hebben jullie ervaring gehad met zwangerschapsafbreking

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik zou dolgraag zwanger willen worden, eigenlijk nog veel liever gewoon een vierde willen krijgen zonder zwangerschap, maar ik durf niet.
Ik heb nog maar kort geleden mijn derde zwangerschap af moeten laten breken met bijna 24 weken omdat onze zoon zoveel handicaps had dat zijn leven niet menswaardig zou zijn in onze ogen.
Wie heeft dit ook soortgelijk meegemaakt en wil me een steuntje in de rug geven? Het verlangen is namelijk zo groot, maar het verdriet om mijn zoon ook...
 
Hoi Terra,

Wat heftig zeg, heel veel sterkte met het verdriet!

Misschien vind je bij het forum zwanger worden na een miskraam lotgenoten. Het is een tip, maar je moet het natuurlijk zelf weten. Ik zwerf daar zelf ook rond.

Liefs grotebroer
 
Zelf geen ervaring, maar een vriendin van me wel. Eigenlijk om precies dezelfde reden met 24 weken de zw.s. af moeten breken.

Zij had veel steun aan de site over engeltjes, maar hoe die site precies te bereiken is, weet ik niet.

Zij hadden dit overigens bij hun tweede kindje en hebben daarna nog een derde kindje gekregen, gezoind zoontje en ze is nu in verwachting van een waarschijnlijk gezond meisje, dat ook in jan. geboren wordt, als alles goed gaat.

Sterkte met het verwerken van dit verdriet en hopelijk vind je de moed om voor nog een kindje te gaan
 
En in elk geval al mooi dat je het forum hebt opgezocht. Dat is toch een eerste stap om je verlangen bespreekbaar te maken.
Hopelijk kun je er ook goed met je partner en vrienden over praten.
Veel sterkte en ik hoop dat je rust kan vinden in welke keuze je ook maakt en dat het bijdraagt aan je geluk van jou en je gezin.
 
Hoi Terra,

Wat vreselijk na 24 weken.
Ik heb ook een zwangerschapsafbreking gehad met 15 weken vorig jaar december.
Mijn meisje zou de zwangerschap niet overleven maar leefde wel nog......
Het verdriet is veel heftiger dan bij een gewone miskraam.
Dat is mijn ervaring heb namelijk na december nog 2 miskramen gehad.
Het is zo ontzettend moeilijk omdat je zoekt naar antwoorden die je niet krijgt.
En ik heb last gehad van een schuldgevoel.
Ik mis mijn meisje, en huil elke maand nog weleens om haar maar de scherpste randjes zijn weg.
Je moet op een gegeven moment het verdriet proberen een plaatsje te geven hoe moeilijk het ook is.
Neem er de tijd voor.
Ik heb een boekje met alle echo''s en kaarten bij elkaar in een album.
Ik had er best veel want mijn verloskundige is een vriendin.
Maar daar kan je ook op zien dat mijn meisje ziek was ze had namelijk vocht in haar nekje en buik en dan weet ik weer dat ik eigenlijk gewoon geen keuze had net als jij.
Ik hoop dat wij allebei in de toekomst een gezonde baby in onze armen mogen houden want de wens gaat in iedergeval bij mij niet weg.
Praat er veel over dat helpt een beetje doe het niet alleen!Heel veel sterkte en vergeet niet je bent niet alleen!!!!
Liefs Pupke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan