het heeft twee kanten....
aan de ene kant is de regelmaat gewoon goed voor het gezinsleven.
Kinderen weten waar ze aan toe zijn en daar deien ze goed op.
Aan de andere kant vraag je ze heel vaak om op te schieten, wat een kind dus eigenlijk niet kan....
Hier is het 's ochtends altijd een race tegen de klok.
Drie kinderen schoon, aangekleed, met ontbijt en drinken en schoolspullen mee op de fiets krijgen op tijd is altijd een gedoe.
Ze kunnen gewoon niet opschieten, dus de ochtend vind ik nooit zo geweldig. Als ze net wakker worden vind ik de kinderen heerlijk. Nog rozig en knuffelig, maar na een half uur veranderen het in vertraagde monstertjes die hangen op de bank en denken dat school wel naar hun komt....
Je moet altijd op een gegeven moment mopperen omdat het weer tijd is..en ik kom ook graag op tijd. Soms nog een broodje in de hand, omdat ze het te druk hadden met wakker worden.
Maar ja..het hoort erbij.
Ik moest er best wel aan wennen hoor. Maar nu 4 jaar verder vind ik het prima.
Ik geniet ook van vakanties...niet op tijd uit bed moeten..gewoon in pyama op de bank hangen, eten wanneer we trek hebben en zin...
Het valt allemaal gerust wel mee, maar je krijgt het zodra je richting school gaat met meerdere kinderen gewoon druk.
Het is veel heen en weer gedoe de hele dag. Vier keer naar school, broodje tussen de middag, boodschappen, huishouden...en de dag is weer om voor je het weet.
Dan is de tijd zonder school nog wel heel relaxed...maar alles went en het is ook weer een heel gezellig iets. Helpen op school, veel nieuwe sociale contacten, de kinderen die zoveel leren
Alles heeft zijn charme....maar wennen is het wel
pascal
