Hebben jullie dat nu ook....?

A

Anoniem

Guest
Meiden, denken jullie daar ook wel eens over na...hoe het leven veranderd is  met zo een kleine???..... Vroeger maakte ik mij eigenlijk nooit echt druk, werkte veel, ging veel uit en dacht niet zover vooruit.

 Maar nu....voel ik me zo ontzettend verantwoordelijk voor haar. Ben best wel vaak erg bezorgd....en wil echt alleen het best voor haar. Met het gevolg dat ik het dus eigenlijk harstikke druk heb   met van alles en nog wat. Dan is er weer dit dan weer dat...wilde gisteren even een dagje naar mn moeder. Normaal een fluitje van een cent: nu een halve volksverhuizing, Mirre daar de hele dag jammeren omdat ze in een ander bedje moest slapen en voor de rest van de dag dus superchagerijnig omdat ze zo moe was...... 's avonds weer naar huis; ik was echt helemaal gesloopt en heb de hele nacht met koppijn gelegen.

Eigenlijk vind ik het allemaal best wel zwaar.......en wat mij betreft zijn alle cliches waar: het is het mooiste wat er is maar je leven veranderd echt 100%

Hoe ervaren jullie dat??

Liefs Esther mama van Mirre 6 maanden
 
Hoi esther, jaaaaaaaaa herkenbaar. Ik ben nog steeds niet helemaal gewend aan die enorme verandering. Sinds twee maanden gaat het wel beter maar toen mijn zoontje maand of 5 was liep echt even tegen de muren ' omhoog' . Wilde eigenlijk werken maar heb een man met een onvoorspelbaar werkend leven en twee honden. Nou ja dat ging dus helemaal niet en moest allerlei aanbiedingen van werk afzeggen. Nu ik het wat meer heb geaccepteerd heb ik er minder last van en geniet me natuurlijk ook helemaal gek van mijn kind, het is een heerlijke ventje. Maar inderdaad zo nu en dan merk je weer, als je avondje even naar de film wil ofzo, dat het niet meer zo spontaan gaat als vroeger. Inderdaad ja je leven verandert echt 100%. En al die spulletjes inderdaad die zo'n kleintje nodig heeft!
Als we uit eten gaan nemen we m nog vaak mee, nu het nog kan, dan ligt ie gewoon lekker in zijn wagentje en zitten wij heerlijk een wijntje te drinken in de stad, straks als ie groter is en in de winter zal dat wel lastiger worden

Ach, maar het blijft heerlijk zo'n klein lief wezentje, maar wel aanpassen ja....poeh......
Groetjes Marieke
 
hallo

ik kom eigenlijk van het zomer moeders 2007 forum maar lees af en toe hier ook.
mijn zoontje is zaterdag 2 maanden en in het begin hebben we erg lopen tobben hij was veel wakker overdag en aan het huilen nu ligt hij sinds 3 weken ingebakerd en zijn we bij de osteopaat geweest en we passen rust en regelmaat toe( de ene dag beter dan de andere dag) en nu gaat het goed. maar je bent idd veel bezig met vragen als doe ik het wel goed en heeft hij misschien niet dit of dat. en idd als je weggaat ben ik alles wel 10 x na aan het lopen of we alles hebben, dat was voor die tijd wel makkelijker dan pakte ik snel ff de auto en ging dan even de stad in of lekker met de hond naar het strand dat is er niet meer bij maar daarentegen heb ik nu een super lekker kereltje. maar idd wat een verantwoordelijkheid komt daarbij kijken en ook zo beschermend want o wee als iemand maar iets verkeerd zeg dan kunnen ze de wind vn voren krijgen zo was ik nooit.

groetjes angela
 
Ook hier helemaal herkenbaar! (Maar dat zal voor de meesten wel zijn denk ik) Ik merk ook dat ik soms dingen afzeg of thuis blijf omdat het anders zo'n gedoe is..... fout natuurlijk maar ja, soms heb ik echt ff geen zin in zo'n volksverhuizing. Mijn schoonzusje stelde bijvoorbeeld voor om een keer naar het zwembad te gaan met Jarno. Pffff, dan moet ik zo veel meenemen dat de lol er al bijna af is. Maar het is inderdaad ook weer op en top genieten hoor, zo'n mannetje. Maar zeker een hele aanpassing.

Lien.
 
ook voor mij is dit heel erg herkenbaar. Voordat ik zwanger was, deed ik waar ik zin in had, ik studeerde. ik woonde in amsterdam begeleid zelfstandig. Nu woon ik in Oss bij mijn schoonouders in huis. Ik zit de hele dag thuis en ik wil weer wat gaan doen.

groetjes Rosita
 
Tja, eh mijn oudste is alweer 9 jaar oud. En tuurlijk is er veel veranderd, maar ook weer niet zoveel. Ik werk nog steeds, ik sport nog steeds, ik onderneem dingen met mijn vriendinnen, maar ik ben toch vooral moeder.

Ik ben me minder druk gaan maken om bepaalde zaken. Ben gewoon een stuk genuanceerder geworden.
Ondertussen heb ik ook geleerd af en toe de boel de boel te laten.

Ja er zijn dingen veranderd, maar wat ben ik daar blij mee.

Miep
 
Mijn leven is inderdaad veranderd en ikzelf ook, maar naar mijn idee alleen maar en goede. Ik kan nu juist veel meer relativeren en dingen loslaten. Er is meer in mijn leven dan werk en er is ook meer in het leven dan mijn kind. Zo geniet ik van beide eigenlijk nog meer. Ik maak me eigenlijk nooit echt zorgen over Christian, al vraag ik me natuurlijk wel regelmatig af of ik het allemaal wel goed doe.

Ik was nooit een groot feestbeest, dus de overstap naar dit huismussen leventje is niet zo groot geweest. We gaan nog regelmatig de deur uit en slepen inderdaad een heleboel mee, maar dat vind ik niet erg (behalve de opmerkingen: zo, komen jullie hier wonen? Wat een volksverhuizing! Mensen weten gewoon niet wat je allemaal nodig hebt voor een baby, of ze zijn het helemaal vergeten...). Christian is gelukkig ook een kind die dat allemaal toestaat en zelden lastig is bij anderen.

Het grote verschil is de hoeveelheid van planning die nu overal bij komt kijken. Dat is soms wel lastig. Echt grote spontane dingen kunnen we niet meer doen, maar ik geniet des te meer van de kleine dingetjes.

Ik heb het nu nog regelmatig wat zwaar, maar ik heb niet het gevoel dat het aan mijn moederschap ligt, maar aan de lange ziektperiode, waarvan het complete herstel toch te langzaam gaat naar mijn gevoel.

Groetjes, Karin

 
Mijn leven is inderdaad veranderd en ikzelf ook, maar naar mijn idee alleen maar en goede. Ik kan nu juist veel meer relativeren en dingen loslaten. Er is meer in mijn leven dan werk en er is ook meer in het leven dan mijn kind. Zo geniet ik van beide eigenlijk nog meer. Ik maak me eigenlijk nooit echt zorgen over Christian, al vraag ik me natuurlijk wel regelmatig af of ik het allemaal wel goed doe.

Ik was nooit een groot feestbeest, dus de overstap naar dit huismussen leventje is niet zo groot geweest. We gaan nog regelmatig de deur uit en slepen inderdaad een heleboel mee, maar dat vind ik niet erg (behalve de opmerkingen: zo, komen jullie hier wonen? Wat een volksverhuizing! Mensen weten gewoon niet wat je allemaal nodig hebt voor een baby, of ze zijn het helemaal vergeten...). Christian is gelukkig ook een kind die dat allemaal toestaat en zelden lastig is bij anderen.

Het grote verschil is de hoeveelheid van planning die nu overal bij komt kijken. Dat is soms wel lastig. Echt grote spontane dingen kunnen we niet meer doen, maar ik geniet des te meer van de kleine dingetjes.

Ik heb het nu nog regelmatig wat zwaar, maar ik heb niet het gevoel dat het aan mijn moederschap ligt, maar aan de lange ziektperiode, waarvan het complete herstel toch te langzaam gaat naar mijn gevoel.

Groetjes, Karin

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan