Handen in het haar (hoogsensitieve peuter)

G

Gebruiker10114725

<p class="p1" style="margin: 0px; font-stretch: normal; font-size: medium; line-height: normal; caret-color: #000000; color: #000000; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 16px;">Ik zit er even helemaal doorheen. Ik hoop in contact te kunnen komen met mama’s die hetzelfde mee maken of hebben gemaakt. Ik heb een kindje van bijna 2,5 die heel hoog sensitief is. Ze is ook heel slim voor haar leeftijd. Ik probeer het verhaal in het kort te vertellen. Sinds haar geboorte is ze eigenlijk alleen bij mij, mijn vriend (haar papa) en mijn papa/stiefmama als oppas. Ze kan niet tegen kleine ruimtes al vanaf ik me kan herinneren; lees ze wilt absoluut niet in andermans huis. In een koopcentrum is dit allemaal geen probleem. Toen ze twee werd hebben we geprobeerd ze naar de peuterspeelzaal te doen omdat ze supergraag met kindjes speelt als ze deze ziet. De eerste keer ging super. Zelfs niet huilen met afzetten, maar na 2 uur gingen ze buiten spelen met de kleuters en dan stuurde ze een berichtje dat ze heel overstuur was. Toen ben ik ze gaan halen. De tweede keer was het na een uur al echt drama. De derde keer wou ze absoluut niet meer gaan. Nu als ik het woord school nog maar uitspreek dan begint ze al te huilen en staat ze doodsangsten uit. Het speeltuintje bij het schooltje ging ze altijd heel graag naar toe maar zelfs nu wilt ze absoluut niet meer naar daar en dat is nu al drie maanden. Als er iemand by ons thuiskomt dan is het een halfuur goed maar daarna dan gaat ze naar boven omdat ze het niet meer “afkan” en wilt ze absoluut dat die mensen naar huis gaan. Dit beperkt me dus heel erg in het dagelijks leven. Ik kan niet naar vrienden want ze komt gewoon het huis niet in. Ook is ze heel jaloers als mijn vriend praten. We gaan er wel mee verder gaan nu en bespreken wat we het beste er mee doen, maar voor nu ben ik benieuwd of er iemand zich in mijn verhaal herkend. Ook als ze een kindje ziet huilen is ze helemaal in paniek. Ze huilt zelf bijna nooit. Ook als baby niet. Als ze op tv bijvoorbeeld iets ziet dat kapot gaat dan is ze ook heel gevoelig. </span></p>
 
Mijn oudste dochter is ook hoog sensitief. Ze is nu 4 jaar en 4 maanden. Het is niet zo extreem als jij omschrijft gelukkig. Ze is vanaf 2.5 jaar altijd naar de peuterspeelzaal gegaan en dat ging goed, 1 dag gastouder ging ook goed. Spelen met andere kinderen (hier thuis of elders) is nog altijd wel moeilijk. Ze gaat het niet uit de weg en nodigt bijvoorbeeld elke week wel een vriendinnetje uit, maar ik merk aan alles dat ze heeeel snel overprikkeld is. Een dag school is al mega intensief en dan nog 2 uur lang een vriendinnetje erachter aan vergt heeeel veel van haar. Als het even anders gaat dan ze wilt, ontploft ze!

Nu ze 4 is, kan ze wel beter praten en uitleggen waar het probleem zit en dat scheelt al heel veel. En ondertussen ken ik haar zo goed, dat ik het vaak van tevoren al zie aankomen als ze dreigt te ontploffen/extreem overprikkeld dreigt te raken. Dus probeer ik het zo te sturen dat ik het in goede banen leidt en dan ben ik het voor.

Ik heb gemerkt dat het heeeel belangrijk is dat je als moeder echt rustig blijft en niet gaat schreeuwen of stressen of boos wordt. Dan worden de prikkels nog veel meer! Rustig uitleggen en voorbereiden op activiteiten is heel belangrijk. Ik vind dat soms wel echt lastig, want soms is het gewoon even stress en opschieten omdat we weg moeten en dat heb ik echt even geen zin/tijd om rustig te blijven tegen haar.

Activiteiten of uitjes gaan hier wel goed als ik haar voorbereid. Dus vaak de ochtend al zeggen wat we die dag gaan doen en wanneer (voor of na de boterham bijvoorbeeld) Dan wordt ze er niet door overvallen en accepteert ze het en vindt ze het ook echt leuk. Maar ik hoef bijvoorbeeld geen 3 activiteiten op een dag te plannen en ook verjaardagsfeestjes/plekken waar veel mensen tegelijk praten en ik niet 100% aandacht voor haar heb, vindt ze nog steeds heel lastig.

