Hallo,
Sinds een aantal maanden is ons dochtertje (23 mnd) heel gevoelig voor van alles. Om wat voorbeelden op te noemen; ze keek altijd naar Pipi Langkous, maar plotseling vond ze dit wat eng (ik denk door die boeven en Pipi's vader..) dus hadden we samen besloten dat ze dat niet meer ging kijken. Vorige week spraken we met een buurvrouw, en die zei ineens; "Wat heb jij prachtige sokken aan! Dat lijken wel Pipi sokken. Kijk je daar wel eens naar?" Toen begon ze ineens héél hard te huilen, omdat de buurvrouw dus iets over Pipi zei. Het was echt heel zielig, want ze is altijd zo vrolijk en blij. Ze heeft het ook als ze mensen ziet huilen op tv, dan krijgt ze ook traantjes in haar ogen en dan doe ik de tv dus maar snel uit.
Ik heb wel eens geprobeerd om er later weer over te praten, door bijvoorbeeld te vragen wat ze op dat moment dan zo eng vond, maar dan komt direkt haar pruillipje tevoorschijn en de tranen springen haar weer in de ogen.
Als ze zich pijn doet, huilt ze vaak niet. Pas als het echt pijn doet, dan wel natuurlijk. Dus het is echt niet zo dat ze zich aanstelt! Ik vind het gewoon heel zielig voor haar. Is dit de leeftijd? Of is dit haar karakter?
Liefs
Sinds een aantal maanden is ons dochtertje (23 mnd) heel gevoelig voor van alles. Om wat voorbeelden op te noemen; ze keek altijd naar Pipi Langkous, maar plotseling vond ze dit wat eng (ik denk door die boeven en Pipi's vader..) dus hadden we samen besloten dat ze dat niet meer ging kijken. Vorige week spraken we met een buurvrouw, en die zei ineens; "Wat heb jij prachtige sokken aan! Dat lijken wel Pipi sokken. Kijk je daar wel eens naar?" Toen begon ze ineens héél hard te huilen, omdat de buurvrouw dus iets over Pipi zei. Het was echt heel zielig, want ze is altijd zo vrolijk en blij. Ze heeft het ook als ze mensen ziet huilen op tv, dan krijgt ze ook traantjes in haar ogen en dan doe ik de tv dus maar snel uit.
Ik heb wel eens geprobeerd om er later weer over te praten, door bijvoorbeeld te vragen wat ze op dat moment dan zo eng vond, maar dan komt direkt haar pruillipje tevoorschijn en de tranen springen haar weer in de ogen.
Als ze zich pijn doet, huilt ze vaak niet. Pas als het echt pijn doet, dan wel natuurlijk. Dus het is echt niet zo dat ze zich aanstelt! Ik vind het gewoon heel zielig voor haar. Is dit de leeftijd? Of is dit haar karakter?
Liefs