A
Anoniem
Guest
Hoi meiden,
Ik lees al heel lang (te lang eigenlijk) met jullie mee en heb vaak op het punt gestaan om mee te schrijven, maar nu is het dan zover.
Ik heb vandaag precies een week geleden een miskraam gehad na 6-7 wkn zwangerschap dmv IUI nr 1 (het kan dus wel)!!!!!!!!!!!!!
Ik ben Kruimel, getrouwd, 29 jaar en 19 mnd bezig voor ons eerste kindje.
We hebben voordat we met IUI begonnen de MM dorlopen, HSG, kijkoperatie, Clomid kuren, en mijn man heeft zijn "kwakkie" ingeleverd. Met mij is gelukkig alles goed, mijn man zijn zaad is niet optimaal. Bij de tweede "keuring" zat hij op de grens IUI / IVF.
Voor de IUI heb ik hormonen gespoten, Decapeptyl, Puregon en Pregnyl.
Ik reageerde te goed hierop en ik rijpte 5 goede eitjes. Daardoor heb ik voor de IUI een eicelpunctie (hetzelfde als bij IVF) ondergaan en we hebben 3 eitjes weg laten halen. Dus er mochten er 2 springen (om de kansen wat te vergroten). En wonder boven wonder had mijn man die dag een hele goede productie (hij slikt foliumzuur en zink en doet heel rustig aan met alcohol). Zou het daar aan liggen????
Na de inseminatie moest ik 15 dgn Progestan bolletjes inbrengen, 2x p.d. 2 bolletjes.
Nou, daar ging ik van op zijn kop staan hoor (ik wist niet meer of ik van voor of van achteren leefde hahahaha).
Na 2 hele lange spannende wkn, hebben we eindelijk een keer naar 2 hele mooie duidelijke streepjes op mijn zwangerschaptest mogen kijken. We konden het niet geloven en hebben er nog 3 tegen aan gegooid in de dgn erna. Daarna hebben we het (bijna letterlijk) van de daken geschreewd: WIJ ZIJN ZWANGER!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Iedereen wist het ondertussen al, ook omdat iedereen wist waar wij mee bezig waren en precies wisten wanneer ik ongi moest worden. Afgelopen dinsdag zouden wij een eerste echo krijgen om te kijken of er een hartje klopt en of het er 1 of 2 waren.
Maar wij hebben er jammer genoeg niet lang van kunnen genieten, vorige week vrijdag kwam er abrubt een einde aan ons geluk en zijn we keihard van onze roze wolk afgedonderd. Met spoed naar het ZH gegaan maar ik was toen ons wondertje al verloren. Ons wereldje storte op dat moment ff in elkaar, we hebben heel veel gehuild samen en een rot weekend achter te rug.
Nu moeten wij wachten tot ik weer ongi wordt, dan mag ik weer beginnen met spuiten. Tot die tijd gaan wij gewoon weer zelf aan de slag
Ik zit met heel veel gevoelens die ik kwijt wil, daarom heb ik me hier aangemeld, dat ik alles eens van me af kan schrijven.
Dus meiden, hou moed, ik ben van de eerste IUI zwanger geworden, dus het kan allemaal wel.
Ik hoop dat jullie mijn verhaal niet te lang vonden, en dat we elkaar door deze moeilijk tijd heen slepen.
dag dag
Kruimel
Ik lees al heel lang (te lang eigenlijk) met jullie mee en heb vaak op het punt gestaan om mee te schrijven, maar nu is het dan zover.
Ik heb vandaag precies een week geleden een miskraam gehad na 6-7 wkn zwangerschap dmv IUI nr 1 (het kan dus wel)!!!!!!!!!!!!!
Ik ben Kruimel, getrouwd, 29 jaar en 19 mnd bezig voor ons eerste kindje.
We hebben voordat we met IUI begonnen de MM dorlopen, HSG, kijkoperatie, Clomid kuren, en mijn man heeft zijn "kwakkie" ingeleverd. Met mij is gelukkig alles goed, mijn man zijn zaad is niet optimaal. Bij de tweede "keuring" zat hij op de grens IUI / IVF.
Voor de IUI heb ik hormonen gespoten, Decapeptyl, Puregon en Pregnyl.
Ik reageerde te goed hierop en ik rijpte 5 goede eitjes. Daardoor heb ik voor de IUI een eicelpunctie (hetzelfde als bij IVF) ondergaan en we hebben 3 eitjes weg laten halen. Dus er mochten er 2 springen (om de kansen wat te vergroten). En wonder boven wonder had mijn man die dag een hele goede productie (hij slikt foliumzuur en zink en doet heel rustig aan met alcohol). Zou het daar aan liggen????
Na de inseminatie moest ik 15 dgn Progestan bolletjes inbrengen, 2x p.d. 2 bolletjes.
Nou, daar ging ik van op zijn kop staan hoor (ik wist niet meer of ik van voor of van achteren leefde hahahaha).
Na 2 hele lange spannende wkn, hebben we eindelijk een keer naar 2 hele mooie duidelijke streepjes op mijn zwangerschaptest mogen kijken. We konden het niet geloven en hebben er nog 3 tegen aan gegooid in de dgn erna. Daarna hebben we het (bijna letterlijk) van de daken geschreewd: WIJ ZIJN ZWANGER!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Iedereen wist het ondertussen al, ook omdat iedereen wist waar wij mee bezig waren en precies wisten wanneer ik ongi moest worden. Afgelopen dinsdag zouden wij een eerste echo krijgen om te kijken of er een hartje klopt en of het er 1 of 2 waren.
Maar wij hebben er jammer genoeg niet lang van kunnen genieten, vorige week vrijdag kwam er abrubt een einde aan ons geluk en zijn we keihard van onze roze wolk afgedonderd. Met spoed naar het ZH gegaan maar ik was toen ons wondertje al verloren. Ons wereldje storte op dat moment ff in elkaar, we hebben heel veel gehuild samen en een rot weekend achter te rug.
Nu moeten wij wachten tot ik weer ongi wordt, dan mag ik weer beginnen met spuiten. Tot die tijd gaan wij gewoon weer zelf aan de slag
Ik zit met heel veel gevoelens die ik kwijt wil, daarom heb ik me hier aangemeld, dat ik alles eens van me af kan schrijven.
Dus meiden, hou moed, ik ben van de eerste IUI zwanger geworden, dus het kan allemaal wel.
Ik hoop dat jullie mijn verhaal niet te lang vonden, en dat we elkaar door deze moeilijk tijd heen slepen.
dag dag
Kruimel