hart onder de riem voor iedereen met meerdere miskramen!!

Hallo allemaal,
Bij deze wil ik jullie opvrolijken,ook ik heb dat vreselijke verdriet meegemaakt.2 jaar geleden zat ik regelmatig op dit forum omdat ik toen mijn eerste miskram kreeg het werd ontdekt tijdens een echo,op de echo zagen ze dat het embryo 6weken oud was,vreselijk als je dan verteld wordt dat je niet meer zwanger bent,al je dromen en verwachtingen alles weg maar je kan je erover heen zetten en hopen dat je snel weer zwanger bent.Paar maanden later was ik weer zwanger,weer werd met een echo ontdekt dat het mis was,dat verdriet ....nu ik dit schrijf voel ik weer dat nare gevoel maar ik ga door want dit verhaal heeft een ongelovelijk happy end.Weer een paar maanden later weer een echo,nou we hadden hartaktie het zag er heel goed uit was 8weken zwanger!Helaas met 10weken echo was de kleine gestopt met groeien met 9weken weer zakte ons de moed in de schoenen.Op dat moment was het genoeg voor ons en alles laten testen,stolling,chromosomen,de uitslagen waren allemaal positief niks te vinden.Na 3 miskramen was ik inmiddels terechtgekomen in het ziekenhuis en daar werd ik gevraagd mee te doen aan een europees onderzoek nou dat wilden wij wel wat hadden we te verliezen..niks.Ben behandeld met aspirine en bloedverdunners vanaf dat ik een positiefe test had,nou het resultaat ligt nu bij ons in het wiegje,heeeeeeeerlijk,wij zijn zo gelukkig.Voor iedereen die dit leest hoop ik dat het je iets opbeurd vergeet niet dat ook ik 2jaar geleden in een hele diepe put zat dacht dat het nooit goed zou komen,nou heel veel sterkte allemaal en echt het komt bijna altijd goed.
 
lief britt...
dat je ons een hart onder de riem wilt steken.
alleen moet ik het eerst ervaren voordat ik het echt kan geloven.

onze eerste miskraam was het heftigst. toen kwamen we er met 14 wqeken achter dat de kleine het niet meer deed. met 15 weken is het dan toch nog vanzelf afgekomen.
de tweede keer is nog maar pas geleden en dat was met 5,5 weken.

voor mij is het eerst zien dan geloven, maar het is wel fijn te weten dat het gelukkig ook vaak nog goedkomt!

geniet van jullie wondertje!
Carina
 
hallo meiden,

ook wij zijn ons kindje verloren met 15 weken en vier dagen,de pijn en het verdriet is moeilijk te acepteren.
nu krijg ik ook hulp via een maatschappelijk werkster, ik weet niet wat ik met mn gevoelens aan moet.

waarom ik???  mijn emoties zijn mij de baas.

alle emoties liggen door ekaar, dan ging je voor een gewone controle....ik ben gebroken

wie herkend dit??

hopelijk kan iemand me helen deze gevoelens te verklaren, ik voel me down lusteloos en heb geen energie meer sinds ons zoontje nicky is overleden en geboren via de normale weg.
nicky is geboren op 24 januari om 17.30
we hebben besloten hem te laten cremeren, nu hangt hij om mijn nek in een ketinkje in de vorm van een hartje.
was het soms mijn fout, wat heb ik verkeerd gedaan tijdens de zwangerschap, ben op zoek naar een oorzaal maar weet ook dat het mijn fout niet was. toch voel ik me schldig en zoek de oorzaak bij mijzelf, hoe stom dat ook mag klinken.....
er was geen curitage nodig, de placenta kwam binnen een kwatier mee.
we zullen ons kleine mannetje nooit vergeten, nu ga ik stoppen met schrijven de emoties lopen iets te hoog op
hoe overleef ik dit in godesnaam, functioneren kan ik maar lastig op dit moment...

wie kan me enkele tips geven???

groetjes een verdrietige mama met lege handen
 
Lieve wen papa alexis,

Ikm hoop dat ik je naam zo goed heb begrepen.
Wat een verschrikkelijk verdrietig verhaal draag jij met je mee. Ik kan het me zo goed voorstellen. Wat een intens verdriet. Ik heb zelf een miskraam gehad 6 wkn geleden.Na 8 wkn geen hartje meer. Maar bij jou was het wel even wat langer.
wel goed dat je nu professionele hulp hebt om over  je verdriet te praten. En als je jehart weer wil luchten gewoon naar dit forum gaan. Het heeft mij wel geholpen en nog steeds kan ik hier, als ik wil, mijn verhaal kwijt. Wij zitten hier allemaal in hetzelfde schuitje.

Meid, ik wou dat ik iets kon typen om je op te vrolijken en je verdriet enigzins kan wegnemen, maar alle woorden schieten tekort.
Ik wens je alle  sterkte en liefde  toe en dat ook voor jou het zonnetje weer mag schijnen in je leven.
Liefs, Yvette
 
Terug
Bovenaan