Heb ik mijn baby verwend?

<p>Natuurlijk zijn de meningen hier altijd over verdeeld en heb altijd gelooft dat je een baby het 1e levensjaar bijna niet kan verwennen.  Ons kindje is nu net 5 maanden. En wil al een tijdje echt absoluut niet neergelegd worden, zichzelf vermaken of wat dan ook! We vermoeden ook wel dat er tandjes aan komen  ( ja hij is best vroeg, maar zie er twee zitten) </p><p>Dingen die hij leuk vond en waar ik hem zoet mee kon houden werken niet meer. Hij wil alleen maar bij ons zijn. Als ik al de beweging maak om hem neer te leggen staat de paniek op zijn gezicht.  Op het kdv is hij altijd vrolijk en vermaakt hij zich prima! Ze laten hem hier ook echt wel af en toe huilen en pakken hem niet gelijk op. Iets wat ik niet altijd gedaan heb.  Ook bij opa en oma gaat het heel goed altijd. </p><p>Nou ben ik de laatste tijd een beetje bang dat ik zelf heb gecreerd dat als hij huilt zijn zin krijgt.. ondanks dat ik altijd geloofde dat je hem niet kon verwennen en oorzak en gevolg nog niet begreep.  Waarom doet hij dit alleen thuis dan? Is het een fase? Dat hij bang is dat we weggaan? Hij moet me ook altijd kunnen zien.. </p><p>ik weet het gewoon eventjes niet meer.. hij leek zo’n blij babytje en nu lijkt niks eigenlijk goed meer? Doen we het wel goed ligt het aan ons? Of is dit echt gedrag van babytjes met doorkomende tandjes. Ik wil het zo graag goed doen, maar de huiltjes van de laatste tijd herken ik niet.. en weet ik af en toe gewoon echt niet wat er aan de hand is.. </p><p>Je hoort het wel, een moeder met dringende behoefte aan inzichten van andere moeders. En als het dan een fase is.. hoe kan je hier t beste mee omgaan? </p><p> </p>
 
Klinkt inderdaad als een herkenbare fase. Zeker als er tandjes aankomen! Ons zoontje wilde toen ook niet bij mij weg zijn, terwijl hij het bij anderen allemaal goed deed. Hij merkt natuurlijk dat er iets staat te gebeuren (die tandjes waarschijnlijk) en daar ervaart hij ongemak in. Troost van papa en mama is dan het fijnste, dus ik verwacht dat dat over een tijdje ook wel weer overgaat.
Sowieso zijn kinderen altijd het lastigste bij mama, hihi. Daar zijn hele onderzoeken op losgelaten. Die van mij begint nu last te krijgen van verlatingsangst (16 maanden), ik kan niet eens naar de wc zonder een huilend kind... Mijn advies is om hem te erkennen in zijn behoeften, ik verwacht dat het vanzelf weer over gaat zodra die tanden erdoor zijn. De tandgel van VSM is trouwens een hele handige om in huis te hebben om het allemaal wat te verzachten! Ons zoontje had dan beduidend minder last van zn pijntjes. Succes en ik hoop dat je hier wat aan hebt!
 
Een baby heeft wel degelijk door wat oorzaak en gevolg is. Ook wanneer ze nog maar enkele weken oud zijn. Ze pikken meer signalen op dan je denkt. Soms vermaken ze zich prima wanneer ze in een ruimte alleen zijn totdat ze merken door horen/voelen dat er iemand in de ruimte is. Dan willen ze opgepakt/vermaakt worden en beginnen ze te huilen. 
Onderschat het gevoel en gedrag van je kleine niet. Ze zijn slimmer dan je denkt ? 
 
Hij geeft heel duidelijk aan dat hij behoefte heeft dicht bij je in de buurt te zijn, hele vermoeidende fase maar mijn ervaring is dat juist als ik haar die aandacht gaf het sneller voorbij was. Daarbij stimuleerde ik haar wel zelf te spelen maar dan bijv voor bij haar te blijven zitten op het kleed. Maar ik denk dat dit een onderwerp is waar de meningen over zullen verschillen. Op die leeftijd doen ze vooral nog huilen vanuit behoeftes niet om iets gedaan te krijgen. Ja ze snappen wel dat als ze huilen jij komt, maar meer om die troost te geven die ie wilt
 
Hoihoi. Ik denk dat het gewoon een fase is! Had ergens gelezen dat rond de 5 maanden, baby’s beginnen te merken dat er afstand kan ontstaan. En jullie als ouders zijn natuurlijk het belangrijkste wat er bestaat voor jullie kleintje. Ze noemen het dan een een soort van verlatingsangst.
Gaat vast wel weer over! 
 
Ja! Zoals hierboven al geschreven: het is een fase! Kan goed zijn dat t een sprongetje is en dat icm tandjes... heel erg leuk haha! Sprong is hier al n tojdje voorbij, griepje erachteraan gehad en daar meteen tandjes achteraan! Nummer 1 is erdoor en nummer 2 dient zich ook alweer aan. Even volhouden dus nog ?
 
Terug
Bovenaan