<p>Natuurlijk zijn de meningen hier altijd over verdeeld en heb altijd gelooft dat je een baby het 1e levensjaar bijna niet kan verwennen. Ons kindje is nu net 5 maanden. En wil al een tijdje echt absoluut niet neergelegd worden, zichzelf vermaken of wat dan ook! We vermoeden ook wel dat er tandjes aan komen ( ja hij is best vroeg, maar zie er twee zitten) </p><p>Dingen die hij leuk vond en waar ik hem zoet mee kon houden werken niet meer. Hij wil alleen maar bij ons zijn. Als ik al de beweging maak om hem neer te leggen staat de paniek op zijn gezicht. Op het kdv is hij altijd vrolijk en vermaakt hij zich prima! Ze laten hem hier ook echt wel af en toe huilen en pakken hem niet gelijk op. Iets wat ik niet altijd gedaan heb. Ook bij opa en oma gaat het heel goed altijd. </p><p>Nou ben ik de laatste tijd een beetje bang dat ik zelf heb gecreerd dat als hij huilt zijn zin krijgt.. ondanks dat ik altijd geloofde dat je hem niet kon verwennen en oorzak en gevolg nog niet begreep. Waarom doet hij dit alleen thuis dan? Is het een fase? Dat hij bang is dat we weggaan? Hij moet me ook altijd kunnen zien.. </p><p>ik weet het gewoon eventjes niet meer.. hij leek zo’n blij babytje en nu lijkt niks eigenlijk goed meer? Doen we het wel goed ligt het aan ons? Of is dit echt gedrag van babytjes met doorkomende tandjes. Ik wil het zo graag goed doen, maar de huiltjes van de laatste tijd herken ik niet.. en weet ik af en toe gewoon echt niet wat er aan de hand is.. </p><p>Je hoort het wel, een moeder met dringende behoefte aan inzichten van andere moeders. En als het dan een fase is.. hoe kan je hier t beste mee omgaan? </p><p> </p>