Heel emotioneel!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik ben de laatste week zo ontzettend emotioneel aan het worden. (terwijl ik dat mijn 1e zwangerschap alleen de eerste paar weekjes had)
*ik kan om het minst of geringste huilen (bijv. film die echt niet zo heftig was)
* als ik in de krant lees dat een jong gezin hun moeder heeft verloren (rouwadvertentie), dan kan ik dat echt niet van me afzetten en voel ik me heel DEPRESSIEF. Of als mensen een kind moeten verliezen!
Ik wordt dan soms ook heel opstandig, en vraag me af waarom er in de wereld zoveel ellende is?
* ik denk heel rare dingen soms; dat mijn zoontje van 1 van de trap valt of zo.

Heel raar. Ik had dit mijn vorige zwangerschap niet zo. Herkent iemand dit?
Liefs, Marloes
 
Hoi Marloes,

Ja hoor, dat vind ik heel herkenbaar. Ik droom ook hele nare dingen en ben ook bang dat er iets met ons gezinnetje gebeurt. Dan hoor je weer enge verhalen over iemand of je leest erover. Echt heel herkenbaar. Misschien moet de rouwadvertenties maar niet meer lezen (doe ik trouwens zelf ook) en niet teveel naar het journaal kijken (vooral als het over oorlogsgebieden gaat en dan die arme kindertjes daar). Hou je taai en je moet wel van je zwangerschap genieten hoor, want het is zoiets bijzonders!

Groetjes Nicole
 
Heel herkenbaar ik heb er nu ook veel last van. Laatst was mijn zoontje van bijna 4 het schoolplein opgelopen om zijn grote zus te roepen. Maar die was om het schoolplein heeb gefietst dus toen ik mijn zoontje ging halen was hij niet te vinden op het schoolplein. Nu is naast het schoolplein een groot houten speelkasteel, schitterend natuurlijk voor zo'n klein ventje dus dacht ik dan is hij daar vast naar toe, maar dan moet hij eerst langs een sloot dus zag ik gelijk al beelden van mijn knulletje drijvend op zijn buikje in die sloot. Gelukkig was hij de school ingelopen en zat netjes in de klas van zijn zus op haar te wachten. Mijn kids mogen van mij nu ook echt niet klimmen want dan krijg ik helemaal de rillingen stel dat ze vallen. En als mijn man laater thuis is dan normaal begin ik me gelijk zorgen te maken vooral als dan ook nog is een ambulance met gillende sirene's voorbij denderd. Het hoort er dus bij. En ook het huilen zelf huil ik ook bij het minste geringste.
 
Hoi!

Ja heel bekend!

Bijvoorbeeld bij het proces van dutroux, vreselijk, ik zie dan die meisjes daar in die "kooi" zitten. Nou en daar ga ik dan weer: huil, huil! (nu is het helemaal erg, omdat ik weet dat wij een dochtertje krijgen en ik er niet aan moet denken dat er zulke gekke mensen zijn) Of bij "hart in actie".
Over die angst: ik heb het heel erg als ik in de drukte loop: mensen die bijna tegen me opbotsen en dat soort dingen.

Maar ach, het hoort er allemaal bij, nietwaar?

Liefs Mariska 2
 
Bedankt voor jullie reacties! Ik ben blij dat het door jullie begrepen wordt. En inderdaad moet ik sommige dingen gewoon vermijden!

Liefs, en succes allemaal!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan