Hallo

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi allemaal,
Ik zal me maar even (opnieuw) voorstellen. Ik ben Nina, 35 jaar, vanaf april 2003 proberen zwanger te worden, wat was gelukt na 11 maanden, maar helaas is misgegaan.
Ik ben nu herstellende van mijn miskraam en heb deze week een nacontrole en hopelijk kunnen we dan weer vol goede moed verder.
Ik probeer de positieve kant te zien en dat is dat we in elk geval samen zwanger kunnen worden. Soms ben ik alleen heel erg bang dat we er nu weer 11 maanden op moeten wachten. Maar ik probeer er de eerste 3 maanden toch maar niet te veel bij stil te staan.
MIsschien dat ik niet al te veel zal schrijven de komende tijd. Maar ik lees en leef met jullie mee.
Groetjes,
Nina

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik kan me goed begrijpen dat je je een tijdje terug trek, dat had ik ook namelijk omdat je er dan TEVEEL mee bezig bent en dat werkt ook averechts...

Het is wel een 'troost' dat het zwanger raken wel lukt, maar het lijkt me zo zwaar een miskraam, dat is iets wat je je ergste vijand niet eens wenst! Ik heb het zelf nog nooit meegemaakt maar mijn schoonzus wel en die was behoorlijk depri van geworden.

Succes....

liefs,
MoMo

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Nina,

Nogmaals welkom hier!
Wat ontzettend verdrietig dat je een miskraam hebt gehad, ...en dat na 11 maanden. Echt balen voor je
Knap van je dat je (nu alweer) zo positief probeert te zijn! Ik heb er zelf ook altijd veel troost uit gehaald om aan de mk vast te houden, hét bewijs dat het bij ons lukte (nu 2,5 jr geleden). Laat je niet hierdoor ontmoedigen!
Het kan zo maar weer snel raak zijn,hoor!

Hebben jullie al eens overwogen om er met je ha over te praten?
Wie weet kan hij/zij jullie op weg helpen. Dan heb je al wat in gang gezet mocht het weer zo lang duren.

Veel sterkte ook met de nacontrole.
liefs, Suus