze morgen.
30 weken afgerond inmiddels, hard op weg om week 31 ook af te kruisen. Het gaat nu inderdaad hard, want maandag is het alweer oktober. Ik heb zelf het gevoel dat ze met 35-37 weken komen, dus grof gezegd 29 oktober - 19 november. Laat ze maar zo lang mogelijk bij moeders blijven hoor, dat is veel beter, maar ik lijk zelf wel een ADHD boxer die zijn baasje thuis verwacht en zit te kwispelen op de deurmat. Ik heb er onwijs veel zin in!
Lynn heeft het vrij zwaar, dat is een minder gegeven in deze zwangerschap. Die heeft bijna geen tanden meer over, zo hard en vaak bijt ze erop. Maar de wetenschap dat de boevenbende van binnen het zo goed doet, vergoed veel, zo niet alles. Ik luister nog steeds elke dag voor het slapen gaan als een volleerd vader op de buik naar mijn kinderen. Prachtig om dat te doen; dat gezwem en de talloze schoppen die ik in mijn gezicht ontvang zijn onbeschrijfelijk mooi om mee te maken. Ik pak ze straks wel terug als ze er zijn, kijken of zij het leuk vinden om in hun gezicht geschopt te worden
Ik ben elke dag blij dat ik thuis binnenstap na mijn werk. Na een razenddrukke dag is het heel mooi om je vrouw dan weer te zien, met inhoud. En wat is er dan leuk als je de boodschappen in de keuken zet dat je hoort ,,Hi papa!" Ja, dan voel je jezelf wel heel erg groeien van trots. Niet dat dat nou nodig is bij mij dat groeien, want ik ben al bijna 2 meter. Die gasten hebben maar geluk; 2 meter papa om van te houden
In onze omgeving zijn de afgelopen maand een jongen en een meisje geboren, de kindercarrousel draait tot 1/2 december op volle toeren hier. Nog 4 kinderen te gaan, inclusief die 2 van ons. We komen dichterbij de finish, elke controle is weer een bijzondere. 3 oktober gaan we naar 32 weken (mag Lynn in het ziekenhuis bevallen) 17 oktober gaan we richting 34 weken (dat ik het vertrouw als ze geboren worden), 31 oktober gaan we naar 36 weken (dan is het voor mij helemaal veilig).
En zo kom je steeds dichterbij. Dichterbij de droom die wat langer op zich liet wachten, maar die dubbel beloond werd. Want ja... We zijn er onwijs trots op dat we een tweeling krijgen. En dan ook nog een 1-eiige. Dus wat mij betreft: Kom maar op! Ik kan niet wachten.
Ik ga langzaam aan richting werk, wens jullie allemaal een fijne dag. En degenen die zaterdag naar de Skippybalmiddag gaan (haha!) heel veel plezier gewenst. Maak er wat leuks van, maar als ik Lynn zo zie lachen en stralen komt dat helemaal goed!
Grt de mann van Lynn
De razende reporter laat weer even van zich horen deze morgen.
30 weken afgerond inmiddels, hard op weg om week 31 ook af te kruisen. Het gaat nu inderdaad hard, want maandag is het alweer oktober. Ik heb zelf het gevoel dat ze met 35-37 weken komen, dus grof gezegd 29 oktober - 19 november. Laat ze maar zo lang mogelijk bij moeders blijven hoor, dat is veel beter, maar ik lijk zelf wel een ADHD boxer die zijn baasje thuis verwacht en zit te kwispelen op de deurmat. Ik heb er onwijs veel zin in!
Lynn heeft het vrij zwaar, dat is een minder gegeven in deze zwangerschap. Die heeft bijna geen tanden meer over, zo hard en vaak bijt ze erop. Maar de wetenschap dat de boevenbende van binnen het zo goed doet, vergoed veel, zo niet alles. Ik luister nog steeds elke dag voor het slapen gaan als een volleerd vader op de buik naar mijn kinderen. Prachtig om dat te doen; dat gezwem en de talloze schoppen die ik in mijn gezicht ontvang zijn onbeschrijfelijk mooi om mee te maken. Ik pak ze straks wel terug als ze er zijn, kijken of zij het leuk vinden om in hun gezicht geschopt te worden
Ik ben elke dag blij dat ik thuis binnenstap na mijn werk. Na een razenddrukke dag is het heel mooi om je vrouw dan weer te zien, met inhoud. En wat is er dan leuk als je de boodschappen in de keuken zet dat je hoort ,,Hi papa!" Ja, dan voel je jezelf wel heel erg groeien van trots. Niet dat dat nou nodig is bij mij dat groeien, want ik ben al bijna 2 meter. Die gasten hebben maar geluk; 2 meter papa om van te houden
In onze omgeving zijn de afgelopen maand een jongen en een meisje geboren, de kindercarrousel draait tot 1/2 december op volle toeren hier. Nog 4 kinderen te gaan, inclusief die 2 van ons. We komen dichterbij de finish, elke controle is weer een bijzondere. 3 oktober gaan we naar 32 weken (mag Lynn in het ziekenhuis bevallen) 17 oktober gaan we richting 34 weken (dat ik het vertrouw als ze geboren worden), 31 oktober gaan we naar 36 weken (dan is het voor mij helemaal veilig).
En zo kom je steeds dichterbij. Dichterbij de droom die wat langer op zich liet wachten, maar die dubbel beloond werd. Want ja... We zijn er onwijs trots op dat we een tweeling krijgen. En dan ook nog een 1-eiige. Dus wat mij betreft: Kom maar op! Ik kan niet wachten.
Ik ga langzaam aan richting werk, wens jullie allemaal een fijne dag. En degenen die zaterdag naar de Skippybalmiddag gaan (haha!) heel veel plezier gewenst. Maak er wat leuks van, maar als ik Lynn zo zie lachen en stralen komt dat helemaal goed!
Grt de mann van Lynn