Hallo allemaal,

[ANONYMOUS_USERNAME]

Lieve vrouwen (mannen)

Ik wil jullie als aller eerst even een heel mooi en gezond 2008 toewensen.
Volop liefde geluk en vooral vruchtbaarheid.


Dat veel vrouwen (partners) nieuwe kansen krijgen!!!

En al jullie wensen en voornemens uit   mogen komen.

Nu zal ik me eerst even voorstellen,

Ik ben suzanne en werk als pedagogisch medewerkster op een kinderdag verblijf.
Samen met mijn partner zijn we nu ruim 1,5 half jaar bezig met kinderen waarvan het laatste jaar serieus.

21 januari heb ik eindelijk na overstap op een andere huisarts een doorverwijzing naar de gynocoloog.

Sinds ik gestopt ben met de pil na 8 jaar gebruik heeft het erg lang geduurd voordat ik mijn cycles weer terug kreeg na 10 maanden kreeg ik voor het eerst weer een ongesteldheid met veel opluchting dit heeft een paar maanden aangehouden...
Ondertussen waarscheinlijk een miskraam gehad maar dat kan de huisarts niet vast stellen...

Tot de laatste maand, ik had enkeld een beetje afscheiding waarvan ik dacht ongesteld te worden...
Dit heeft drie dagen aan gehouden en daarna stopte het.
Ik d8 misschien ben ik eindelijk zwanger, drie testen verder maar steeds negatief.

Onder tussen wordt ik helemaal gek van mijzelf, helmaal omdat ik al een half jaar waarvan ik me bewust ben een aanhoudende pijn in mijn linker onderbuik het is een vaage branderige pijn heel storend vaak heb ik hier de hele dag last van.

De huisarts maakte zich er niet veel zorgen over die gooit het nog steeds op de uitwerking van de pil en terug komen van hormoonen enz..

Zelf denk ik er anders over... afwachten maar.

Ook heb ik al een gedurende tijd last van vocht verlies uit mijn tepel.

Ik wordt helemaal gek van mij zelf helemaal omdat ik het hoe dan ook het niet uit mijn hoofd krijg.
Er wordt vaak wel gezegd zet het uit je hoofd maar ja dat gaat gewoon niet.

Slik toch elke dag foliumzuur en probeer niet te veel te drinken.

Ik hoop hier toch weer contact met mensen te krijgen die ervaringen kunnen delen. En misschien herkennen in mijn verhaal hebben.

Heel veel liefs suzanne

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Suzanne,
Ik reageer omdat ik veel herken uit je verhaal.
Ik ben nu zwanger van de 3e, bij de 1e ´ronde ´ zogezegd was het al bingo.Echt, een lot uit de loterij, beseffen we ons erg goed...
Hoe anders was het een jaar of 8 geleden toen ik stopte met de pil, na die 5 jaar te hebben geslikt...Werd pas weer na een half jaar ongesteld, geen eisprong dus al die maanden.Toch maar naar de gyn laten doorverwijzen, want het zette niet door, waarom langer wachten, op deze manier hebben we niet eens elke maand een poging om zwanger te worden dacht ik.Kreeg een inwendige echo (niet pijnlijk) bleek dat ik PCO had.Dit zijn vochtblaasjes rond je eierstokken waardoor er wel op zich een eitje elke maand vrijkomt maar niet bevrucht kan worden..Vervolgens word je dus ook niet ongesteld.Dit komt veel voor bij jonge vrouwen.Ik kreeg daarvoor eerst medicijnen om ongesteld te worden en vervolgens een eisprongbevorderend medicijn (Clomid).Dit is een van de 1e stappen waar je in terecht komt als je naar de gyn gaat.Eerst met medicijnen een eisprong stimuleren.Je begint met een lage dosis, elke maand (maximaal 3 keer)  schroeven ze die op als je niet zwanger blijkt te zijn.Na 3 maanden was ik zwanger.Je moest wel elke ochtend je lichaamstemperatuur meten waardoor je merkt wanneer je een eisprong hebt.(Dan is je temp. een halve graad hoger en weet je als het ware wat je te doen staat binnen die komende 24 uur.)Met de les dat ik na die zwangerschap niet meteen weer aan de pil zou gaan.
Na 1,5 jaar was er weer een kinderwens en was ik bij de 1e ronde zwanger, en nu bij de 3e kinderwens wederom in de 1e maand zwanger.
Wat ik je wil zeggen, ga er niet met bibberende benen instappen, want het wil niet meteen zeggen dat je IVF moet ondergaan...Mij is echt duidelijk geworden dat na jarenlang pilgebruik je lichaam echt de tijd nodig heeft om weer een eigen ritme te vinden voor ´haar ´cyclus weer goed loopt.En die medicijnen helpen je dan goed om weer een ritme te vinden als je zogezegd het geduld er niet meer voor hebt.
Naderhand nog ´ns een inwendige echo laten maken, en de vochtblaasjes waren weer verdwenen.(Logisch, want anders was ik ook niet zo snel weer zwanger geraakt.)
Succes, en bedenk, ga er samen met je partner naar toe en laat je niet bang maken door het ziekenhuis en allerlei onderzoekjes en kom absoluut voor jezelf op daar, geef aan wat je wel en niet wil.
Groetjes Roos.  

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo Suzanne!

Ik heb misschien ook nog een kleine tip. Laat je schildklierfunktie eens onderzoeken!
Je schildklier is een hormoonfabriek en als die niet goed funktioneert kan dat ook invloed hebben op de fruchtbaarheid.
Zelf heb ik maar een halve schildklier (de andere helft werd jaren geleden verwijderd omdat daar een cyste in groeide). Maar dat stuk dat ik nog heb werkt gelukkig prima. Dat laat ik ook regelmatig kontroleren.
Jammer dat de schildklierfunktie niet standard wordt onderzocht als er sprake is van 'moeilijk zwanger worden'. Althans, bij ons werd dat toen niet gedaan. Ik heb er wel om gevraagd toen ze bij mij alle bloedonderzoeken gingen doen. Het is gewoon een buisje bloed dat ze nodig hebben.
Je hoeft trouwens niet per se 'klachten' te hebben als je schildklier niet goed werkt. Bij een vriendin hebben ze het toevallig bij een medische keuring ontdekt.

Stel het eens voor aan je art. Is je schildklier in orde is het alleen maar goed, maar dan heb je dat in ieder geval ook uitgesloten.

Heel veel succes!

Uli
(mama van één prachtige 'IVF/ICSI-zoon&apos