3 jaar lang heb ik alleen voor mijn kiddies gezorgd.
Mijn jongste was anderhalf toen hun vader dacht, kom laat ik eens weggaan en niet of nauwelijks naar mijn kinderen omkijken.
Met heel veel moeite zijn we uiteindelijk tot een omgansgregeling gekomen en godszijdank heeft hij ouders die daar ook het nodige voor doen, want tja die kindjes moeten toch hun vader kennen.
Keer op keer worden de kinderen genegeerd als ze daar zijn. Ze worden vaak niet gewassen, en hun vader gaat alleen op stap met het kind (niet zijn kind dus) van zijn huidige vriendin en met zijn eigen kinderen doet hij tot groot verdriet van mijn kiddies helemaal niets.
Omdat mijn jongste nu ook zwemles heeft op zaterdag heeft haar vader beloofd met haar te zullen gaan. Hooguit een uurtje tijd kost het hem. Brengt ie gisteren de kinderen terug. Zaterdag was hij niet naar zwemles geweest want het kind van zijn vriendin was jarig geweest, en dus moest hij thuisblijven.
En gisterenochtend was hij ook weggeweest naar de opa van dat kind (vader van ex van zijn vriendin) want die was ziek. Kortom de meiden waren er twee dagen en alles draaide om haar zoon. En wat dan ook nog heel flauw is, de meiden waren er speciaal voor vaderdag.
Verder had zijn vriendin ook nog het lef om tegen mijn kinderen te zeggen dat ik een slechte moeder was, omdat ik zonder hen op vakantie was gegaan. Want een echte moeder deed zo iets niet.
3 jaar heb ik er alleen voor gestaan, nu sinds een jaar steunt mijn nieuwe liefde mij bij de zorg voor mijn kindjes, en één weekje zijn we weggeweest. Alles had ik geregeld, mijn moeder en vader hebben met veel liefde en plezier voor mijn kindjes gezorgd en de meiden hebben het prima naar hun zin gehad. En dan krijg ik te horen dat ik een slechte moeder ben omdat ik één keertje aan mezelf denk. En dat twerwijl zij er alles aan doet dat mijn kinderen nooit iets doen met hun vader.
Sorry meiden, ik moest dit even kwijt het was de zoveelste keer dat de meiden opzij worden geschoven voor haar kind.
Groetjes
Miep
PS: ik ben echt blij weer bij mijn meiden te zijn.
Mijn jongste was anderhalf toen hun vader dacht, kom laat ik eens weggaan en niet of nauwelijks naar mijn kinderen omkijken.
Met heel veel moeite zijn we uiteindelijk tot een omgansgregeling gekomen en godszijdank heeft hij ouders die daar ook het nodige voor doen, want tja die kindjes moeten toch hun vader kennen.
Keer op keer worden de kinderen genegeerd als ze daar zijn. Ze worden vaak niet gewassen, en hun vader gaat alleen op stap met het kind (niet zijn kind dus) van zijn huidige vriendin en met zijn eigen kinderen doet hij tot groot verdriet van mijn kiddies helemaal niets.
Omdat mijn jongste nu ook zwemles heeft op zaterdag heeft haar vader beloofd met haar te zullen gaan. Hooguit een uurtje tijd kost het hem. Brengt ie gisteren de kinderen terug. Zaterdag was hij niet naar zwemles geweest want het kind van zijn vriendin was jarig geweest, en dus moest hij thuisblijven.
En gisterenochtend was hij ook weggeweest naar de opa van dat kind (vader van ex van zijn vriendin) want die was ziek. Kortom de meiden waren er twee dagen en alles draaide om haar zoon. En wat dan ook nog heel flauw is, de meiden waren er speciaal voor vaderdag.
Verder had zijn vriendin ook nog het lef om tegen mijn kinderen te zeggen dat ik een slechte moeder was, omdat ik zonder hen op vakantie was gegaan. Want een echte moeder deed zo iets niet.
3 jaar heb ik er alleen voor gestaan, nu sinds een jaar steunt mijn nieuwe liefde mij bij de zorg voor mijn kindjes, en één weekje zijn we weggeweest. Alles had ik geregeld, mijn moeder en vader hebben met veel liefde en plezier voor mijn kindjes gezorgd en de meiden hebben het prima naar hun zin gehad. En dan krijg ik te horen dat ik een slechte moeder ben omdat ik één keertje aan mezelf denk. En dat twerwijl zij er alles aan doet dat mijn kinderen nooit iets doen met hun vader.
Sorry meiden, ik moest dit even kwijt het was de zoveelste keer dat de meiden opzij worden geschoven voor haar kind.
Groetjes
Miep
PS: ik ben echt blij weer bij mijn meiden te zijn.