Hart luchten..

A

Anoniem

Guest
<p style="text-align: left;">Hoi dames,</p><p>Even mijn hart luchten hier..</p><p>Ik heb in maart een miskraam gehad en dat was een hele domper. Maar goed het was in vroeg stadium en hartje klopte nog niet. Dus hebben we dat zo goed als lukte naast ons neer gelegd.</p><p>Nu zijn we gewoon weer vol op aan de slag voor ons eerste kindje. En dat is super spannend natuurlijk. Alleen voor de Miskraam was ik er heeeel veel mee bezig en nu ben ik heel erg terug houdend ermee. </p><p>Ik merk dat ik er anders mee bezig ben, angstiger. </p><p>Zijn er dames die dit ook hebben gehad?</p><p>Ik blijf denken van..</p><p>Als het wel weer lukt moet ik het niet weer verpesten. Maar ik kan er helemaal niks aan doen. Maar er blijft in me hoofd zitten dat ik wat moet aanpassen als ik net zwanger ben, omdat aan mij lag dat mis ging.</p><p>Ik heb een dubbel gevoel..</p><p>Ik weet dat me duidelijk is gemaakt door verloskundige dat ik er niks aan kan doen ..</p><p>Maar het blijft knagen.</p>
 
Ja, ik heb zelf 2 miskramen gehad. Bij 5 en 11 weken. Nu ben ik 14 weken zwanger en deze keer heb ik inderdaad ook heel goed opgelet met eten en rust nemen zodat ik me zelf nooit de schuld zou kunnen geven mocht het weer mis gaan. En ik leef ook van echo naar echo.
En dat slaat natuurlijk nergens op, want als het niet goed is dan is het niet goed.
Dus ja, ik herken het wel maar het is natuurlijk nergens voor nodig.
Hopelijk ben je snel weer zwanger en gaat het nu wel goed!
 
Waarom zou je jezelf een schuldgevoel aanpraten bij iets waar je zelf niets kan aan doen? Mijn huisdokter zei ook dat je niet meer kan doen dan gevarieerd eten en voldoende rusten, voor de rest jezelf ervan bewust zijn dat het geen ziekte is.
Ik ben nu zelfs rustiger dan de vorige keer, iets lakser ook...
 
? kan me voorstellen dat je opzoek bent naar een antwoord en oorzaak om het beter te kunnen begrijpen, maar dit kan je niet voorkomen. Zelfs niet als je gevarieerd eet en rust neemt. Er is iets niet goed geweest met het vruchtje/ embryo zelf. 
Veel vrouwen eten niet gevarieerd, zeker de eerste maanden niet. Of spugen alles weer uit de eerste weken/ maanden. De verloskundige zei dat je baby neemt wat ie nodig heeft.  
Sterkte en hoop dat je dat schuldgevoel gauw los kan laten. Het al verdrietig genoeg een miskraam en jezelf de schuld geven maakt het onnodig zwaar. Dikke knuffel en hopelijk heb je gauw een positieve test in je handen.
 
het schuldgevoel is heel erg herkenbaar. in maart gehoord dat het hartje niet meer klopte. Ook gevoel gehad en soms nog weleens dat het mijn schuld was/is. gedachte gaat het de volgende keer lukken etc.
Maar van dokters en gynaecoloog te horen gekregen dat dat niet is.
Zelf ook alles ervoor gedaan wat kon, opgelet met eten goed gerust..

Ergens denk ik dat het normale gedachte/gevoelens zijn die door je heen gaan. dit is natuurlijk niet je eigenschuld. Dit hoort ook bij stukje verwerking. en ja een volgende keer is mega spannend en misschien dan nog wel extra.
Goed rusten , goed voor jezelf zorgen en genieten als je weer zwager mag zijn , zijn volgends mij dan de belangrijkste dingen die we kunnen doen.
En dan ook zeker moeten doen.

het komt wel goed.
liefs
 
 
Dankjulliewel! Jullie zijn echt lief om even jullie ervaring te delen.
 
Hoe deden jullie het met sporten?
Ik sport samen met mijn ouders dus als ik stop valt het gelijk op.
 
Goedemiddag, 
ik begrijp je gevoel echt volledig. ik heb zelf onlangs een miskraam gehad bij 8 weken. 
Vraag mezelf ook zeker af wat had ik anders kunnen doen, maar weet dat ik gewoon gezond leef, sport en geen gekke dingen heb gedaan. wel op reis geweest naar Rome, dus dan denk je toch heb ik teveel gewandelend, was het vliegen in dit stadium toch niet goed ( ergens een keer gelezen ) maar goed het zij zo en we kunnen het helaas niet meer veranderen. 
Wij willen ook gewoon weer proberen om zwanger te worden ( ging de eerste keer gelukkig super snel) , maar herken je angst. 
Ik probeer me maar vast te houden aan het idee hoe blij ik was met de zwangerschap en hoor van zoveel mensen dat het na hun miskraam wel goed ging dat ik daar maar gewoon op vertrouw. 
Succes en hopelijk mogen we binnenkort allebei blij zijn met een goede zwangerschap! 
Liefs ! 
 
2 weken geleden ook een miskraam gehad met 6 weken. Wat ons een beetje "troost" gaf was dat mijn lichaam zelf optijd stop heeft gezegd tegen een vruchtje wat niet levensvatbaar was. Liever dat het nu al aangeeft dat het niet goed is (en uit zichzelf ook alles in gang heeft gezet zonder medicijnen en curretages) dan dat we veel verder waren of dat de medische wereld er aan te pas kwam.
Mijn wens is juist nu nog groter geworden, omdat ik een zwangerschap (hoe pril het ook was) nu al een keer heb meegemaakt. Maar heb zeker heel veel verdriet gehad. Zeker de periode voor het echt doorzetten en het steeds niet duidelijk was of het echt een miskraam zou worden. 
Ik denk dat daar mijn grootste angst gaat zitten op het moment dat we weer zwanger zouden zijn. Dat de symptomen ineens verdwijnen of als er bruine afscheiding komt. Wat ik wel wil proberen is om de echo niet perse te vervroegen, want als het te vroeg is wordt ik daar weer onzeker van. 
Langzaamaan kan ik het een plekje geven en kan ik niet wachten tot we weer een positieve test hebben. Hoe we ons dan voelen en hoe we er dan onder zijn moeten we maar afwachten. Ik was nu ook heel bang dat het mis zou gaan dus denk dat er weinig verschil gaat zijn bij mij. 
Veel sterkte! En vooral met elkaar blijven praten over hoe je je voelt. En met de verloskundige overleggen als je weer zwanger bent. Tijdens het proces heb ik daar veel steun aan gehad.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan