Hallo

A

ANONYMOUS_USERNAME

Sorry maar ik moet even van me afschrijven, heb t zwaar :'( Vanavond moest ik werken op therapeutische basis van 15.30 tot 19.30u maar ik kon het niet volhouden. Voel me écht een mislukkeling. Zie op dit moment ff het licht aan het einde van de donkere tunnel niet meer. Collega's deden gelukkig heel begripvol en zeiden ook van we zien wel dat je het zwaar hebt, en zien ook wel dat je geen toneel speelt... Ga maar naar huis.

Mn lichaam doet nog lang niet wat het zou moeten. Word weer geconfronteerd met wat ik allemaal niet kan en wel zou moeten kunnen..Ik snap wel dat ik nog herstellen moet, dat ik langer als 10 maanden uit de running ben geweest, maar het duurt zo lang! Ben zo langzamerhand bang dat het niet meer weg gaat..Alles kost ZOVEEL energie. En ik wil het allemaal zo graag. Ik wil zo graag weer normaal mn dagelijkse dingen doen.

De borstvoeding gaat zo ontzettend goed, maar naar mijn idee kost het mn lichaam zoveel energie dat het mn herstel in de weg staat. Ik wist wel dat het niet makkelijk ging worden maar dit??!

Ik kan er gewoon met mn hoofd niet bij dat andere mensen het allemaal wel kunnen en borstvoeding geven en werken en hun huishouden op orde houden en er zijn voor hun kindje zonder de klachten die ik heb. Ik kan het ook wel maar het vergt zoveel energie van mn lichaam dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Ik wil het allemaal maar nu moet ik keuzes maken. De keuze om borstvoeding af te bouwen en te hopen dat ik daar meer energie voor terug krijg en daardoor beter herstel of me voelen zoals nu.

Ik weet wel dat ik er geen slechtere moeder van word als ik flesvoeding ga geven, maar het voelt gewoon niet goed omdat ik in deze positie word gedwongen. Natuurlijk weet ik niet zeker of het zo is maar ben na iedere voeding zo moe. Heb alles geprobeerd meer eten tussen de middag slapen. T ging een tijdje goed maar nu er weer werk bij komt kijken is het niet meer voldoende.

Wel word ik heel gelukkig als ik dat kleine lieve hummeltje in bed zie liggen, helemaal van mij :) Tis het allemaal wel waard, maar ik zou toch ook wel weer een beetje ik willen worden zoals ik was, lekker werken alle energie van de wereld, niet om de dag in tranen uitbarsten omdat de vermoeidheid/pijn me te veel word.

Sorry voor mn gezeur, maar moest het even kwijt...
 
Hoi

Het is helemaal geen gezeur. Volgens mij is het een illusie dat je het allemaal goed kan doen, werken, voor het huishouden zorgen, goede echtgenoot zijn en goed voor je kindje zorgen. Volgens mij kun je dat in het begin niet allemaal, in ieder geval niet zonder hulp. Bij mij schiet bijvoorbeeld het huishouden er regelmatig bij in, maar daar heb ik schijt aan. Ik vind het belangrijker dat ik goed voor mijn kindjes zorg. Daarnaast spelen je hormonen ook nog steeds een rol ze zeggen niet voor niks 9 maanden op 9 maanden af.

Soms zie ik het ook niet meer zitten, met name als ik mijn kleine niet stil krijg en de oudste ook nog eens aan het hiulen is.

Ik ben zelf gestopt met de borstvoeding omdat ik het teveel van me vond vragen en dat ik daardoor een minder leuke en lieve moeder ben voor mijn meisjes. Volgens mij is het belangrijker dat jij lekker in je vel zit dan dat je borstvoeding geeft.

Maar je moet natuurlijk doen waar jij en je partner zich het best bij voelen.

Sterkte ermee
 
Helemaal mee eens roos en saar! Het is echt niet allemaal koek en ei bij iedereen ook al heb je geen lichamelijke klachten.
het is best heftig een kindje krijgen heel je leven veranderd en het eerste jaar is zwaar, je moet veel leren samen (kost energie), je moet voedingen geven(kost energie), gebroken nachten (kost energie) en dan daarnaast ook nog het huishouden doen én gaan werken! Alles kost energie en als je lichamelijke klachten hebt is dat behoorlijk heftig~!
je moet doen inderdaad waar jij je het beste bij voelt, borstvoeding kan best zwaar zijn, maar mijn ervaring zelf is dat het minder zwaar wordt. Het wordt makkelijker. Als je ertoe gedwongen wordt om te stoppen dan is dat niet fijn, de vraag is dan ook of je dat wel moet doen,,, je moet het alleen doen als je het ook zelf wilt anders ga je je er schuldig om voelen. Misschien kun je kijken of je met andere dingen hulp kan vragen zodat je energie overhoud om te werken en te zorgen. Huishouden uitbesteden. iemand in huis de dag nadat je werkt zodat jij kan uitrusten, maar er iemand voor de kleine is. Ik weet niet of je die mogelijkheid hebt, maar mensen zijn altijd bereid om te helpen. Bouw het gewoon langzaam op het werken, je bent nog jong en het is belangrijk dat je geniet thuis en er niet alleen maar alst van hebt! Als het niet gaat dan niet! liever een paar weken wachten en dan lukt het misschien wel! Ik begrijp heel goed dat je graag weer aan de slag wilt, je voelt je ook schuldig tegenover je werk waarschijnlijk! niet doen maar denk even aan jezelf! Hoe beter jij in je vel zit hoe beter het straks met je herstel zal gaan! Succes!
P.s. ik heb nu de 3e gekregen en vind het met tijden ook echt zwaar, heb echt moeten leren dat het niet allemaal perfect hoeft te zijn.... te moe dan maar een dagje niet poetsen! Je moet dat eerste jaar straks positief kunnen terugkijken dat je echt genoten hebt van je kind en niet dat je een heel jaar bezig bent geweest met opruimen en werken!
 
Hoi ook ik vind het helemaal geen gezeur...
Een kindje krijgen is niet niks, je hele leven veranderd en ook je lichaam.. Vergeet niet dat je 9 maanden moet ontzwangeren voor dat je je zelf weer een beetje bent.
Lukt het niet met werken wees dan eerlijk en vertel dit tegen je Arbo Arts. Eerlijkheid naar jezelf en naar de ander is juist het beste.

Ik wens je heel veel sterkte en bedenk dat je echt de enige niet bent.

Liefs van mij
 
Geloof me, ik ben lichamelijk al best hersteld, maar ook ik vind het zwaar. Huishouden schiet er hier ook bij in, dat haal ik samen met mijn man in het weekend wel weer in.
Je moet nog wennen aan de nieuwe situatie en dan ben jij lichamelijk ook nog eens niet in orde.

En iedereen kan wel zeggen dat borstvoeding het beste is voor een kindje, maar is dat echt zo? Ook op flesvoeding groeien ze goed, hoor!
En dan krijg jij misschien de kans om wat op te knappen en kun je er voor je kindje zijn.Ik denk dat een kindje meer heeft aan een gezonde en relaxte moeder dan aan moedermelk!

Gister was ik niet lekker en toen ben ik de hele dag met de kleine in bed blijven liggen. Ging er alleen even uit om hem te verschonen en drinken te pakken. Dan voeden en slapen.
Laat de boel soms maar de boel en doe wat goed voelt.

En als je het werk nog niet aan kan, moet je misschien nog niet gaan werken.
Je gezondheid is belangrijker dan werken!

Sterkte!
Liefs!
 
Het is helemaal niet niks, die moeders die het allemaal lijken te kunnen ach das allemaal schone schijn.

Het is goed dat je het even van je af schrijft, je bent niet de enige die na 3 maanden even een dipje hebt. Het is wat je ermee doet wat het verschil maakt.

Die eerste 6 maanden is dat kindje dan wel uit je buik, je kunt je soms nog steeds zwanger voelen.Je lichaam is niet zoals je het kende en je moet weer helemaal opnieuw jezelf leren kennen.

Borstvoeding geven is zwaar en de hormonen die er voor zorgen versterken dat zwangere gevoel helemaal (ik krijg de zwangerschapsdementie van de borstvoedingshormonen en voel me tussen de 3e en 6e maand echt dom). Van stoppen met de borstvoeding gaat je probleem niet over, je bent aan het ontzwangeren. Ik zou het nog even aanzien want als je kleintje er goed op groeit en niet hongerig is.

Wel kun je beginnen door op je voedingspatronen te letten, wat eet je dagelijks en hoeveel? Krijg je wel genoeg caloriën, vitamines, ijzer en vocht binnen? Anders kun je ook nog een tijdje zwangerschapsvitaminen slikken die zijn ook voor tijdens de borstvoedingsperiode. Je kindje eet mee en leeft alleen op jouw voeding waardoor jouw lichaam het met wat minder voedingsstoffen moet stellen als je te weinig eet.
Doe je nog aan middagslaapjes? Schaam je er niet voor, ik slaap ook nog 's middags. Ik stort echt helemaal in na de lunch maar na een half uurtje op bed haal ik het net tot 22 uur.
 
Ik kan me alleen maar aansluiten bij bovenstaande reacties. Moeders die beweren dat alles ze makkelijk afgaat 10 weken na de bevalling, die geloof ik niet hoor! Op zich voel ik me al wel redelijk,maar ik ben nog wel thuis, dus kan alles op m'n dooie gemakje doen (heb 4 weken extra -onbetaald-verlof opgenomen ). Nu weer gaan werken, pff dat zou ik wel zwaar vinden. Ook denk ik vaak dat ik iets weer kan, maar later blijkt dan dat ik te veel heb gedaan. Bijv gister een levering hout mee van een vrachtwagentje naar de voortuin gesjouwd, 's avonds en vandaag weer flink last van mijn bekkenbodem. Of te lang/veel Neel in de draagdoek gehad, idem. Ook mijn 'oude' lijf nog lang niet terug... Helaas..
't is echt 9 maanden op en 9 maanden af, dat merkte ik bij de eerste echt goed ( na 10 maanden kon ik me weer echt mezelf voelen, weg uit de " mist").
Ik heb wel al die tijd borstvoeding gegeven, dus ik weet niet of het sneller anders was geweest als ik dat niet had gedaan. Maar ik vond het steeds makkelijker worden en vond het zo'n fijn idee dat hij het super deed op die voeding, dat ik dat wel vol kon houden. Maar zo rond 3 maanden voelde ik me net als jij nu beschrijft. Maar snel daarna kwam wel een soort omslagpunt dat het langzaam beter ging (vooral de BV werd rond die tijd steeds makkelijker en fijner)

Succes met je herstel in ieder geval, en bedenk dat er veel moeders hetzelfde ervaren. (moeder is niet voor niets de overtreffende trap van moe!)
 
Bedankt voor jullie opbeurende reacties! Morgen bel ik wederom de arbo arts om mn ziekte periode nog met min. 2 weken te verlengen om mn werk langzamer op te pakken, want ben nu eerder 2 stappen terug dan vooruit gegaan door t werk, lijkt me niet de bedoeling;) Wat betreft de bv daar ga ik gewoon mee door, mocht ik daardoor mn werk minder lang kunnen volhouden, dan werk ik nu nog maar ff wat minder, mn dochter is maar 1 x zo klein en we genieten er allebei ontzettend van ze weegt al bijna 6 kg en is bijna 11 weken. Alleen uit de fles drinken doet ze minder, maar dat haalt ze bij mij dan wel weer in als ze de borst krijgt. Ben blij dat ik niet de enige ben die me zo voelt. Ik heb verder geen bekenden die zwanger zijn geweest of kinderen hebben dus weet ook niet precies welke maatstaven ik moet aan nemen wat betreft vermoeidheid/uithoudingsvermogen.. maar dan ben ik dus niet echt een uitzondering ;)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan