Grenzen

O

Oktobermama

<p>Tip om dreumes 15 maanden grenzen te geven?</p><p>Dochter loopt de hele dag door het huis wijzend naar dingen die ze wilt hebben. Veel mag ze pakken en mee spelen. Het drama is wanneer ze iets niet mag, het niet uit komt etc. Dan gaat ze huilen, krijsen en op de grond liggen en met de benen stampen. Ik weet niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan. Ik wil niet boos worden en probeer uit te leggen waarom iets niet kan maar dat begrijpt ze natuurlijk niet. Het frustreert mij maar tegelijkertijd weet ik dat het normaal is. Hoe hier mee om te gaan?</p>
 
Waarschijnlijk begrijpt ze meer dan je denkt. Ze is het er alleen niet mee eens en dat mag natuurlijk. Maar wat jij zegt, dat gaat gebeuren. Als je Engels goed is, zou je Dr. Siggie moeten opzoeken op instagram. Heel fijn is zij! Ze geeft top handvatten voor dit soort situaties. Ondertussen, blijf ademhalen. Over 2 jaar is het al veel beter ;)
 
Uitleggen waarom het niet mag, volhouden en proberen af te leiden ?? Boos worden heeft sowieso geen zin, want ze zijn nog te ‘egoistisch’ in hun ontwikkeling om de goede reden ervan echt te begrijpen. Is echt een fase, wordt weer beter! ?
Ons zoontje had ook een periode rond die leeftijd dat hij dat deed. Dat was een paar maanden heftig en daarna werd het veel minder!
 
Afhankelijk van de situatie negeer ik het of probeer ik ze af te leiden. Ik laat ze wel altijd even uitrazen als het aanhoudt en daarna een knuffel natuurlijk. Ik probeer wel uit te leggen waarom iets niet kan of ik iets niet wil. Ze begrijpt waarschijnlijk meer dan je denkt. ;-)
 
Ik leg gewoon uit dat het niet mag. Het is een paar keer lachen, toch doen, en uiteindelijk drama. Maar als ik het af pak en ze moet er erg van huilen, dan vind ik dat oke. Eerst is ze driftig, en dan blijf ik er gewoon rustig bij, bevestig ik dat het ook echt jammer is. En later lekker knuffelen. Maar als we dit riedeltje een paar keer doormaken, dan weet ze ook echt wel dat ze daar dus niet aan mag komen en gebeurt het al veel minder. 
Afleiden en negeren is leuk, maar past niet in elke situatie. Dat zijn natuurlijk de eerste dingen die we proberen. Maar als ze toch doorzet en het kan echt niet, tja... Dan komt opvoeding om de hoek kijken. En je kan op heel lieve manieren toch voet bij stuk houden en haar haar emoties erover laten verwerken. Dat iets niet mag is ook helemaal niet leuk, en haar drift/boosheid/verdriet mag er zijn, is alleen geen reden om het dan maar te laten. Ik kies wel de battles zeg maar. Anders zijn we de hele dag bezig. 
 
 
Zo heb ik een open boekenkast met "mamma's boekjes". Inmiddels raakt ze die niet meer aan. Ook steeds over tafel duiken om onze messen te pakken is over. Die zijn voor pappa's en mamma's. Ook met de oven spelen doet ze niet meer, want die is heet en dat doet auw.
 
Ik zeg duidelijk “nee” en leg kort en simpel uit waarom iets niet mag. Als ze huilt of overstuur raakt laat ik haar even uitrazen, maar blijf wel in de buurt en vertel dat ik begrijp dat het jammer is. We knuffelen daarna om het “goed” te maken.
Afleiden of negeren werkt hier niet zo. Ze heeft een sterke eigen wil en laat zich niet afleiden. Ik vind dat je best duidelijk ka vertellen dat iets echt niet mag zonder dat je meteen heel boos wordt en je stem verheft bijvoorbeeld.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan