Graag een 3e kindje

<p>Hoi allemaal! </p><p>Ik zit op dit moment in een nogal vervelende situatie. Mijn vriend en ik hebben 2 prachtige dochters van 2 en 4. Ik ben ontzettend dankbaar voor ze. Ik heb altijd al een 3e kindje gewild. Vorig jaar zijn we voor een 3e gegaan maar dat werd helaas een miskraam. Daarna hebben we nog een keer geprobeerd zwanger te worden maar dat is niet gelukt. Een paar weken geleden zei mijn vriend ineens dat hij geen 3e kindje wil en dat hij het al die tijd voor mij deed. Ook is hij erg bang dat als we wel doorgaan het weer een miskraam wordt terwijl de kans op een goede zwangerschap veel groter is. Ik voel me nu erg uit het veld geslagen. Het voelt zo oneerlijk. Als ik geen miskraam had gehad was ik in juni uitgerekend. En nu moet ik met de gedachte omgaan dat mijn diepe wens voor een 3e kindje niet uit gaat komen. Terwijl mijn vriend eerst steeds zei dat we er voor zouden gaan en dat hij niet op die beslissing terug zou komen. Dat heeft hij nu dus wel gedaan. Hij ziet alleen de negatieve kanten van een 3e en wil mijn kant niet horen. Hij vindt dat ik te positief ben. Ik ben hier doordoor erg verdrietig. Ik besef dat ik dankbaar moet zijn voor mijn gezin en dat ben ik ook zeker. Maar het doet maar zo'n pijn. Laatst kwam mijn vriend huilend naar me toe en zei dat we misschien toch maar voor een 3e moeten gaan omdat ik dan weer mijn oude vrolijke ik word. Maar daarna wilde hij er niet meer over praten. Ik word hier zo moedeloos van. En het feit dat 2 van mijn schoonzusjes zwanger zijn en rond dezelfde tijd uitgerekend zijn maakt het er niet makkelijker op. Sorry voor mijn lange verhaal maar ik hoop dat ik hier tips kan krijgen hoe hier doorheen te komen. Alvast bedankt voor het lezen.</p><p>Liefs Bianca</p>
 
Wat verdrietig om te horen. Heeft je partner ook aangegeven waarom hij geen derde kindje wilt? Bijv. Angst voor miskraam en verdriet hiervan, financiële of opnieuw de babyfase? Misschien geeft het iets rust als je weet wat zijn reden hiervoor is en waarom hij het eerst wel voor jou kon doen en nu niet meer. Want wie weet heeft hij de miskraam nog niet geheel verwerkt.

Naast het gesprek aangaan is het heel verdrietig want het is jouw wens, die niet uit kan komen. Blijf vooral praten jullie zijn een team en let erop dat je het elkaar niet kwalijk gaat nemen op ten duur, wat ten koste gaat van jullie gezin.
 
Buiten dat het heel erg jammer en verdrietig is vind ik het erg eerlijk van hem om aan te geven dat hij het eerst alleen voor jou deed.
Ik denk echter niet dat dit een rede is om voor een derde te gaan.
Een kind voor een ander krijgen doe je niet.
 
Ach wat een lastige situatie. Het is net alsof ik het verhaal van mijn zus lees. Precies zoals bij jou; hij wilde na de miskraam niet meer en wilde geen derde meer. zag alleen de negatieve kanten van een derde kindje krijgen.
Het is niet alleen het verdriet van de miskraam waar je mee te dealen hebt, maar ook nog eens dat van een kindje waarvan je dacht dat dat er kwam. Van die droom moet je nu ook afscheid nemen. Ik zou je adviseren samen te gaan praten met iemand. Want ondanks dit, hebben jullie samen een gezin waarvoor je moet knokken. En als dit tussen jullie in blijft staan, heb je kans dat het je uit elkaar drijft.
Heel veel sterkte.
 
Terug
Bovenaan