Mijn dochtertje is nu 14 weken, ze doet het eigenlijk heel goed. Groeit goed, haar ontwikkeling is goed en ze is op de meeste momente een blije tevreden baby. Waar ik me zorgen over maak is het spugen. Dat gaat eigenlijk de hele dag door, na de voeding geeft ze behoorlijk wat terug en lopen we ongeveer een half uurtje met haar rond. Na de voeding begint ze ook altijd te huilen, tijdens het lopen is het goed. Af en toe spuugt ze dan wat, maar ze lijkt van het spugen zelf geen last te hebben. Dit gaat ook na de voeding door, in de box, in de wipstoel, als ik haar vast houdt.. Maar dus ook tijdens het aantrekken van schone kleding omdat ze zich had ondergespuugd. Vervolgens zitten de schone kleren al tijdens het verschonen onder. Ondanks de slabbertjes die ze ook continu draagt. Soms begin ik opnieuw, soms laat ik het maar gaan, dan maar een nat randje bij deze kleding (als ze ligt en spuugt loopt het in haar nek/kraag).
Ze krijgt al nutrilon omneo ingedikt met johannesbroodpitmeel. Haar bedje staat schuin, ze heeft een redelijke dagstructuur, we houden ons aan de wakkertijd van 90 min. En ze slaapt over het algemeen goed tijdens haar dutjes. We houden haar na de fles dus ruime tijd omhoog.
We zijn na advies van het consultatiebureau bij de huisarts geweest om de optie voor medicatie te bespreken, maar gezien ze er zelf weinig last van lijkt te hebben en tevreden is was het advies geen medicatie te starten, keuze was evengoed aan ons. Ervoor gekozen het dan toch maar niet te doen.
Ik word er een beetje moedeloos van, ik was met liefde, kleed haar graag om, maar bij romper nr. 3 in 5 minuten tijd laat ik het dus maar zitten.
Zijn er anderen met een vergelijkbare ervaring en heb je wat kunnen vinden wat helpt? Of moeten we hier gewoon doorheen?
Ze krijgt al nutrilon omneo ingedikt met johannesbroodpitmeel. Haar bedje staat schuin, ze heeft een redelijke dagstructuur, we houden ons aan de wakkertijd van 90 min. En ze slaapt over het algemeen goed tijdens haar dutjes. We houden haar na de fles dus ruime tijd omhoog.
We zijn na advies van het consultatiebureau bij de huisarts geweest om de optie voor medicatie te bespreken, maar gezien ze er zelf weinig last van lijkt te hebben en tevreden is was het advies geen medicatie te starten, keuze was evengoed aan ons. Ervoor gekozen het dan toch maar niet te doen.
Ik word er een beetje moedeloos van, ik was met liefde, kleed haar graag om, maar bij romper nr. 3 in 5 minuten tijd laat ik het dus maar zitten.
Zijn er anderen met een vergelijkbare ervaring en heb je wat kunnen vinden wat helpt? Of moeten we hier gewoon doorheen?
