Graag jullie advies na miskraam

<p>Hallo allemaal, </p><p>Ik heb een zoontje van bijna 3 jaar en een nog een kinderwens. Recent heb ik een miskraam gehad. Bij de 8 weken een goede echo gehad met een kloppend hartje, maar bij de volgende echo bleek het hartje bij bijna 10 weken gestopt te zijn met kloppen. </p><p>Erg verdrietig waren we. Met behulp medicijnen is het kindje er uiteindelijk uit gekomen en hebben we ons kindje kunnen begraven. </p><p>Nu zo’n 5 weken na dit alles voel ik me niet goed. Ik ben wel weer aan het werk maar ik voel me zo lusteloos. Ik heb geen zin om iets te doen, ben moe, geen rust in mijn hoofd, etc. </p><p>Zijn er mensen die dit herkennen na een miskraam? Of zijn er mensen met tips? </p><p>Bedankt alvast. </p>
 
Hi,
Ik heb hetzelfde meegemaakt maar dan bij 11 weken. Vooral na het zien van het goede echo verwacht je niet dat dit nog kon gaan gebeuren. Ik had direct weer een cyclus en na de 1ste x ongesteld weer zwanger. Nu 13 weken. De onzekerheid blijft. Ik zelf was na de miskraam positief ingesteld.
Ik heb dan ook geen tips voor je in deze. Positief zijn en hopelijk gaat het de volgende x wel goed.
 
Wat naar en vervelend. Zelf heb ik ook meerdere miskramen gehad, volgende week heb ik de curratage, omdat het dit maal niet los laat. 
Wat mij helpt is om te accepteren dat de gevoelens er zijn, het is heel verdrietig, de hoop valt even onder je vandaan. Iedereen verwerkt het op zijn eigen manier. Daarnaast denk ik het kindje was niet 'gezond', dit helpt mij om meer te accepteren dat het helaas mis is gegaan.
Heb je iemand waar je goed mee kunt praten, naast je partner? Anders zou ik hulp zoeken waarmee je kunt praten over het verlies.
In elk geval wil ik je veel sterkte wensen! 
 
Helaas herken ik dit. Ik had ook na 2 goede echos een mk met 10 weken. Ik heb mij toen 2weken ziekgemeld en me helemaal afgesloten van de wereld. Dat hielp enorm maar de drempel om te gaan werken was wel hoog. Eenmaal weer aan het werk inderdaad nog niet de oude. Voor mij hielp het dat mensen het wisten en me dus ook een stapje terug lieten doen. Waardoor ik rustig aan kon doen en zo mijn eigen ritme kon oppakken. Verder had ik vrij snel erna vakantie en ben een paar weken weg geweest en vooral dat heeft me erop geholpen. Even alle rust, niks hoeven, niks wat je herinnerd en genieten. Maar goed dat moet natuurlijk mogelijk zijn 
 
Helaas herkenbaar.
Op het moment zelf is het allemaal erg verdrietig maar daarna krijg je soms pas de klap lijkt wel. 
Het beste is toch wel praten met je partner of vriendinnen. Merk wel om mij heen dat het lastiger is mensen gaan door terwijl jij nog vol op in je verdriet zit.
Bij mij heeft het ook geholpen om veel te wandelen letterlijk even je hoofd leeg maken. 
Heel veel sterkte!
 
ps. Zijn er hier mensen die ervaring hebben met professioneel hulp en er veel aan hebben gehad?
 
 
Het is ook heel verdrietig, geef jezelf de tijd om te rouwen. 
Ik heb het helaas 3x meegemaakt, en pas toen ik mezelf toestond om even niet te werken en verdriet te hebben na de laatste x kon ik weer langzaam plezier krijgen in t leven..
Ik heb hulp gezocht omdat ik zo verdrietig en lusteloos bleef, bij een psycholoog. Dat heeft me erg geholpen. Nog fijner vond ik contact met praktijk Janna, speciaal voor verlies van een ongeboren kindje. 
Heel veel sterkte voor iedereen die er nog middenin zit
 
Terug
Bovenaan