Als ze een mega driftbui heeft is ze niet te troosten. Ik mag haar dan niet aanraken of met haar praten. Zoooo boos is ze. Ze kroop voorheen dan onder tafel of achter de bank en dat vond ik zo zielig! Ik wilde haar dan helpen en knuffelen maar dan werd ze nog veeeel bozer.
We hebben nu met haar afgesproken dat ze in bed gaat liggen als ze zo boos is. Dat doet ze ook braaf en dat is haar veilige plekje. Dan hoor ik haar praten tegen haar knuffels over wat er gebeurd is en zo verwerkt ze het. Eenmaal uitgeraasd (duurt vaak een kwartier) komt ze zelf naar beneden om te knuffelen en dan is het weer goed. Dus we hebben een manier gevonden hoe zij haar woede een plekje kan geven en verwerken en ik vind het super knap dat ze zit zo doet! Dit werkt echt! Al weet ik niet of je zulke dingen al kan afspreken met een 2.5-jarige..

Over de peuterspeelzaal,, ben je na 3x gestopt of langer geprobeerd? En gestopt omdat je het zelf wilde of op aanraden van de juf? En gaat ze nog jaar andere opvang?

Hoe vervelend ook, ik zou toch proberen dit door te zetten.. mijn dochter heeft de eerste 3 maanden gehuild bij de peuterspeelzaal maar het werd langzaam steeds korter en na 3 maanden vond ze het ineens leuk, zwaaide me vrolijk gedag en nooit meer gedoe gehad. En het heeft haar echt heeeeeel erg geholpen in de stap naar de basisschool, want dat was anders dramatisch geweest, zeker weten!! Ik werk zelf in de kinderopvang en er zijn genoeg kindjes die eerst een paar maanden huilen voordat ze er doorheen zijn. Heel rot, maar ermee stoppen is vaak niet de oplossing want het komt sowieso terug zodra ze naar de basisschool gaan en dan is het probleem vele malen groter.

Maar t is erg lastig hoor, een hoog sensitief kind. Nu m'n dochter 4 is en beter kan praten en uitleggen wordt her allemaal wat makkelijker gelukkig, maar zeker toen ze jonger was heb ik vaak met m'n handen in het haar gezeten. Sterkte!!
 
Mijn dochter wilde bijvoorbeeld vanavond ook ineens weten hoe het werkt als iemand begraven wordt. Zulk soort vragen komen vaak ineens boven. Ze is ook behoorlijk slim, zuigt alle informatie in zich op en is altijd braaf, zal nooit bewust echt stout doen of iets verkeerd doen. Als we 1x iets vertellen, weet ze het 4 weken later nog... ze zuigt alles enorm in zich op en denkt overal over na!
Ze wilt inderdaad ook altijd weten waarom iemand verdrietig is op tv ofzo en leest emoties van gezichten, zowel in het leven als op tv/boekjes.
In een boekje ging het laatst over een meneer die boos was, maar op het plaatje keek hij verdrietig. Dat ziet ze direct en dan zegt ze: dat klopt niet he mam, het plaatje is verkeerd!

Grote kans dat jouw kindje zulk soort dingen ook al haarfijn opmerkt, maar op de leeftijd van 2.5 jaar nog niet kan vertellen. Met de tijd wordt het makkelijker omdat ze steeds beter zal gaan praten, maar dat kost tijd..
 
@romyvm, dit klinkt echt precies als mijn dochter behalve dat zij net drie is. Peuterspeelzaal hier inderdaad ook begonnen als een groot drama twee maanden geleden en vorige week voor het eerst zonder huilen (nu al drie x op rij). Verder ook dusdanig 'braaf' dat we soms echt proberen manieren te vinden haar te laten zien dat wat kattenkwaad of niet luisteren soms ook wel goed is. Ze trekt het zich heel erg aan als iemand ziek is en ze wil niet op bezoek bij mensen met een negatieve energie. Dagen zijn erg lang omdat ze alles wat gebeurd opzuigt. En nu al een erg sterk gevoel voor rechtvaardigheid, wat ook flink wat energie kost. 
Voor de psz ging ze naar een kinderdagverblijf. Dat was echter te druk voor haar en vond ze echt niet meer leuk. Was ook weinig ruimte voor individuele aandacht. Ze heeft naast de gevoeliger een flinke ontwikkelingsvoorsprong dus ik ben heel benieuwd hoe het straks op school gaat gaat. Gelukkig komt ze in groep 1 in een klas met max. 15 kinderen 
 
tip om te ontladen van prikkels is na het handen wassen de kraan vast te houden of na het douchen en dan wel op de plek waar het niet warm is, dit is aards en ontlaad (misschien beetje moeilijk op die leeftijd maar valt te proberen, je kunt het ook doen als spelletje wie het langste de kraan kan vast houden) zorg wel dat jij haar dan niet vast hebt want dan kan het alsnog niet via de kraan weg. ook kauwen op komkommer helpt. vaak is het even alleen zijn zonder prikkels echt een oplaad moment geef haar hier ook de ruimte voor. en vind ze drukke ruimtes door het geluid te heftig kun je kijken of ze misschien een bepaalde koptelefoon of oortjes op/in wil. ik ben zelf hsp en dit werkt goed bij mij. ik hoop dat het iets voor je kan doen!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan