Hebben jullie dat ook of juist helemaal niet.....

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Hoi Hoi...
Hier ben ik weer.
Ik vroeg mei eigenlijk eens wat af.
En dat is........
Hebben jullie dat ni dat men dr weer aan moet wennen geen buikje te hebben,en weer alles kan doen wat toen in de zwangerschap ni kon.
En ja de buik....en navel....
Heb nog wel een klein buikje maar mn vent zei al ,is ja ni erg wat wil je als je een kind dr in gehad hebt.
Ik voel me soms toch nog onzeker,doe ik alles wel goed al mama,denk nog te veel aan een ander dan eigenlijk aan me zelf.
Is wel ni goed,maar ja,ben soms wel best een onzeker persoontje,laat t ni altijd merken.
In de zwangerschap liet ik t wel een beetje merken of mn vent merkte t vanzelf wel aan me,maar nu is t anders.
Zit ook nog steeds in de maag van hoe ik t ga doen met werken want over klein andere halve maand is t weer zover....
Ja ik weet moet dr nu ni aan denken maar soms is t wel fijn om t ff goed van te voren geregeld te hebben.
Ik geniet echt van onze dochter.Ze is nu alweer een maandje oud.
Binnekort naar CB ff kijken van hoe wat waar.
Jammer genoeg heeft de kleine nu wel een beetje last van rooie billetjes,heb goeie creme dr voor.dus geef dr een beetje verlichting..want soms kan ik t wel hebben als ze huilt maar soms ook niet,dan ga je denken van wat zou t zijn,honger.moe.pijn,aandacht.......
Vind t nog steeds wonderbaarlijk dat ik nu mn eigen vlees en bloed in mn armen heb,maar ben dr heel maar ook heel gek op.
Ze is mn oogappeltje...mn meissie.
Ook heb ik van die momenten daar kan ik soms gewoon zo gaan janken,net als nu eigenlijk een beetje,ben aan t typen met een beetje vochtige ogen,jullie kunnen t ni zien maar t is echt wel zo.hou jullie echt ni voor de gek.weet ni hoe t zo komt dat met tranen in mn ogen.maar t doet wel goed.
Zo wou eigenlijk klein stukje schrijven en t is toch een groot stukkie geworden,achja he....
Groetjes en kusje van mama en dochter

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Nou ik heb er aan moeten wennen dat ik mijn mannetje eindelijk echt kon vast houden. Maar dat was binnen een paar uurtjes helemaal gewend!

Mijn buik mis ik ABSOLUUT NIET! Ik zie ook echt tegen de volgende zwangerschap op! Bevalling laat maar komen en de verzorging voor het kindje enzow.... Maar die bevalling.... pffff

Het is ongelooflijk hoeveel gevoelens je ontwikkeld op zo'n korte tijd voor zo'n klein mensje!

Maar het is idd je eigen vlees en bloed. Heel raar eigenlijk he! 10 maanden geleden was het nog maar een inimini eitje en zaadcelletje!!!

geniet ervan meis

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hey,

raar he.. Eigenlijk kijk je je hele zwangerschap uit naar het moment dat je je kleine in je handen kan houden, en dan ben je bevallen... En dan mis je je buik. Ik had dat ook. Twee weken nadat Floor geboren was zat ik bij vrienden thuis, en twee van mijn vriendinnen zijn hoogzwanger. En ik was gewoon jaloers op ze! Maar ook de bevalling zelf zou ik zo weer doen, enkel en alleen voor dat moment dat ze er uit komt. Dat moment, dat was echt alles waard! Dat was zo onbeschrijfelijk mooi!

Ik zie er wel naar uit om weer te mogen sporten. Ben soweiso al neit de slankste, dus voor mijn lijn hoeft het niet echt, maar wil wel weer conditie opbouwen! En mijn buikspieren trainen, want mijn buik is echt slap nu.. Moet donderdag naar de vk voor mijn laatste bezoek (voor nu, want als de natuur mee werkt, dan komt die tweede er ook ), en hoop dan te horen dat alles goed is en het weer mag.

De onzekerheid ken ik ook! Vooral als je inderdaad denkt, heb nu alles gedaan wat ik moet doen, maar ze huilt nog steeds. Wat nu. En vooral als ze dan door blijft huilen... Maar ik snap gelukkig steeds meer haar gebruiksaanwijzing.
Ik ben nu vooral aan het genieten van haar! Ze begint steeds meer te lachen. Ook als je tegen haar praat. Wat echt ontzettend leuk is. Dat contact! Mijn man zei het vanochtend nog; het lijkt net alsof ze iedere dag weer wat meer kan. En hoe bijzonder is het dat dat hummeltje van ons is. Dat we haar mogen lenen totdat ze groot en wijs genoeg is om zelfstandig de wereld in te gaan...

Liefs,

T

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

Ik geniet ook elke dag van mijn kleine ventje, het is zoooo'n lief ventje! Hij is nu precies 3 weken oud en erg tevreden. Hij huilt alleen als hij honger heeft, een vieze broek heeft of krampjes heeft. Nou die taal heb ik inmiddels al leren spreken! Ik ben zo blij met mijn mannetje, kan me ook niet voorstellen dat dat 3 weken geleden nog in mijn buik zat... Ik kan niet wachten op zijn eerste (bewuste) lach, ik denk dat dat niet heel lang meer gaat duren aangezien hij steeds wakkerder wordt en me af en toe echt aan zit te kijken.

Het is zo'n heerlijk ventje, en dat moment van geboorte vergeet ik ook nooit meer. Zo'n geluksmoment! Ik was direct verliefd op hem en wist dat ik het zou beschermen met mijn leven als het nodig is.

Ik heb die tranen ook hoor, lief wondertje. Gisteren nog zo'n huildag. Ik weet niet waarom, was juist voor het eerst weer de stad in geweest, met man en kind (en heb een winterjas gescoord!), dus dat was heerlijk. En toch zo emotioneel als wat. Het zal er wel bij horen! Ik laat het ook maar een beetje over me heenkomen, het is niet niks wat er allemaal gebeurd is. Zal dat zkh-gebeuren ook nog wel een beetje een plekkie moeten geven, hoewel ik me niet getraumatiseerd voel ofzo. Maar goed, het gaat je ook niet in de koude kleren zitten.

Nou ja, het zal vanzelf wel weer allemaal meer bij het oude worden, toch!?

Het gekke is dat ik eigenlijk niet echt onzeker ben over de verzorging van Diederik. Alleen vraag ik me soms af hoeveel flesvoeding hij nou eigenlijk mag, maar dat komt ook omdat ik nu al 5 verschillende adviezen heb gekregen van deze en gene. Nou ja, zolang hij goed groeit en tevreden is... ik probeer daarin wel goed naar mezelf te luisteren en naar hem te kijken. Ik vertrouw erop dat ik dan als moeder wel aanvoel wat goed voor hem is.