Grote kinderwens, zijn we er klaar voor? Of toch niet..

A

ANONYMOUS_USERNAME

Veroordeel mij bij voorbaat niet op mijn leeftijd! (22)

Om mij heen, zie ik iedereen die zwanger is.. Ik heb altijd gezegd dat ik jong moeder wil worden. Ik ben nu 22.. En toch begint het (hoe gek het klinkt) bij mij te rammelen?

Mijn vriend heeft een dochtertje uit een eerdere relatie maar die ziet hij niet. Toch vind ik het onderwerp moeilijk bij hem.. Ik kan er wel over praten, maar ik wil hem ook niet té veel ermee belasten dat hij terug denkt aan de tijd die hij doorgemaakt heeft.

Maar ik zou heel graag een kindje met hem willen! We hebben nu ruim een jaar een relatie (ja vroeg? of niet? mensen kunnen dat niet voor ons bepalen). Onze relatie is heel stabiel..
Houden zielsveel van elkaar blablabla .. Vriendlief is 30.

Aankomende tijd hebben we een drukke tijd met een verhuizing in het oog.. Helaas ben ik werkeloos wegens vermoeidheidsredenen.. Maar ik ben hard aan het zoeken voor een parttime baan voor 16-24 uur in de week. Ik zou wel zwanger willen raken als ik in ieder geval een baan + inkomen heb.. Omdat het financieel beter is, qua kosten etc.

Zelf heb ik de schildklierziekte Hashimoto, en ben bang hoe langer ik wacht (en ja ik ben nog jong) hoe moeilijker het zal worden.. Of dan een traject in moeten, wat lang kan duren misschien.. Je weet het niet!

Ik weet niet hoe ik er met hem over moet praten.. Hoe hij ertegenaan kijkt weet ik niet zo goed. Hij wilt wel een kindje, maar wanneer weet hij niet.. Over een jaar? Anderhalf?
Zelf wil ik niet met hem praten om hem over te halen om NU voor een kindje te gaan.. Maar ik wil mezelf ook niet nog 5 jaar laten wachten zeg maar..

Ik vind het lastig en moeilijk ... :(

 
Toevoeging:
Tot na de verhuizing wil ik nog niks qua proberen etc.. Eerst die drukke periode voorbij gaan, en gesetteld zijn. Maar ik ben iemand die veel aan de toekomst, en mijn grote wens denkt.. 
 
Het lijkt me verstandig dat jullie er beiden samen klaar voor zijn en het beiden ook echt willen. Ik zou dan ook het onderwerp echt bespreekbaar maken. Mocht je in de toekomst zwanger zijn zal het ook heel vaak over je kindje gaan en dan zal je partner ook geconfronteerd worden met het feit dat hij zijn andere kind niet ziet. 
Verder moeten jullie dat doen waar jullie je beiden goed bij voelen. Er zullen altijd mensen zijn die een andere mening of hun oordeel klaar hebben. Trek je daar vooral niets van aan. Vertrouw op jezelf. 
 
Hi! 
Ik snap helemaal dat het rammelt haha ben zelf 22 en nu 5+2 zwanger, hiervoor een miskraam gehad. 
Ik studeer zelf nog maar financieel is het voor ons inderdaad ook gewoon makkelijk haalbaar. Vooroordelen hou je toch als je wat jongen aan kinderen begint, doen waar jij je gelukkig bij voelt! 
 
Ik zou inderdaad ook gewoon het wat vaker ter sprake brengen en kijken hoe je vriend reageert. Als hij er 100% klaar voor is is het natuurlijk ook een heel stuk leuker. 
 
Succes met alle drukke bezigheden de komende tijd!
 
liefs
 
Ik denk niet dat het aan iemand op dit forum is om je te veroordelen. 22 is jong, maar helemaal niet zo jong om nog niet aan kinderen te denken. Bovendien is je vriend een stukje ouder en zijn jullie al helemaal bezig met plannen voor de toekomst met de verhuizing en zo... Als je kinderwens zo sterk is, dan zal je hier echter toch met je vriend moeten over praten. En gezien je medische toestand zou je ook beter op voorhand dit met je arts bespreken. Ook wat een baan betreft heb je gelijk, financieel zou het beter uitkomen, maar meteen zwanger worden na indiensttreding zal je toekomstige baas helemaal niet zo leuk vinden. Veel beslissingen die je te wachten staan, meid. Ik wens je alvast veel moed!
 
Mijn.zus was 21 toen de eerste werd geboren nu is ze inmiddels 24 en lopen er twee leuke koters rond haar vriend inmiddels haar man is ook wat ouder maar het gaat super goed ze zijn  echt een leuk gezin met zn viertjes al heb  ik het idee dat ze nog een 3de wilt haha vooral doen waar jullie allebei goed bij voelen. En als het jullie gegunt is komt echt op jullie pad. Geniet van elkaar en wie weet straks met zn drietjes 
 
Bedankt voor de lieve reacties!

Toevallig heb ik het gisteravond met mijn vriend erover gehad. Alleen hij kaatst het een soort van weg. Het is nooit zijn favoriete onderwerp geweest (en niet perse door zijn verleden). Heb hem ook gevraagd of het dan bijvoorbeeld confronterend zal zijn etc. Maar hij zegt van niet..

En ook dat hij er nu nog helemaal niet mee bezig is, met de aankomende verhuizing in het zicht etc. En hij wilt er gewoon niet graag over praten, wat ik heel lastig vind. 

Zei hem ook dat praten goed is. Waarop hij zei niet elke week.. Nu is het de afgelopen weken wel iets anders gegaan omdat we zijn ''nieuw'' dat hij een kindje uit eerdere relatie heeft, vertelde aan m'n ouders..

Maar het is gewoon lastig. Ik wil het ook niet NU maar over een jaartje ofzo? Als we er financieel weer beter voor staan, ik een baan heb enzo. Maar ik vind het zo moeilijk als hij mij het toekomstbeeld onzichtbaar maakt. Misschien laten rusten? En na de verhuizing weer een keer het onderwerp boven halen?

Gisteren keek ik naar kinderwagens etc. en toen zag ik hem al staan in ons huis, en ons erachter lopen.. 
Misschien moet ik met een psycholoog praten? Dat mijn wens ''raar'' is? Dat ik er nu al zoveel mee bezig ben? Of het komt omdat ik weinig te doen heb op een dag.. 
 
Zucht .. 
 
Nee nog gekkie (lief bedoeld),.. hoe aak dromen meisjes er niet van hoe ze eruit zien in hun trouwjurk. Waarom zou dat niet over een baby mogen zijn. Dromen en fantaseren mag altijd. Heerlijk toch. 
Je geeft hier duidelijk aan nog niet nu maar over een poosje. Heb je dat tegen hem ook gezegd?
En toekomst is nog niet weg hij zegt wel in toekomst maar nu nog niet eerst verhuizen. Mijn tip: blijf praten heel belangrijk alleen mindere maten in hoe graag je zou willen Maar meer in de wat als. Je kan het ook even laten rusten en focussen op de verhuizing daar zal vast ook een hoop nieuwe spullen voor geshopt mogen worden. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan